Όπως αναφέρει το Prin.gr στις 27 Μαΐου στην Αλεξανδρούπολη θα πραγματοποιηθεί η νέα δίκη κατά του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» και της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων, προκαλώντας ήδη ένα κύμα αλληλεγγύης για να αντιμετωπιστεί η νέα προσπάθεια της κυβέρνησης, του στρατού και του κράτους να κτυπήσει τον αγώνα των φαντάρων, το κίνημα μέσα κι έξω από το στρατό και ευρύτερα το αντιπολεμικό κίνημα. Άμεσος στόχος του συστήματος είναι να επιβάλλει σιωπητήριο και να πλήξει το Δίκτυο «Σπάρτακος» και την ΕΑΣ, που πρωτοστατούν δεκαετίες τώρα στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των στρατευμένων. Kατηγορούμενος είναι ο Νίκος Χαραλαμπόπουλος.
Το ιστορικό
Συγκεκριμένα, εν ενεργεία αξιωματικός του στρατού, πρώην διοικητής μονάδας στην Αλεξανδρούπολη, κατέθεσε μήνυση με την κατηγορία της «συκοφαντικής δυσφήμισης κατ’ εξακολούθηση» για αναρτήσεις στο ιστολόγιο της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων και του Δ.Ε.Φ. «Σπάρτακος». Οι αναρτήσεις κατέγραφαν καταγγελίες για πράξεις του συγκεκριμένου αξιωματικού στις οποίες είχαν προχωρήσει δύο θιγόμενοι υπηρετούντες στο στρατό στη συγκεκριμένη μονάδα και οι οποίες έγιναν το 2014 και το 2018, από διαφορετικούς ανθρώπους, χωρίς οι καταγγέλλοντες να γνωρίζονται μεταξύ τους ή να τους συνδέει κάποια άλλη σχέση, πέρα από το γεγονός ότι απευθύνθηκαν στην Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων για να δημοσιοποιήσουν τις συνθήκες που βίωναν. Ο εν λόγω αξιωματικός οδηγήθηκε για την καταγγελία του 2014 στο στρατοδικείο, όπου απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες, όχι γιατί δεν συνέβησαν τα όσα γεγονότα καταγγέλθηκαν, αλλά γιατί υπήρξαν αμφιβολίες στο αν ο διοικητής είχε σκοπό να βλάψει τους καταγγέλλοντες.
Στη συνέχεια ο αξιωματικός προχώρησε στη μήνυση κατά των διαχειριστών του ιστολόγιου της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων και η μήνυση προσωποποιήθηκε στον αγωνιστή Νίκο Χαραλαμπόπουλο και στον οποίο ανήκε τυπικά το τηλέφωνο στο οποίο γίνονται ορισμένες από τις καταγγελίες των στρατευμένων και των οικογενειών τους. Αυτή η προσωπική στοχοποίηση συμβαίνει παρότι η λειτουργία του ιστολογίου είναι συλλογική ευθύνη της συνέλευσης της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων και το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» αποτελούν συλλογικότητες του αντιπολεμικού κινήματος και του κινήματος μέσα κι έξω από το στρατό, με εκατοντάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, που φέρουν στο σύνολό τους την ιστορική ευθύνη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Φαντάρου-Πολίτη με Στολή.
Όπως τονίζεται από το Δίκτυο «Σπάρτακος» και την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων:
Αυτό που επιδιώκεται διακαώς από όσους είναι υπεύθυνοι για την παραβίαση των δικαιωμάτων των στρατευμένων και τις αντιδημοκρατικές ενέργειες μέσα στο στρατό είναι η φίμωση της δράσης για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των στρατευμένων και η ποινικοποίηση της δημοσιοποίησης όσων καταγγέλλονται, ώστε να καλύπτονται από ένα πέπλο σιωπής οι παραβιάσεις και οι αυταρχικές ενέργειες του.
Προφανώς ενοχλεί διάφορους μηχανισμούς η δημοσιοποίηση καταγγελιών που αποτελεί στοιχείο δημοκρατικής λειτουργίας, για όσα συμβαίνουν στο στρατό. Το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» και η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων δίνουν φωνή, δημοσιεύουν και αναδεικνύουν πλήθος καταγγελιών για την κατάσταση στο στρατό στηρίζοντας τους στρατευμένους και βοηθώντας στην αντιμετώπιση προβλημάτων τους, στη διαμόρφωση κινήματος μέσα κι έξω από το στρατό. Υπερασπίζονται τα δικαιώματα των στρατευμένων, την αποφασιστική βελτίωση της ζωής τους, ενάντια στα εξοπλιστικά προγράμματα που γονατίζουν τον λαό, για την έξοδο από το ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων. Συμβάλλουν στη δημιουργία αντιπολεμικού ρεύματος χρόνια τώρα με την αντίσταση στον μιλιταρισμό, στον εθνικισμό και στον πόλεμο.
Για αυτό έχει στηθεί βιομηχανία διώξεων κατά του Δ.Ε.Φ. Σπάρτακος από το 2010 με τη δίωξη του Νίκου Αργυρίου, στοχεύοντας στην προσωπική εξόντωση μελών της συνέλευσής του και συνεχίζεται με διαρκείς νομικές οχλήσεις, άτυπες απειλές και εκβιαστικές διώξεις ως σήμερα. Σε μια περίοδο που τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν και πάλι στην ευρύτερη περιοχή μας είναι φανερό πως οι συστημικές δυνάμεις θέλουν τους στρατευμένους πειθήνια και άβουλα όργανα στα παιχνίδια των μεγάλων συμφερόντων και φωνές όπως του «Σπάρτακου» και της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων να σιγήσουν. Επιδιώκουν να καταστείλουν το κίνημα μέσα και έξω από το στρατό, ειδικά τώρα που είναι αναγκαίο όσο ποτέ.
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.
Δεν Τρομοκρατούμαστε-Δεν Υποχωρούμε.
Με την στήριξη των αγωνιζόμενων φαντάρων των οποίων συνέχεια είναι το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» και τη σημαντική αλληλεγγύη που εξέφρασαν με δηλώσεις και Ψηφίσματα τους δεκάδες συλλογικότητες του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος στο πρόσωπο του Νίκου Χαραλαμπόπουλου που εκπροσωπεί την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων στεκόμαστε απέναντι και σε αυτή τη δίωξη.
Ακολουθεί σχετική δήλωση του Νίκου Χαραλαμπόπουλου:
«Την Πέμπτη, 27 Μαΐου, δικάζομαι στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αλεξανδρούπολης, με την κατηγορία της “συκοφαντικής δυσφήμισης κατ’ εξακολούθηση”.
Μηνυτής μου δεν είναι απευθείας το ελληνικό κράτος, όπως θα ήθελε να είναι, ούτε ο ίδιος ο μηχανισμός των ενόπλων δυνάμεων, όπως έχει συμφέρον να κάνει. Μηνυτής μου είναι ένας αξιωματικός του ελληνικού στρατού, με αφορμή καταγγελίες στρατευμένων στα στρατόπεδα που διοικούσε, και τις οποίες δημοσίευσε η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Καταγγελίες που αφορούσαν καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καψόνια και αυθαίρετες εντολές, το πιο στυγνό και βάρβαρο, σε ουσία και μορφή, πρόσωπο της πολεμικής προετοιμασίας του ελληνικού κράτους και της πολεμικής μηχανής του, εντός των στρατοπέδων, πάνω στα σώματα εκατοντάδων χιλιάδων στρατευμένων από το 1992 ως και σήμερα.
Στην πραγματικότητα, αυτό που θα ήθελαν να (κατα)δικάσουν είναι η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Αυτό με το οποίο θα ήθελαν να “κλείσουν” τους λογαριασμούς τους είναι η ιστορική τριπλέτα που εκφράστηκε, επί περίπου τρεις δεκαετίες, με το Δίκτυο Σπάρτακος, μέσα στα στρατόπεδα, και την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων αλλά και την Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση στο αντιπολεμικό κίνημα. Η συστηματική προσπάθειά τους να το κάνουν μετράει αντίστοιχα περίπου τρεις δεκαετίες αποπειρών, απειλών, στημένων επιχειρήσεων και διώξεων.
Επειδή, όμως, δεν μπορούν να το κάνουν κατά μέτωπο, την τελευταία δεκαετία έχουν επιλέξει τη μεθόδευση των μηνύσεων, κυρίως με την κατηγορία της “συκοφαντικής δυσφήμισης”, άλλοτε με την κατηγορία της “διασποράς ψευδών ειδήσεων” για την “υπονόμευση του εθνικού νομίσματος και των ενόπλων δυνάμεων της χώρας”. Σκοπός τους είναι η καταδίκη, μέσα από έναν πολυπλόκαμο μηχανισμό που περιλαμβάνει τα στρατιωτικά επιτελεία, μέρος του δικαστικού συστήματος και τις αστυνομικές δυνάμεις, ανθρώπων που έχουν ήδη προεπιλεγεί γι’ αυτό το σκοπό. Σε αυτή τη βιοτεχνία διώξεων, πάντα βρίσκονται “πρόθυμοι” αξιωματικοί καριέρας για να αναλάβουν το ρόλο του εκτελεστή τέτοιων σχεδίων, για να μετατρέψουν μια συνολική στρατηγική αντιπαράθεση σε “προσωπικές διαφορές” πάνω στις οποίες το ελληνικό κράτος θέλει να οικοδομήσει τη συνολική επίθεσή του στην κοινωνία.
