Στον τρίτο μήνα απεργιακών κινητοποιήσεων βρίσκονται πλέον οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνα» στο Καλοχώρι της Θεσσαλονίκης. Δεν ζητούν κάτι παραπάνω από το ανακληθούν οι απολύσεις τις οποίες πραγματοποιεί η εργοδοσία τους τελευταίους μήνες, στέλνοντας -μέχρι στιγμής- 17 ανθρώπους ακόμα στις ουρές που σχηματίζουν οι περίπου 1.000.000 άνεργοι της χώρας.
«Στη δουλειά θα επιστρέψουμε όλοι μαζί ή κανένας» διαμηνύουν οι απεργοί οι οποίοι, τα τελευταία χρόνια και μπροστά στο ενδεχόμενο πτώχευσης της εταιρείας λόγω κακοδιαχείρισης των προηγούμενων ιδιοκτητών, είχαν ήδη δεχτεί να περικοπεί το 20% του μισθού τους.
«Ζητάμε μαζί με την ανάκληση των απολύσεων να υπογραφεί νέα συλλογική σύμβαση εργασίας με δικαιώματα αλλά και μισθούς οι οποίοι θα μας επιτρέπουν να έχουμε ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής» τονίζουν, αρνούμενοι να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας αλλά και νέες περικοπές που καταργούν ουσιαστικά προηγούμενες κατακτήσεις τους, αφήνοντας την υλοποίησή τους, στο χέρι της εργοδοσίας.
Ξύλο, χημικά, συλλήψεις
Τους τελευταίους μήνες οι εργαζόμενοι δεν συνάντησαν απέναντί τους μόνο την εργοδοσία που δε φάνηκε διατεθειμένη να κάνει κάποιο βήμα συνεννόησης, την ίδια στιγμή που αρκετοί από τους απολυμένους είναι άνω των 40, 50 ή και 60 ετών, σε μία ηλικία δηλαδή που δύσκολα θα μπορέσουν να βρουν δουλειά αλλού συμπληρώνοντας τα απαραίτητα ένσημα για να συνταξιοδοτηθούν. Ούτε βρήκαν ως αντίλογο μόνο τα δελτία τύπου της εταιρείας που αναπαρήγαγε μερίδα των τοπικών ΜΜΕ.
Προσλήψεις, με ατομικές συμβάσεις προφανώς, εν μέσω απεργίας και απολύσεων, συλλήψεις και δικογραφίες από τις πρώτες κινητοποιήσεις ήταν η απάντηση της εργοδοσίας. Να σημειωθεί ότι διμοιρίες των ΜΑΤ, ομάδες ΔΙΑΣ και ΟΠΚΕ, αλλά και αντρών της ασφάλειας, έχουν καθημερινή παρουσία στο χώρο. Την περασμένη Παρασκευή συμπληρώθηκε ένας μήνας από την άγρια καταστολή, το ξύλο και τα χημικά της αστυνομίας απέναντι στους απεργούς έτσι ώστε να μπορέσουν να εισέλθουν στον χώρο οι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού παλιοί εργαζόμενοι που δεν απεργούν μαζί με τους νεοπροσληφθέντες.
«Οι οικονομικές ανάγκες είναι μεγάλες, αλλά με τη δύναμη της αλληλεγγύης θα αντέξουμε»
17 απολυμένοι αλλά και δεκάδες απεργοί γνωρίζουν από πρώτο χέρι τί σημαίνει να περνούν οι μήνες χωρίς να πιστώνεται μισθός στον τραπεζικό τους λογαριασμό. Πολλοί από αυτούς βρίσκονται σε οριακό σημείο.
Από τις πρώτες όμως μέρες, δεκάδες εργαζόμενοι, σωματεία, οργανώσεις και κινήσεις πολιτών βρίσκονται στο πλευρό τους, συνεισφέροντας από το υστέρημά τους στο ταμείο στήριξης απολυμένων και απεργών και μάλιστα μέσα σε μία περίοδο όπου η ακρίβεια ροκανίζει το ήδη πενιχρό εισόδημα για την κοινωνική πλειοψηφία.
Ο λογαριασμός που έχουν δώσει στη δημοσιότητα για την οικονομική στήριξη του απεργιακού Ταμείου είναι ο εξής:
GR1001108390000083900230513 (Εθνική Τράπεζα, Σωματείο Μαλαματίνα)
Νέες απολύσεις και κλιμάκωση του αγώνα την ερχόμενη εβδομάδα
Μετά τους πρώτους 15 απολυμένους, την προηγούμενη εβδομάδα η εταιρεία ανακοίνωσε τις απολύσεις του Γιάννη Φραγκίδη, προέδρου του σωματείου και της Ομοσπονδίας εμφιαλωμένων ποτών και του προέδρου του κλαδικού των οδηγών στα εμφιαλωμένα ποτά, Άρη Μερκενίδη, ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά αλλά και στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα το οποίο είχαμε δει πρόσφατα και στον αγώνα των εργαζομένων στα Πετρέλαια της Καβάλας:
Δεν είναι μόνο οι μειώσεις μισθών, η εντατικοποίηση της εργασίας και η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων η βασική προϋπόθεση του νέου τοπίου που θέλουν να διαμορφώσουν στις εργασιακές σχέσεις η κυβέρνηση, οι βιομηχανικοί και επιχειρηματικοί κύκλοι αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στόχος τους και απαραίτητος όρος για το πλήρες ξεζούμισμα του άμεσου μέλλοντος είναι το σπάσιμο κάθε έννοιας «συλλογικότητας» των εργαζομένων, η κατάργηση ή η άλωση των εργατικών σωματείων που μπορούν να υπάρχουν μόνο όσο «βαράν προσοχές» στις διαθέσεις των εργοδοτών, η διάλυση του συνδικαλισμού.
