Νέα διεθνής συνάντηση σε ζαπατιστικά εδάφη θα πραγματοποιηθεί τον Αύγουστο. Συγκεκριμένα η Συνάντηση Αντιστάσεων και Εξεγέρσεων «ΜΕΡΙΚΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ» θα πραγματοποιηθεί στο καρακόλ της Μορέλια από τις 2 έως τις 17 Αυγούστου 2025.
Στο ανακοινωθέν, που υπογράφει ο εξεγερμένος υποδιοικητής Μοϊσές, αναφέρεται μεταξύ άλλων:
«Μερικά από τα θέματα [της Συνάντησης] είναι:
.- Ως γυναίκες που είμαστε.
.- Καταστροφή της φύσης.
.- Επιθέσεις στη διαφορετικότητα σε όλες τις παραλλαγές της.
– Καταστροφή ταυτοτήτων, λαών και κοινοτήτων.
.- Αντίσταση και εξέγερση στην τέχνη και τον πολιτισμό.
.- Μετανάστευση, ρατσισμός, διαχωρισμός.
.- Οι πόλεμοι και η καταστροφή της ζωής.
.- Το θέμα της επιλογής του καθενός / της καθεμιάς.
.- Το σύνολο ή μέρη αυτών των θεμάτων.
Δεν πρόκειται για μια συνάντηση αναλύσεων ή θεωρητικών προσεγγίσεων, αλλά για μια συνάντηση πρακτικών εμπειριών αντίστασης. Όσοι και όσες από εμάς θα είμαστε εκεί, ξέρουμε ήδη τι είναι το καταραμένο σύστημα και τι κάνει ενάντια σε όλους , όλες και όλα, καθώς και ενάντια στη φύση, στη γνώση, στις τέχνες, στην πληροφόρηση, στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, σε ολόκληρο τον πλανήτη. Δεν πρόκειται για τη θεωρητική αποκάλυψη των δεινών του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά για το τι κάνουμε για να αντισταθούμε και να εξεγερθούμε, δηλαδή για να αγωνιστούμε εναντίον του.
Δεν σας καλούμε να παραδώσετε μαθήματα. Δεν είμαστε οι μαθητές σας ή οι μαθητευόμενοί σας· ούτε είμαστε δάσκαλοι ή καθοδηγητές. Είμαστε, μαζί με εσάς, μέρη ενός συνόλου που αντιτίθεται σε ένα σύστημα. Δίνουμε αμοιβαία. Μας λέτε τις εμπειρίες σας, κι εμείς οι ζαπατιστικοί λαοί τις δικές μας».
Η Συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στο Σπορείο Κομαντάντα Ραμόνα, στο καρακόλ της Μορέλια (όπου πραγματοποιήθηκαν οι Συναντήσεις των Γυναικών που Αγωνίζονται).
Οι ημερομηνίες είναι από τις 2 έως τις 17 Αυγούστου 2025.
Άφιξη και εγγραφή στις 2 του μηνός, έναρξη στις 3 του μηνός και κλείσιμο στις 16 του μηνός. Αναχώρηση στις 17.
Ανακοινωθέν που συνοδεύεται από ένα βίντεο για τις εργασίες οικοδόμησης του χειρουργείου στη ζούγκλα Λακαντόνα.
“Τα Κοινά στην πλαγιά ενός Βουνού
(ένα χειρουργείο στη ζούγκλα Λακαντόνα)
Στην κατασκευή αυτού που θα αποτελέσει την έδρα ενός από τα χειρουργεία των ΚΟΙΝΩΝ, υπάρχει κάτι που δεν γίνεται σαφές στις εικόνες. Μεταξύ αυτών που εργάζονται στην κατασκευή είναι «κομματικοί» [ιθαγενείς μη ζαπατίστας], σύντροφοι από το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο και σύντροφοι ζαπατίστας· από διάφορες θρησκείες ή χωρίς θρησκεία· από διαφορετικές γενιές, γλώσσες, ρίζες, ιστορίες.
