in ,

Εκτεθειμένοι στα καιρικά φαινόμενα εν έτει 2020: Πλημμυρισμένες σκηνές και ζωή μέσα στις λάσπες στο Καρά-Τεπέ

Εκτεθειμένοι στα καιρικά φαινόμενα εν έτει 2020: Πλημμυρισμένες σκηνές και ζωή μέσα στις λάσπες στο Καρά-Τεπέ

Νοιώθει κανείς αποκτηνωμένος και μόνο που έχει συνηθίσει το μάτι του σε τέτοιες εικόνες. Μικρά παιδιά να παίζουν σε πλημμυρισμένες σκηνές και χιλιάδες άνθρωποι να είναι υποσιτισμένοι, εγκλωβισμένοι αλλά και έκθετοι στα καιρικά φαινόμενα με τον χειμώνα να μην έχει μπει ακόμα.

Η τραγικότητα μεγαλώνει αν σκεφτεί κανείς πως αυτοί που είναι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, είναι αυτοί που φύγαν για να γλιτώσουν τις σφαίρες και τις βόμβες του πολέμου ενώ σήμερα περπατάν χωρίς να ξέρουν εάν το επόμενο βήμα θα τους κοστίσει τη ζωή, αφού το καμπ φτιάχτηκε σε παλιό πεδίο βολής.

Αυτή είναι η κατάσταση στο Καρά-Τεπέ, τη συνέχεια της Μόριας, που συμπυκνώνουν από κοινού όλα εκείνα τα στοιχεία που συνηγορούν στην αποτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελλάδας να κρατάνε ακόμα και τα πιο στοιχειώδη προσχήματα ανθρωπιάς, όπως ευαγγελίζονται οι καταστατικές και συνταγματικές αρχές τους.

Οι πνιγμοί στο Αιγαίο, τα βασανιστήρια στον Έβρο, οι άθλιες συνθήκες ζωής στα καμπ, ο ρατσισμός στις πόλεις και ο άμεσος ή έμμεσος εγκλεισμός όσων ήθελαν να ξεφύγουν από πολέμους, που ο δυτικός κόσμος με τον έναν ή τον άλλον πυροδότησε, αποτελούν συνειδητή πολιτική επιλογή, όπως όχι λίγες φορές έχουμε διαβάσει, για να σταλεί ένα μήνυμα για “να μην έρθουν κι άλλοι”.

Σήμερα λοιπόν στην βροχή, αύριο στον αέρα, μεθαύριο στο χιόνι, οι “τυχεροί” που γλίτωσαν τον πνιγμό καταδικάζονται να βλέπουν τα παιδιά τους να παίζουν και να κοιμούνται μέσα στα νερά, να τρώνε μικρότερες μερίδες, να μην έχουν πρόσβαση στη μόρφωση και στην περίθαλψη.

Η Ελλάδα δείχνει πυγμή, η Ευρώπη δείχνει πυγμή, το πολιτικό σύστημα βαυκαλίζεται για τις ποινές στους φουσκωτούς εγκληματίες ρατσιστές με τα μαχαίρια την ίδια στιγμή που εφαρμόζει, χωρίς μαχαίρια βέβαια, ρατσιστικές πολιτικές, πολιτικές απάνθρωπες.

Κανένας άνθρωπος δεν αξίζει να ζει σε τέτοιες συνθήκες κι αυτό δε χρειάζεται ιδιαίτερη πολιτική τοποθέτηση, παρά μόνο ενσυναίσθηση και ανθρωπιά, παρά μόνο αυτό το ελάχιστο αίσθημα ντροπής που μας κάνει καμιά φορά να μην κοιμόμαστε με ήσυχη τη συνείδησή μας, όσο αφήνουμε αυτή την κατάσταση να διαιωνίζεται.

Οι εικόνες που δημοσίευσε το www.politikalesvos.gr ας αποτελέσουν σύντομα ένα παρελθόν για το οποίο θα μιλάμε με σκυμμένο το κεφάλι.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Πέμπτο Μέρος: Η ματιά και η απόσταση ως την πόρτα

Αδελφικοί Εχθροί