in

«Είναι στο χέρι μας να συνεχίσει να ακούγεται στη Βουλή η φωνή της ανταγωνιστικής Αριστεράς»

Κείμενο στήριξης στο «ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη»

Κεντρική επιτροπή του ΜΕΡΑ25. Κυριακή 23 Απριλίου 2023 (ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗ/EUROKINISSI)

Την υποστήριξη τους στο «ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη» δηλώνουν με κοινό τους κείμενο 41 αριστεροί/αριστερές ενόψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου:

Το 41% της ΝΔ στις εκλογές της 25ης Μάη και η προοπτική ανάληψης της κυβέρνησης για δεύτερη τετραετία, σηματοδοτούν το κλείσιμο μιας ολόκληρης περιόδου που ξεκίνησε το 2012. Η προκλητική απόπειρα συγκάλυψης του πολύνεκρου εγκλήματος στην Πύλο επιβεβαιώνει ότι η ΝΔ έχει σαφές στίγμα και ατζέντα. Πουλάει «ασφάλεια» από πραγματικούς και φανταστικούς κινδύνους και εχθρούς, έχει διαμορφώσει μια ευρεία –αν και μάλλον εύθραυστη–, κοινωνική συμμαχία, από κερδισμένους και από χαμένους του νεοφιλελευθερισμού, και πείθει ότι μπορεί να εγγυηθεί την ομαλότητα και τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας και του κράτους.

Σήμερα δεν είμαστε μόνο πίσω εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε: είμαστε ακόμα δεξιότερα. Η ΝΔ είναι πρώτη, με μεγάλη διαφορά και, μαζί με την ενίσχυση της «Ελληνικής Λύσης», ελλοχεύει ο κίνδυνος εισόδου στη Βουλή ενός δεύτερου ακροδεξιού σχήματος (Νίκη), αλλά και ενός ασαφούς ιδεολογικά πολιτικού σχήματος, που φλερτάρει με την Ακροδεξιά και τον εθνικισμό (Πλεύση Ελευθερίας). Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει συγκεκριμένο στίγμα, σαφή κοινωνική αναφορά και θεμέλια: εκφράστηκε με έναν πολυσυλλεκτισμό προς όλες τις κοινωνικές ομάδες (με έμφαση στη μεσαία τάξη), αντιπολιτεύτηκε με τη στρατηγική του «ώριμου φρούτου», αυτοπαγιδεύτηκε στον κυβερνητισμό, δεν προσφέρει κάποια εναλλακτική και όραμα. Με τη διαχείριση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος και την ανεπαρκή αντιπολίτευση της περιόδου 2019-2013, ο ίδιος συνέβαλε στην εγκαθίδρυση του δόγματος ΤΙΝΑ και την εδραίωση της δεξιάς ως «εναλλακτικής». Εμφανιζόμενος στο εκλογικό σώμα ως ένα ακόμη συστημικό κόμμα, έχασε ψηφοφόρους προς όλες τις κατευθύνσεις.

Όλα αυτά διαμορφώνουν έναν συσχετισμό πρωτοφανή για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα, με τις δυνάμεις της (κεντρο)αριστεράς να μην έχουν πλέον εκλογικά «προπύργια» ούτε με ιστορικούς-γεωγραφικούς, ούτε με ταξικούς όρους.

Μετά την καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ, το αποτέλεσμα του «ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη» ήταν το δεύτερο σοκ για τον κόσμο της Αριστεράς. Οριστική αποτίμηση των αιτιών της αδυναμίας εισόδου στη Βουλή δεν μπορεί να γίνει, όσο ο αγώνας συνεχίζεται.  Ωστόσο, μέχρι τις εκλογές της 25 Ιουνίου, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορούν να υποστηριχθούν με ασφάλεια:

1) Από το πρόταγμα της ρήξης ως την ατζέντα για τα δικαιώματα, το «ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη» υπερασπίστηκε δύσκολες επιλογές, σε αντίθεση με άλλες δυνάμεις που καλλιεργούν την αντίληψη «ούτε Δεξιά ούτε Αριστερά».

2) Είναι η μόνη κοινοβουλευτική δύναμη που αναφέρεται στο «Όχι» του 2015 και, επιπλέον υπερασπίζεται με συνέπεια (μέσα και έξω από τη Βουλή) τους αγώνες για το περιβάλλον, την ειρήνη, τον κόσμο της εργασίας, τα δικαιώματα των μεταναστών και προσφύγων, των καλλιτεχνών, της νεολαίας, το γυναικείο κίνημα, τους ΛΟΑΤΚΙ+, ενώ αντιστρατεύεται την πατριαρχία  και συγκρούεται με τα επώνυμα συμφέροντα.

3) Δίνει χωρίς εξαιρέσεις φωνή σε όσους δεν έχουν φωνή, στους καταπιεσμένους ενός αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού, χωρίς πελατειακές ή προνομιακές σχέσεις με κάποιους από αυτούς.