Και όχι μόνο. Σε αυτό το υπό κατασκευή κτίριο υπάρχει η εργασία, η υποστήριξη και η αλληλεγγύη ανθρώπων, ομάδων, συλλογικοτήτων, οργανώσεων και κινημάτων από διάφορα μέρη του κόσμου, καθώς και από το Μεξικό, οι οποίοι, με την προσπάθεια, τη δημιουργικότητα και την εφευρετικότητά τους, κατάφεραν να βρουν τα χρήματα για τα υλικά. Ακόμη και ιθαγενείς από τη ζούγκλα Λακαντόνα υποστήριξαν το έργο με χρήματα όταν δεν μπορούσαν να δουλέψουν γι’ αυτό. Και δεν έλειψαν οι άνθρωποι που προσέφεραν αμμοχάλικο, ακόμη και φορτηγά για τη μεταφορά των υλικών.
[…]
Δεν έχει, βέβαια, ολοκληρωθεί ακόμα. Και παρόλο που του λείπουν τοίχοι, δωμάτια, μπάνια, οροφές, εξοπλισμός, εκπαιδευτές και οι «μαχαιρομπήχτες» που λέγαμε, όλα τα χρώματα βρίσκονται ήδη στα θεμέλιά του. Δεν είναι έργο μόνο των ζαπατίστας, είναι έργο των ΚΟΙΝΩΝ.
[…]
Σε αυτό το σύνολο, κάθε μέρος περιέχει κάποιον ή κάποια, το γιατί του, το πότε του, τον τρόπο του ή τον τρόπο της.
Κάθε κομμάτι του παζλ είναι απαραίτητο για την ολοκλήρωσή του. Κάθε άτομο είναι αυτό που είναι και παραμένει αυτό που είναι, αλλά γίνεται κοινό για να χτίσει κάτι, ένα σύνολο που ωφελεί τα μέρη χωρίς να τα υποτάσσει, να τα καθοδηγεί, να τα στρατολογεί, να τα διδάσκει, να τα απορροφά.
[…]
Και σας τα λέω αυτά επειδή, βλέποντας τα βίντεο της προηγούμενης συνάντησης Εξεγερμένης και Αποκαλυπτικής Τέχνης, είδα μια μικρή μακέτα, ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι, που στην πρόσοψή του έγραφε «Quirófano Común» (Χειρουργείο των Κοινών). Αυτό ήταν πριν από ένα μήνα και κάτι. Ήταν ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι, μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, αυτό που σήμερα ξεπηδάει στη ζούγκλα Λακαντόνα. Τα Κοινά το έκαναν να μεγαλώσει, να περπατήσει, να ομορφύνει, να προετοιμαστεί και να βρει τον τόπο του σε ένα λιβάδι με αγριόχορτα, στις πλαγιές ενός βουνού, εκεί που, πριν από χρόνια, φτιάχτηκε ένα πλοίο για τη ζωή.
Ποιος κρατάει λογαριασμό για τον ιδρώτα, τα δάκρυα, τις αϋπνίες, τις αρρώστιες, την πείνα, τους υπολογισμούς, για τις αφίσες, την προώθηση που χρειάζεται, την οργάνωση όσων εργάζονται σήμερα, κοντά και μακριά, σε αυτή τη γωνιά;
Λοιπόν, τουλάχιστον εμείς, οι ζαπατιστικοί λαοί.
Γιατί, όπως λέει ο ΣουμπΜόι, «αυτός που δεν κάνει τίποτα, είναι αυτός που ούτε βλέπει ούτε ακούει τίποτα, και κοιτάζει μόνο τον αφαλό του κι εξακολουθεί να λέει ότι γνωρίζει τον κόσμο».
Εντάξει. Υγεία να ’χουμε και ναι, μπορεί να μην ξέρουμε να βάλουμε σε λέξεις αυτό που είναι τα Κοινά, αλλά μαθαίνουμε να το κάνουμε πράξη. Ή μήπως όχι;”
Στη σελίδα του facebook Το Καραβάνι των Ζαπατίστας μπορείτε να δείτε μεταφρασμένα μερικά από πέντε κείμενα του Καπετάνιου Μάρκος στο πλαίσιο των προετοιμασιών για τη «Συνάντηση των Αντιστάσεων και των Εξεγέρσεων – Ορισμένα Μέρη του Συνόλου» που θα γίνει τον Αύγουστο του 2025 στο καρακόλ της Μορέλια.