Έχοντας καταπατήσει κάθε στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα μετατρέποντας τις φυλακές σε εκδικητικά κολαστήρια ποινικών και πολιτικών κρατουμένων, όπως είδαμε στην περίπτωση του Κουφοντίνα, απαγάγοντας ή/και βασανίζοντας αγωνιστές και αγωνίστριες, όπως είδαμε στην περίπτωση του Άρη Π. ή στις αντιφασίστριες συντρόφισσες και τους συντρόφους στη Θεσσαλονίκη πριν από κάποιους μήνες, καταδικάζοντας σε πολυετείες φυλακίσεις και μακρές προφυλακίσεις χωρίς στοιχεία, όπως είδαμε με το Β. Σταθόπουλο ή, και πιο χαρακτηριστικά, στον Τάσο Θεοφίλου και την Ηριάννα Β.Λ., μοιράζοντας κατηγορητήρια και καταδίκες βάσει του “187Α δια πάσα νόσο”, όπως συμβαίνει αδιακρίτως σε δεκάδες αγωνίστριες και αγωνιστές, υπερασπιζόμενο τα πιο βαθιά αντιδραστικά στοιχεία του εθνικισμού, του ρατσισμού, της πατριαρχίας και του μίσους για τους φτωχούς και τις φτωχές, ιδίως για τις γυναίκες, το ελληνικό κράτος θέλει να κερδίσει, επιτέλους, και μια υπόθεση ενάντια στο αντιπολεμικό κίνημα.
Κίνητρό του είναι η “προστασία” των πολεμικών τυχοδιωκτισμών του στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και 15 τουλάχιστον σημεία εξόρμησης σε όλο τον πλανήτη. Είναι ο πόλεμος που διεξάγει, άλλες φορές “ενάντια” κι άλλες σε συνεργασία με την Τουρκία, εναντίον των μεταναστ(ρι)ών στα σύνορά του και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και απέλασης που επιφυλάσσει για τους σύγχρονους κολασμένους και τις κολασμένες. Είναι ο κοινωνικός πόλεμος που διεξάγει, με όλο και περισσότερη ένταση, στο εσωτερικό του, είτε με επιχειρηματικές συμφωνίες και φαραωνικούς πολεμικούς εξοπλισμούς, είτε με τη μετατροπή του συστήματος υγείας σε κρεατομηχανή διαλογής ανθρώπινων ζωών, είτε με την συστηματοποίηση της παρανομοποίησης και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, την θεσμοθέτηση της πατριαρχικής βίας και, φυσικά, την διαρκή δράση των επιχειρησιακών κέντρων του συμπλέγματος άμυνας-ασφάλειας, όπου περίοπτη θέση έχει η συγχώνευση στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων.
Γι’ αυτό, λοιπόν, σ’ αυτή τη δίκη, επιστράτευσε όλα τα διαθέσιμα εργαλεία “χαμηλής έντασης” που διαθέτει. Απέκρυψε, μεθόδευσε και επιτάχυνε όσες διαδικασίες μπορούσε να το κάνει, με τη συνεργασία των Α.Τ. Ομόνοιας και Αλεξανδρούπολης, των εισαγγελιών που ανέλαβαν το στήσιμο της υπόθεσης, των κρυφών και φανερών μηχανισμών της στρατιωτικής ιεραρχίας. Προκειμένου να δικαστώ, με πρωτοφανείς διαδικασίες express, μακριά από την Αθήνα, εκεί που πιστεύουν ότι θα εμφανιστώ μόνος και αβοήθητος μπροστά στο στόμα του “θηρίου”.
Θα τους έλεγα να μην κουράζονται. ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΠΟΤΥΧΟΥΝ. Σίγουρα, όπως και τις προηγούμενες φορές, όπως και στις περισσότερες διώξεις αγωνιστριών και αγωνιστών, θα υποστούν τεράστιες ηθικές και πολιτικές απώλειες.
ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΟΣ. ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που ήδη έχουν μετατρέψει τη νομική και πολιτική επέλαση του κράτους σε καθημερινή πανωλεθρία.
Σίγουρα, πηγαίνοντας στην Αλεξανδρούπολη, οι χιλιάδες συντρόφισσες και σύντροφοι, μέλη που στηρίξανε με το σώμα και την ψυχή τους την ιστορική λειτουργία της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων, θα τους δείξουν ότι αυτό που πίστευαν ότι είναι η “προνομιακή έδρα τους” θα είναι ένα ακόμα Βατερλώ τους.
Σε μια ακόμα δίκη, το ΞΕΡΩ και το ΝΙΩΘΩ ότι θα σας έχω ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΖΙ μου».
