Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του ανεπίσημου ηλεκτρονικού δημοψηφίσματος που οργάνωσε η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων για την εκχώρηση τεσσάρων αεροδρομίων της Περιφέρειας, στο πλαίσιο της αναγκαστικής υλοποίησης της συμφωνίας με τους δανειστές. Δυστυχώς, το δημοψήφισμα αυτό δεν περιβλήθηκε το κύρος του αντίστοιχου δημοψηφίσματος που είχε γίνει στη Θεσσαλονίκη εναντίον της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ.
Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα που ανακοίνωσαν οι διοργανωτές είναι ελπιδοφόρο. Το ερώτημα επί του οποίου κλήθηκαν να απαντήσουν οι συμμετέχοντες ήταν: “Η προωθούμενη ιδιωτικοποίηση των δεκατεσσάρων περιφερειακών αεροδρομίων, τέσσερα από τα οποία ενδιαφέρουν άμεσα την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, και η παράδοσή τους σε ημικρατική εταιρεία γερμανικών συμφερόντων θεωρείται επιζήμια για την οικονομία της χωρας και της περιοχής και καταχρηστική για το γενικότερο δημόσιο συμφέρον. Επιζητούμε την εφαρμογή νέου μοντέλου για διαχείριση των αεροδρομίων, με δημόσιο χαρακτήρα και τη συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης και των τοπικών παραγωγικών φορέων”. Επί συνόλου 6.426 συμμετασχόντων το 76,05% (4.887 ψήφοι) ψήφισε κατά της εκχώρησης και το 23,95% (1.539 ψήφοι) υπέρ.
Θα αναρωτηθεί κανείς πού έγκειται το ελπιδοφόρο, άμα είναι να χάσουμε τα αεροδρόμια. Ακόμα και σε αυτό το πλαίσιο και στο μέτρο που τα αεροδρόμια δεν πρόκειται να αποσυναρμολογηθούν και να μεταφερθούν στη Γερμανία, η καταγεγραμμένη αυτή αντίθεση της τοπικής κοινωνίας έχει σημασία. Ποιος θα περίμενε ότι στην Ελλάδα, στη χώρα που οι ιδιωτικοποιήσεις είχαν αναχθεί σε βασιλική οδό για την ανάπτυξη και την ευημερία, οι πολίτες θα τάσσονταν εναντίον μιας τέτοιας προοπτικής; Και ζητώντας μάλιστα όχι ιδιωτικοποίηση σε “ελληνικά χέρια” αλλά διαχείριση με δημόσιο χαρακτήρα. Και ακόμα περισσότερο τάσσονται υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα όχι επί δημόσιου αγαθού, όπως είναι π.χ. το νερό, αλλά προκρίνουν τη δημόσια από την ιδιωτική διαχείριση σε αεροδρόμια τουριστικών περιοχών.
Εάν δεν είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, ώστε να υπάρχει το στοιχείο της τραγικής ειρωνείας, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα μπορούσαμε να το πανηγυρίζουμε ως ιδεολογική νίκη. Νίκη στο πεδίο της ηγεμονίας των ιδεών.
Πηγή: Αυγή