in

Να αναστηθεί ο σκοτωμένος Αγγελιοφόρος. Του Δημήτρη Τρίμη

Να αναστηθεί ο σκοτωμένος Αγγελιοφόρος. Του Δημήτρη Τρίμη

H ιδιοκτησία της εφημερίδας «Αγγελιοφόρος» (οικογένειες Μπακατσέλου, Μπόμπολα και Ψυχάρη) αποφάσισε να κηρύξει πτώχευση, η τύχη της οποίας πρόκειται να εκδικαστεί στις 27 Νοεμβρίου 2015.

Τουλάχιστον 110 εργαζόμενοι μένουν στον δρόμο χωρίς να έχουν πληρωθεί τα δεδουλευμένα 9 μηνών και οι οποίοι πλέον θα μείνουν και χωρίς τις νόμιμες αποζημιώσεις.

Ολα τα σωματεία του Τύπου εκ μέρους των εργαζομένων διεκδικούν τα δικαιώματά τους και κατηγορούν τους επιφανείς ιδιοκτήτες για δολία χρεοκοπία.

Η ημερήσια εφημερίδα που εξέδωσε το 1996 ο Χρήστος Λαμπράκης στη Θεσσαλονίκη, για να αναπληρώσει τότε το κενό από την κατάρρευση της ιστορικής «Μακεδονίας» της οικογενείας Βελλίδη, που άφησε μετέωρους εκατοντάδες εργαζόμενους, προμηθευτές, ασφαλιστικά ταμεία και δημόσιους οργανισμούς, πεθαίνει.

Ο συνολικός λογαριασμός των χρεών του «Αγγελιοφόρου» ανέρχεται στα 24,1 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς καμία πρόνοια για καταβολή αποζημιώσεων στους 108 μισθωτούς.

Με εργαζόμενους απλήρωτους για 9 μήνες. Με υποχρεώσεις 7,1 εκατ. ευρώ σε προμηθευτές και ασφαλιστικούς οργανισμούς. Και με τις τράπεζες να διεκδικούν να εισπράξουν «κόκκινα» δάνεια 16,7 εκατ. ευρώ, που χορήγησαν τα τελευταία χρόνια στην παραπαίουσα εταιρεία.

Όλα τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης είναι ενεχυριασμένα και αποτιμώνται μόλις σε 3,12 εκατ. ευρώ και με τους Σταύρο Ψυχάρη και Φώτη Μπόμπολα να αρνούνται επί μήνες να αποστείλουν εκπροσώπους τους στις αλλεπάλληλες γενικές συνελεύσεις των μετόχων, όπως υποστηρίζει η πλευρά Μπακατσέλου.

Αγγελιοφόρος των εργαζομένων
Τι σημαίνουν όλα αυτά για μια επιχείρηση, η οποία υπήρξε υπόδειγμα εφαρμογής όλων των μνημονιακών νεοφιλελεύθερων μέτρων «οικονομικής διάσωσης»; Όπως έγραψε στην εφημερίδα μας ο συνάδελφος Γιώργος Μούλκας (29.10.2015), «ο εκδοτικός όμιλος του “Αγγελιοφόρου”, είναι ο πρώτος που επέβαλε από τις αρχές του 2011 ατομικές συμβάσεις εργασίας για δημοσιογράφους σε ευρεία κλίμακα. Αμέσως μετά υιοθέτησε για πρώτη φορά την εκ περιτροπής εργασία των 4 ή 3 ημερών για συντάκτες ημερήσιου εντύπου, σε συγχρονισμό με το έτερο εκδοτικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης, αυτό της “Μακεδονίας”. Με άλλα λόγια, εφάρμοσε το σύστημα “Ειδήσεις μόνο κάθε Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή. Αντε και Σάββατο καμιά φορά. Κυριακή ξεκούραση”.

»Οσα επακολούθησαν αποτελούν διδακτικό υλικό γι’ αυτούς που εντρυφούν στο εργατικό δίκαιο: διακόσιες ογδόντα απολύσεις και “εθελούσιες” αποχωρήσεις, περικοπές μισθών 25% έως 30%, τροποποιητικές καταγγελίες συμβάσεων εργασίας υπό την απειλή απόλυσης, εκφοβισμός και διχόνοια των εργαζομένων, αθέτηση συμφωνιών, καθυστέρηση της μισθοδοσίας από 3 έως 9 μήνες, απαξίωση της δημοσιογραφικής εργασίας, εγκατάλειψη του προσφερόμενου στους αναγνώστες ενημερωτικού προϊόντος».

«Η παρέμβαση του ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης, η διαμεσολάβηση του υπουργείου Εργασίας και οι αλλεπάλληλες αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων στα δικαστήρια εκ μέρους εργαζομένων αποδείχθηκαν ανίκανες να επαναφέρουν σε ισορροπία την εκτροχιασμένη πορεία του “Αγγελιοφόρου”.

»Ετσι, οι συνεχιζόμενες παρεκτροπές απέκτησαν πλέον υψηλό δραματουργικό ενδιαφέρον: αιφνίδια παραίτηση του Αλέξανδρου Κ. Μπακατσέλου, διορισμός προσωρινής διοίκησης με επικεφαλής τον γιο του, Βασίλη Μπακατσέλο, απόπειρα υπαγωγής της εταιρείας στο άρθρο 99, απόρριψη της αίτησης, αλλά και του αιτήματος για προστασία έναντι των πιστωτών επί τρεις (3) συνεχόμενες φορές. Η δις σύλληψη του Βασίλη Μπακατσέλου με τη διαδικασία του αυτοφώρου και η παραπομπή του σε δίκη, λόγω μη καταβολής δεδουλευμένων αποδοχών, θεωρήθηκαν πως τάχα υποκρύπτουν την εκδικητικότητα (!) του εξουθενωμένου προσωπικού.

»Το άλλο πρόσωπο του καταναγκασμού ήρθε να συμπληρώσει η υποχρεωτική «παραίτηση» εργαζομένων που έκαναν επίσχεση εργασίας, χωρίς καταβολή αποζημίωσης, η υποβολή μήνυσης κατά εργαζομένων για απάτη (!), επειδή διεκδίκησαν και εισέπραξαν τις αποδοχές τους μέσω κατάσχεσης, αλλά και η απαγόρευση εισόδου στους χώρους εργασίας όσων ασκούν επίσχεση εργασίας».

Σήμερα οι εργαζόμενοι του «Αγγελιοφόρου» κυκλοφόρησαν το πρώτο απεργιακό φύλλο, το οποίο και μοίρασαν στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Αριστοτέλους, ενώ χθες βράδυ το παρέδωσαν συμβολικά στον επίδοξο ηγέτη της Ν.Δ. Κυριάκο Μητσοτάκη, προκειμένου να ενημερωθεί πλήρως και η πολιτική οικογένεια Μητσοτάκη, με την οποία ο μεγαλοβιομήχανος Αλέξανδρος Μπακατσέλος διατηρεί στενές σχέσεις.

Εδώ ανοίγουν δύο μεγάλα θέματα, για τα οποία συνδικάτα, πανεπιστήμια, κυβέρνηση, κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς, οφείλουν να πάρουν επιτέλους θέση:

1. Η διαδικασία πτώχευσης, και μάλιστα αν υπάρχει και κατηγορία δολιότητας των μετόχων, θα είναι μακρόχρονη.

Η εμπειρία στην Ελλάδα είναι άθλια. Επί πολλά χρόνια οι εταιρείες ουσιαστικά κλείνουν χωρίς να κλείνουν τυπικά.

Αφήνουν όμως χωρίς να τιμωρηθεί ή να πληρώσει κανείς υπεύθυνος χρέη πολλών εκατομμυρίων προς το Δημόσιο, τις τράπεζες και τους προμηθευτές τους και απλήρωτους χιλιάδες κατεστραμμένους ανέργους, αλλά δεν εκκαθαρίζονται ώστε να υπάρξει έστω και θεωρητικά η δυνατότητα να επαναλειτουργήσουν.

Επομένως, εγκαταστάσεις, μηχανήματα και άλλα περιουσιακά στοιχεία τους καταστρέφονται, ενώ οι άνεργοι… εξατμίζονται δίχως ποτέ να εισπράξουν τις νόμιμες αποζημιώσεις τους, ζητιανεύοντας για ένα βοήθημα του ΙΚΑ ή ένα προγραμματάκι του ΟΑΕΔ.

2. Το άλλο μεγάλο θέμα είναι η βούληση και η δυνατότητα να στηριχθούν από τα σωματεία και το κράτος οι εργαζόμενοι ώστε να αναλάβουν οι ίδιοι -μέσω κοινοπρακτικών και συνεταιριστικών σχημάτων τους- την επαναλειτουργία των πτωχευμένων επιχειρήσεων, έστω και δίχως να τους παραχωρηθούν -όπως θα έπρεπε και συμβαίνει στο Βέλγιο και τη Γαλλία- τυπικά και εγκαίρως τα απαραίτητα μέσα παραγωγής (και εν προκειμένω, λ.χ., ο τίτλος της εφημερίδας «Αγγελιοφόρος»).

Κουράγιο στους συναδέλφους του «Αγγελιοφόρου».

Πρέπει ενωμένοι με τα σωματεία τους να ακολουθήσουν τον δρόμο της δημοσιοποίησης, της δικαστικής και πολιτικής πίεσης στα διαπλεκόμενα αφεντικά όσο πάει, αλλά να λάβουν υπόψη τους και το παράδειγμά μας εδώ στον συνεταιρισμό της «Εφ.Συν.».

Η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη να… αναστήσει τον σκοτωμένο Αγγελιοφόρο της, με μια δική της ανεξάρτητη έκδοση.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Απαγορευμένη για μένα η όχθη του Έβρου, οι δικές μου αμμουδιές του Ομήρου; Του Γιώργου Τσιάκαλου

Η “Φαλακρή τραγουδίστρια” στο BlackBox