Κατάληψη στο κτίριο της Διεθνούς Αμνηστίας που βρίσκεται στην οδό Σίνα 30 στο κέντρο της Αθήνας πραγματοποιεί η Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας προκειμένου να συμπαρασταθεί στους μετανάστες απεργούς πείνας που για 22 μέρες δεν δέχονται να καταναλώσουν τροφή διεκδικώντας το δικαίωμα για μια αξιοπρεπή ζωή.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσαν αναφέρουν:
«Κατάληψη του κτιρίου του Ελληνικού παραρτήματος της διεθνούς Αμνηστίας, σε ένδειξη συμπαράστασης στον αγώνα των 300 μεταναστών απεργών πείνας
Καταλαμβάνουμε σήμερα το κτίριο της Διεθνούς Αμνηστίας θεωρώντας ότι έχει μερίδιο ευθύνης για την προάσπιση και την προώθηση των ανθρωπίνων, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων.
Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών έχει φτάσει την 22η ημέρα. Ο μεγαλειώδης αυτός αγώνας αποτελεί ορόσημο γύρω από το ζήτημα του μεταναστευτικού. Οι μετανάστες βάζοντας μπροστά το μόνο που έχουν, το σώμα τους και τη ζωή τους, προσπαθούν να κάνουν ορατή μια ύπαρξη που η κυριαρχία έχει εξοβελίσει στο χώρο της ανυπαρξίας. Διεκδικούν τα αυτονόητα για κάθε άνθρωπο. Ζητούν τη νομιμοποίησή τους και μια ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα, η εξουσία προσπαθεί να επινοεί εχθρούς και αποδιοπομπαίους τράγους με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας από τα πραγματικά αίτια που δημιουργούν τη βαρβαρότητα απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.
Έτσι οι μετανάστες παρουσιάζονται ως οι υπεύθυνοι για τα δεινά της κοινωνίας και γι αυτό πρέπει να εξαφανιστούν με κάθε τρόπο. Εδώ βρίσκεται και η λογική των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των πογκρόμ στα κέντρα των πόλεων και του τείχους του Έβρου. Στην οριστικοποίηση του αποκλεισμού. Βέβαια πουθενά δε γίνεται λόγος για τα πραγματικά αίτια που οδήγησαν στον εκπατρισμό αυτών των ανθρώπων.
Είναι εμφανής η προσπάθεια που κάνουν οι κυρίαρχοι για να δημιουργήσουν ζώνες εκτός, ζώνες εξαίρεσης. Το μόνο που έχει απομείνει στην εξουσία είναι η διάχυση του φόβου και της απειλής. Κι αυτό είναι το κοινό νήμα που μας συνδέει πρωτίστως με τους μετανάστες. Η συνεχώς αυξανόμενη καταπίεση, το γεγονός ότι όλοι πλέον περνάμε σε μια διαρκή κατάσταση εξαίρεσης και εκτάκτου ανάγκης. Με αυτήν την έννοια ο αγώνας των μεταναστών είναι αγώνας όλων μας, όλων των εργαζομένων, όλης της κοινωνίας. Μπροστά στη επίθεση που έχει εξαπολύσει το καθεστώς, χρειάζεται να δημιουργήσουμε χώρους διευρυμένης αλληλεγγύης.
Νίκη στον Αγώνα των 300 απεργών πείνας
Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών».