Tο νομοσχέδιο για τις υιοθεσίες και τις αναδοχές, που κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή, μονοπώλησε τη χθεσινή επικαιρότητα, αλλά για όλους τους λάθος λόγους.
Γράφει η Διαλεκτή Αγγέλη για την Εφημερίδα των Συντακτών
Αντί να δοθεί βάρος στις βελτιώσεις που προωθούνται προς την επίσπευση των διαδικασιών υιοθεσίας και αναδοχής και την αποϊδρυματοποίηση των παιδιών, πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης έσπειραν ομοφοβικό μίσος με αφορμή μία διάταξη.
Στο άρθρο 8 του σχεδίου νόμου αναφέρεται ότι κατάλληλοι για να γίνουν ανάδοχοι (προσοχή: ανάδοχοι) είναι μεταξύ άλλων και άτομα που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.
Πολλά δημοσιεύματα έκαναν λόγο για «παράθυρο για υιοθεσίες από ομόφυλα ζευγάρια», την ώρα που, ως προς την υιοθεσία, θετοί γονείς μπορούν, σύμφωνα με τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, να γίνουν μόνον έγγαμα ζευγάρια και όχι ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, ομόφυλα ή ετερόφυλα.
Η Αννη Παπάζογλου, διαχειρίστρια του Colour Youth – Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας, θεωρεί μεν ότι το νομοσχέδιο κινείται σε θετική κατεύθυνση, σχολιάζει ωστόσο ότι χρειάζεται ακόμη δρόμος για την πλήρη κατοχύρωση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
«Τα ομόφυλα ζευγάρια κρίνονται, για πρώτη φορά και εκ του νόμου, ικανά να αναλάβουν τη φροντίδα ενός παιδιού. Δεν μπορούμε όμως παρά να σταθούμε στο ότι ο νέος νόμος μάς αναγνωρίζει ως κατάλληλους γονείς μόνο σε προσωρινή βάση. Συνεχίζει να διυλίζεται το στερεότυπο, ότι για τη σωστή ανατροφή ενός παιδιού είναι απαραίτητη η εμπλοκή κι ενός ετερόφυλου ζευγαριού. Διεκδικούμε την πρόβλεψη δυνατότητας στα ομόφυλα ζευγάρια να τεκνοθετούν και να προχωρούν σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή», μας λέει η Αννη Παπάζογλου.
«Δεν αλλάζει κάτι»
Στην ίδια λογική κινείται και η τοποθέτηση της προέδρου των Οικογενειών Ουράνιο Τόξο, Στέλλας Μπελιά, η οποία αναγνωρίζει το νομοσχέδιο ως μια θετική εξέλιξη, αλλά τονίζει ότι δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας.
«Ενα βασικό πρόβλημα των ομόφυλων ζευγαριών είναι ότι δεν μπορούν να υιοθετήσουν τα παιδιά που μεγαλώνουν, ενώ για όσους δεν έχουν γίνει ακόμη γονείς δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόσβαση στις διαδικασίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Κάποια παιδιά έχουν το δικαίωμα να διατηρούν έννομη σχέση με τους δύο γονείς. Κάποια πάλι, όχι. Αρα, μιλάμε για προνόμιο και όχι για δικαίωμα».
Στον πολιτικό κόσμο, τώρα, ο βουλευτής Κυκλάδων της Ν.Δ., Γιάννης Βρούτσης, σε ανάρτηση που θυμίζει το γνωστό «δεν είμαι ρατσιστής αλλά…», έσπευσε να σχολιάσει το επίμαχο άρθρο: «Ανήκω σε αυτούς που ψήφισαν συνειδητά το Σύμφωνο Συμβίωσης πιστεύοντας στα ανθρώπινα δικαιώματα! Για τα ίδια δικαιώματα όμως του παιδιού, τώρα είμαι επίσης συνειδητά αντίθετος με την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια»!
Οι αντιδράσεις έφτασαν και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μιχελογιαννάκη να εκφράζει τη διαφωνία του με το νομοσχέδιο γιατί «αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια, ένα ενδεχόμενο που ως γιατρό και ως πολιτικό με βρίσκει αντίθετο».
Η Ελενα-Ολγα Χρηστίδη, ψυχολόγος και επιστημονική συνεργάτιδα της Γραμμής Ψυχολογικής Υποστήριξης 11528 για ΛΟΑΤΚΙ άτομα, τις οικογένειές τους και εκπαιδευτικούς, τονίζει ότι το ζήτημα της τεκνοθεσίας (αναδοχής ή από κοινού επιμέλειας ή φροντίδας) παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια έχει λυθεί εδώ και χρόνια από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα.
«Τα παιδιά για να αναπτύξουν το πλήρες δυναμικό τους χρειάζονται ασφαλείς και μακροχρόνιες σχέσεις με ενήλικες που έχουν δεσμευτεί στη φροντίδα τους. Τα επιστημονικά δεδομένα επιβεβαιώνουν ότι οι αναπτυξιακές και συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών καλύπτονται όταν μεγαλώνουν σε οικογένειες με τα παραπάνω στοιχεία, χωρίς να παίζει κανέναν απολύτως ρόλο ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονιών. Αντίθετα, είναι επιβεβαιωμένο ότι ο πραγματικός παράγοντας επικινδυνότητας για την προσαρμογή και την ψυχική υγεία των παιδιών είναι η συνεχής έκθεση σε διακρίσεις και στίγμα των ίδιων και των οικογενειών τους», δηλώνει στην «Εφ.Συν.», προσθέτοντας ότι το νομοθετικό κενό ως προς την ομόφυλη γονεϊκότητα προωθεί τις διακρίσεις και την περιθωριοποίηση.