ΝΗΣΟΙ ΑΖΟΡΕΣ, ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ, ΕΥΡΩΠΗ
11 Ιουνίου 2021.
(Σημείωση: ημερολόγιο και χρόνος στη γεωγραφία του Μεξικού.)
Με το προσωπάκι της πουδραρισμένο και φρεσκαρισμένο, το κατάστρωμα καθαρό τα πανιά σινιαρισμένα –μετά την έξοδο από το Σιενφουέγος, Κούβα–, η Λα Μοντάνια (La Montaña – Το Βουνό) στις 16 Μαΐου κατευθύνθηκε ανατολικά. Προσπέρασε την παραλία Λας Κολοράδας και, με τη Σιέρα Μαέστρα στα αριστερά της, ξαναβρήκε τη συνοδεία των δελφινιών που τα είχε προσκαλέσει ο Ντουρίτο-Stahlkäfer, ο οποίος καταράστηκε όταν πέρασαν μπροστά από την αμερικανική βάση στο Γκουαντάναμο. Μπροστά από την Αϊτή, φάλαινες χαιρέτησαν το πέρασμά της και στο νησί Τορτούγα ο Ντουρίτο και ο Γατόσκυλος ξεμπάρκαραν μουρμουρίζοντας κάτι για έναν θησαυρό θαμμένο… ή που θα έθαβαν. Προς υποστήριξη της ομάδας στήριξης, οι Lupita, Ximena και Bernal έκαναν μια αδελφική χειρονομία, αν και νομίζω ότι θα προτιμούσαν να δείκουν την υποστήριξή τους με άλλο τρόπο. Στην Πούντα Ρούθια, Δομινικανή Δημοκρατία, η Λα Μοντάνια παρέμεινε ήσυχη και προσεκτική, λόγω των ισχυρών ανέμων. Στις 24 Μαΐου, την αυγή και με τα πανιά κατεβασμένα («για να μην τρομάξουν τον άνεμο», όπως είπε ο καπετάνιος Λούντβιχ), η Λα Μοντάνια κατευθύνθηκε προς τα βόρεια. Τώρα ήταν όρκες που ξεπροβόδισαν τη Λα Μοντάνια, η οποία αποχαιρετούσε τα νερά της Καραϊβικής. Μεταξύ 25 και 26 Μαΐου, το σχιζοφρενικό πλοίο –πιστεύει ότι είναι «αυτή» και ότι είναι βουνό – παρέκαμψε τις Μπαχάμες και στις 27 Μαΐου, ήδη στην ανοιχτή θάλασσα, κατευθύνθηκε προς τα βορειοανατολικά, μπαίνοντας στα βαθιά (Duc in Altum).
Στις 4 Ιουνίου, όταν είχαν ήδη ξεπεράσει το λεγόμενο Τρίγωνο των Βερμούδων, το σκάφος και το πολύτιμο πλήρωμά βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο με τον ήλιο που έβγαινε από τα ανατολικά. Μεταξύ 5 και 9 Ιουνίου, έπλεαν εκεί όπου ο θρύλος τοποθετεί την υπέροχη Ατλαντίδα.
Θα ήταν 10:10:15 μ.μ. της 10ης Ιουνίου όταν, μέσα στην ομίχλη του ευρωπαϊκού ξημερώματος, από την ψηλότερη σκοπιά της Λα Μοντάνια, διέκριναν το αδελφό βουνό, το Καμπέσο Γόρδο, στο νησί Φαϊάλ του αρχιπελάγους των Αζορών, αυτόνομη περιοχή της γεωγραφίας που ονομάζεται Πορτογαλία, στην Ευρώπη.
Θα ήταν 02:30:45 στις 11 Ιουνίου, όταν «σε απόσταση αναπνοής» από τις ακτές, η θέα του λιμανιού της Χόρτα νότισε τα μάτια του πλοίου και του πληρώματος. Στα βουνά των Αζορών η ώρα ήταν 07:30 το πρωί αυτής της ημέρας. Θα ήταν 03:45:13 όταν ένα ταχύπλοο των λιμενικών αρχών προσέγγισε τη Λα Μοντάνια για να της υποδείξει πού θα αγκυροβολούσε. Θα ήταν 04:15:33 όταν το πλοίο αγκυροβόλησε απέναντι στα άλλα βουνά. Θα ήταν 08:23:54 όταν ένα σκάφος του λιμενικού πήρε το πλήρωμα από τη Λα Μοντάνια και το πήγε στην ξηρά για μοριακό τεστ Covid και στη συνέχεια το επέστρεψε στο πλοίο σε αναμονή των αποτελεσμάτων. Σε κάθε περίσταση οι «Λιμενικές Αρχές» στο λιμάνι της Χόρτα συμπεριφέρθηκαν με ευγένεια και σεβασμό.