Με μηνύσεις, συλλήψεις, στοχευμένες απολύσεις τα σωματεία και οι πιο δραστήριοι εργαζόμενοι πρέπει να χτυπηθούν για να φοβηθεί έτσι το σύνολο των εργαζομένων.
Μάταιος κόπος.
Η άμεση γενική συνέλευση του σωματείου των εργαζομένων στη Μαλαματίνα πήρε απόφαση για συνέχιση των απεργιών ως τις 15 του Οκτώβρη, ενώ για αύριο, Δευτέρα, πάρθηκε απόφαση από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Εμφιαλωμένων Ποτών 24ωρη για απεργία και συγκέντρωση στις 06.00 έξω από το εργοστάσιο.
Το σωματείο των εργαζομένων κατάφερε επίσης, μετά από ανοιχτό κάλεσμα που πραγματοποίησε για την περασμένη Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου, να συσπειρώσει περισσότερους/ες από 200 εργαζόμενους/ ες από δεκάδες σωματεία, σε συνέλευση, η μαζικότητα της οποίας μπόρεσε, έστω και αν δεν είναι αρκετό, να πιέσει το Εργατικό Κέντρο της πόλης να προκηρύξει 4ωρη στάση εργασίας που καλύπτει τους εργαζόμενους όλου του νομού, έτσι ώστε να στηριχτεί η αυριανή συγκέντρωση.
Τέλος, συλλαλητήριο στο κέντρο της πόλης με σημείο συγκέντρωσης τα γραφεία της ΠΟΕΕΠ έχει προγραμματιστεί για την ερχόμενη Παρασκευή 7 Οκτωβρίου στις 18.30.
Και πάλι: «Δένοντας τ’ ατσάλι στους τόπους του δίκιου»
Έχοντας παρακολουθήσει την όλο και πιο πυκνή παρουσία εργατικών αγώνων (e-Food, Cosco, Λάρκο, Πετρέλαια Καβάλας, Μαλαματίνα), την μαζικότητά τους, τα αιτήματά τους, μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει πως εν μέσω μίας ξέφρενης κούρσας του πληθωρισμού αλλά και μίας άνευ προηγουμένου επίθεσης στα εισοδήματα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, οι επόμενοι μήνες δε προμηνύουν σιωπή.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο θα αντέξουν οι απεργοί στη Μαλαματίνα, δεν μπορούμε να προβλέψουμε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα τους.
Η σιγουριά τους, όμως, η μαχητικότητα και πειθαρχία που δείχνουν στην περιφρούρηση του αγώνα τους, ο τρόπος που χαμογελούν στις συγκεντρώσεις τους, η χροιά της φωνής τους όταν διαβεβαιώνουν πως στη δουλειά θα γυρίσουν «όλοι μαζί», η φροντίδα που δείχνουν στους συναδέλφους και στις συναδέλφισσές τους που έχουν μεγαλύτερες και πιο επιτακτικές οικονομικές ανάγκες, αλλά και η «άλλη» απεργία διαρκείας που πραγματοποιούν που έχει ζεστάνει τις καρδιές χιλιάδων εργαζομένων σε όλη την Ελλάδα, επειδή κατάφερε να ξεφύγει από τα τετριμμένα μονοπάτια της τελευταίας δεκαετίας και των συμβολικών αντιδράσεων της συνδικαλιστικής ηγεσίας και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, αποτελούν τη βάση για μία εκτίμηση που θα κάνουμε άφοβα:
Βαστάνε και θα συνεχίσουν να βαστάνε.
Και στο πλευρό τους έχουν όλο και περισσότερους κατοίκους μίας πόλης και μίας χώρας που, καταδικασμένοι να ξαναζούν το πιο μαύρο παρελθόν των προγόνων τους, έχουν τουλάχιστον μπροστά τους μια ευκαιρία για να γράψουν διαφορετικούς επίλογους στις απεργίες και στους αγώνες της εποχής τους.
*Ο Σαλβατόρ Ματαράσο και η Αναστασία Καρανικόλα ήταν δύο από τους νεκρούς απεργούς του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη. Νεκροί από τα πυρά των κατασταλτικών μηχανισμών, εκείνες τις ημέρες, ήταν ακόμα οι Τάσος Τούσης, Β. Σταύρου, Ιντο Σενόρ, Γ. Πανόπουλος, Αγλαμίδης, Δημ. Λαϊλάνης, Σ. Διαμαντόπουλος, Γιάννης Πιτάρης, Ευθύμης Μάνος, Μανώλης Ζαχαρίου.