4) Είναι η αριστερά που καταλαβαίνει ότι η ριζοσπαστικοποίηση των μαζών, η ανάπτυξη των κινημάτων και η αμφισβήτηση του συστήματος, θα έρθουν ως αποτέλεσμα της ενδυνάμωσης της οικονομικής και κοινωνικής θέσης των καταπιεσμένων στρωμάτων – όχι ως αποτέλεσμα της εξαθλίωσης.

5) Αναφέρεται ρητά στην ενότητα της όλης Αριστεράς και διαμορφώνει ένα χώρο συνάντησης και συνασπισμού δυνάμεων του ανταγωνιστικού κινήματος, όπου θα μπορούσε να συγκροτηθεί ένα δίκτυο συμμαχίας και άμυνας στην επικείμενη επέλαση της αυταρχικής δεξιάς. Αποτελεί μια πλουραλιστική δύναμη, η οποία μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα συνεννόησης-σύμπραξης εντός της Αριστεράς.

6) Είναι μια Αριστερά που, μακριά από την αυτολογοκρισία για λόγους «εθνικού συμφέροντος», καταγγέλλει τις απαγωγές-επαναπροωθήσεις προσφύγων (pushbacks), ζητάει να γκρεμιστεί ο φράχτης της ντροπής στον Έβρο, και δεν φοβάται να αναφερθεί στις εγκληματικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ελληνικών κυβερνήσεων στη διαχείριση του μεταναστευτικού: όποια και αν είναι η ερώτηση, η απάντηση είναι η προστασία της ζωής που κινδυνεύει.

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιούνη  θέτει τους άξονες παρέμβασης των δυνάμεων της ανταγωνιστικής Αριστεράς με όρους ιδεολογικούς και προγράμματος, λόγω της ασφυκτικής ηγεμονίας της κυρίαρχης ιδεολογίας, όπως αυτή τείνει να εσωτερικεύεται από τα λαϊκά στρώματα. Άρα, και η δική μας παρέμβαση επιδιώκει να ρηγματώσει την αυταπάτη του κυβερνητισμού, να αναδείξει τη μοναδικότητα των κοινωνικών αγώνων ως καθοριστικού παράγοντα ριζοσπαστικού-ταξικού εκδημοκρατισμού της πολιτικής, να προετοιμάσει τη δυνατότητα συγκρότησης ενός πόλου αντίστασης για τις μάχες της επόμενης μέρας.

Για όλους αυτούς τους λόγους θέλουμε να εκλεγεί το «ΜΕΡΑ25–Συμμαχία για τη Ρήξη», στις εκλογές της 25ης Ιούνη, διότι

  • θα εμποδίσει την παντοδυναμία και την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας
  • θα αποτρέψει τη δημιουργία μιας Βουλής όπου τον τόνο θα δίνουν η ΝΔ, η «Ελληνική Λύση», ή και άλλοι ακροδεξιοί σχηματισμοί, στο πρότυπο της Ιταλίας
  • θα ενισχύσει την αριστερή αντιπολίτευση εντός και εκτός Βουλής, στο δημόσιο λόγο και στους δρόμους της ανυπακοής.

Η στήριξη του «ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη» είναι ο καλύτερος τρόπος να τους χαλάσουμε τα σχέδια, για να συνεχίσουν να έχουν φωνή όσοι και όσες δεν έχουν ποτέ φωνή.

Περικλής Αμπεριάδης

Κώστας Αναστασιάδης

Κώστας Βέττας

Γιώργος Βουγιούκας

Παναγιώτης Βουγιούκας

Δημήτρης Γκιβίσης

Γιάννης Γρηγοριάδης

Γιάννης Γριβέας

Πάνος Γρηγοριάδης

Δημήτρης Δημητριάδης

Δημήτρης Ζερβουδάκης

Γιώργος Ιωαννίδης

Θόδωρος Καραγιαννίδης

Πέτρος Κακούρος

Ταρσίτσα Καλλιμπάκα

Δημήτρης Κατσορίδας

Απόστολος Καψάλης

Αδαμαντία Κεραμειδά

Κώστας Κιρτάζογλου

Γιώργος Κοκκινίδης

Μάκης Κοκκινίδης

Δημήτρης Κομητόπουλος

Στάθης Κουβελάκης

Αλέκα Κρασοπούλου

Δώρα Λαθήρα

Χρήστος Λάσκος

Σπύρος Μαστρογεωργόπουλος

Καλλιόπη Μιχελάκου

Πέτρος Μπαστέας

Ελένη Μπέλα

Σίσσυ Νικήσιανη

Δημοσθένης Παπαδάτος -Αναγνωστόπουλος

Μαρία Παπαδοπούλου

Εύη Πάτκου

Αναστάσιος Σαλαμπάσης

Νίκος Σαμανίδης

Γιώργος Τεκίρδαλης

Διονύσης Φτεργιώτης

Κώστας Φώλιας

Ηλίας Χάιδας

Λόλα Χρυσούλη

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Καμία Ανοχή: Πεθαίνοντας στην Ελλάδα

Πώς συνηθίσαμε το θάνατο. Του Νίκου Νικήσιανη