Το πλήρωμα, συμπεριλαμβανομένων των επιβατών, είναι πολύ καλά στην υγεία του, «με αισιοδοξία και χαρά, χωρίς καυγάδες, κουτσομπολιά ή αντιπαραθέσεις. [Στη Μοίρα 421] φροντίζουν η μία τον άλλον».
Αυτή είναι η στιγμή να ενημερώσουμε ποιος άλλος, εκτός από το πλήρωμα του Stahlratte και τη Ζαπατιστική Μοίρα 421, συμμετείχε σε αυτό το θαλασσινό ταξίδι. Για την κινηματογραφική και δημοσιογραφική τεκμηρίωση του θαλάσσιου ταξιδιού, στο σκάφος βρίσκεται η María Secco, ανεξάρτητη φωτογράφος και σκηνοθέτιδα, και ο Diego Enrique Osorno, ανεξάρτητος δημοσιογράφος. Σε υποστήριξη της ζαπατιστικής αντιπροσωπείας ταξιδεύει ο Javier Elorriaga.
Σύμφωνα με τις συνήθειες και τα έθιμα των ζαπατίστας, αυτά τα 3 άτομα έπρεπε, εκτός από το να καλύψουν τα εξόδά τους, να παρουσιάσουν γραπτή εξουσιοδότηση από τις οικογένειες, τους συντρόφους και τους απογόνους τους. Όλες οι επιστολές παραδόθηκαν στον Εξεγερμένο Υποδιοικητή Μοϊσές. Σύζυγοι, μητέρες, γιοι και κόρες συνέταξαν και υπέγραψαν τις εξουσιοδοτήσεις από μόνα τους. Μου έλαχε να τις διαβάσω όλες. Υπάρχουν τα πάντα, από φιλοσοφικούς προβληματισμούς έως παιδικές ζωγραφιές, μέχρι και το επιτακτικό αίτημα ενός κοριτσιού να της φέρουν μια φάλαινα. Κανείς δεν ζήτησε σκαθάρια ή γατόσκυλα, γεγονός που δεν ξέρω αν είναι προσβολή ή ανακούφιση. Στα παιδικά γράμματα, μπορεί κανείς να διακρίνει την υπερηφάνεια τους για το ότι ένας πατέρας ή μια μητέρα εξαρτιόταν από την άδειά τους (το κλασικό ζαπατίστικο: «οι πάπιες πυροβολούν τα όπλα»). Φαντάζομαι ότι θα είχατε ήδη την ευκαιρία να γνωρίσετε τη ματιά της Μαρίας και του Ντιέγκο, τις ιστορίες τους, τους στοχασμούς και τις εκτιμίσεις τους για τη συμμετοχή τους «στην πρώτη σειρά» (όπως στην αίθουσα του κινηματογράφου) σε αυτό το παραλήρημα. Οι άλλες ματιές είναι πάντα ευπρόσδεκτες και αναζωογονητικές.
-*-
Όταν τα νέα έγιναν γνωστά στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού, οι ζαπατίστικες κοινότητες έστειλαν ένα μήνυμα στο πλήρωμα του Stahlratte, μέσω του καπετάνιου του: “Gracias, son chingones” («ευχαριστούμε, είστε γαμάτοι»). Ακόμα προσπαθούν να το μεταφράσουν στα γερμανικά.
-*-
Προς αναστοχασμό: οι Αζόρες έχουν ως μόττο το ακόλουθο: “Antes morrer livres que em paz sujeitos” (Καλύτερα να πεθάνεις ελεύθερος παρά υπόδουλος εν ειρήνη).
-*-
Στο βάθος, προς τα ανατολικά, οι Ηράκλειες Στήλες –που στην εποχή τους ήταν το όριο του γνωστού κόσμου– κοίταζαν με έκπληξη ένα βουνό που ερχόταν πλέοντας από τα δυτικά.
Βεβαιώνω.
SupGaleano.
11 Ιουνίου 2021.
