Διάβασα πως την Πέμπτη, που συνεδρίασε σε ένα ασανσέρ η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ο Βενιζέλος υποστήριξε με πάθος ότι η Ελλάδα σώθηκε από την οικονομική καταστροφή, από το να διαλυθεί ως χώρα και ο λαός της να σκορπήσει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, μεταξύ του Οκτωβρίου του 2011 και του Απριλίου του 2012. Όλα τα χρόνια, κατά τον Βενιζέλο, πριν από τον Οκτώβριο του 2011 και όλα τα χρόνια μετά τον Απρίλιο του 2012, η χώρα καταστρεφόταν και συνεχίζει να καταστρέφεται. Μόνο σε αυτούς τους επτά μήνες σωζόταν.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι είτε πολύ χοντρόπετσα γαϊδούρια, είτε να παριστάνουν τους κουφούς όταν μιλάει ο Βενιζέλος. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς ότι δεν βρέθηκε ούτε ένας (εντάξει είναι λίγοι, αλλά ένας…) που να σηκωθεί και να γαμοσταυρίσει τον Βενιζέλο, όταν ισχυρίστηκε πως αυτός, προσωπικά, έσωσε τη χώρα και το λαό τους λίγους μήνες που ήταν στο υπουργείο Οικονομικών, έχοντας ένα χαρτοφυλάκιο εντελώς «έξω» από τις γνώσεις και τις δυνατότητες του, πράγμα που φάνηκε και από το πόσο απίστευτα άσχημα πήγαν τα πράγματα με τη συμφωνία για το PSI, το οποίο το χειρίστηκε ένας άσημος καθηγητής του Οικονομικού του Πανεπιστημίου του Πειραιά.
Η περίπτωση του Βενιζέλου είναι πραγματικά αξιοπερίεργη, τόσο που αν ο Μαξ Στίρνερ τον είχε γνωρίσει είναι πολύ πιθανό να μην έγραφε τον «Μοναδικό», αλλά τον «Συλλογικό» και να είχε μία πολύ κακή άποψη για το «Εγώ» και τον ατομισμό. Αν είχε γνωρίσει τον Βενιζέλο το πιθανότερο είναι να αποθέωνε το «Εμείς» και να κατηγορούσε την «Ένωση των Εγωιστών» ως ένα τσούρμο από καθίκια. Η περίπτωση του Βενιζέλου, πράγματι, μπορεί να σε κάνει να αλλάξεις τις απόψεις σου για τα πράγματα, αλλά το κακό με αυτήν είναι ότι δεν είναι… μοναδική και ο Στίρνερ είχε, κατά έναν παράλογο τρόπο, ένα δίκιο. Όλοι και όλες έχουμε στο μυαλό μας κάποιους… μήνες που το «Εγώ» μας θριάμβεψε, όλοι και όλες έχουμε κρυμμένο έναν «Μοναδικό» που νιώθει ότι το «Κοινό Καλό» τον περιορίζει. Δεν σου λέω βέβαια ότι έχουμε όλοι και όλες έναν Βενιζέλο μέσα μας. Άλλωστε που να χωρέσει.
Ο alterthess ιανός