Νεότεροι, αλλά και παλαιότεροι, φίλοι και σύντροφοι απορούν με την επίθεση που έχει εξαπολύσει η Νέα Δημοκρατία στο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την έκδοση του αυτοβιογραφικού βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα και τον πρόλογο, σε αυτό, του Νίκου Γιαννόπουλου. Εγώ, από την άλλη, απορώ με τους φίλους και τους συντρόφους που ασχολούνται με την επίθεση της Νέας Δημοκρατίας και που γράφουν γιατί θα διαβάσουν το βιβλίο, παρόλο που διαφωνούν με τα έργα και τις ημέρες της «17Ν» και του Κουφοντίνα. Απορώ γιατί με πολύ λογικά επιχειρήματα προσπαθούν να απαντήσουν σε μία παράλογη επίθεση και να πιάσουν κουβέντα με αυτά τα ελεεινά καθίκια της Νέας Δημοκρατίας.
Νεότεροι, αλλά και παλαιότεροι, φίλοι και σύντροφοι δείχνουν πως έχουν ξεχάσει κάτι πολύ βασικό σε αυτή την ιστορία: Η Δεξιά ποτέ δεν θα ξεχάσει τι σημαίνει Δεξιά. Ο λαός είναι αλήθεια πως συχνά ξεχνάει τι πάει να πει Δεξιά και σε αυτό συνέβαλε, λιγότερο, η κάπως μετριοπαθής διακυβέρνηση του Καραμανλή του νεώτερου, κυρίως όμως ο απόλυτος εξευτελισμός του ΠΑΣΟΚ που όχι μόνο δεν στάθηκε δίπλα στο λαό, αλλά με την πρώτη ευκαιρία πούλησε τους πολλούς καλούς ανθρώπους και τους βύθισε στην απόγνωση και το περιθώριο. Το ΠΑΣΟΚ που τώρα με την «Ελιά» περνάει οριστικά και χωρίς επιστροφή στο χώρο της Δεξιάς.
Νεότεροι, αλλά και παλαιότεροι, φίλοι και σύντροφοι έχουμε τώρα μπροστά μας μία ευκαιρία, από αυτές του τύπου «μία στη διάρκεια μίας ζωής». Προφανώς δεν θα είναι η τελευταία ευκαιρία για τους πολλούς καλούς ανθρώπους, θα υπάρξουν και άλλες πολλές, αυτή όμως είναι η δική μας ευκαιρία να αναμετρηθούμε και να κερδίσουμε τη Δεξιά, με ή χωρίς αυταπάτες για το πώς θα ξημερώσει η επόμενη μέρα. Μπροστά στην αναμέτρηση που έρχεται στο νου μας να έχουμε πως η Δεξιά δεν αγωνίζεται στο χώρο των ιδεών, γι’ αυτό και εκεί ακριβώς θα πρέπει να την ισοπεδώσουμε.
*Σάκης Μπουλάς, ο… Αντώνης στο «Ας περιμένουν οι γυναίκες» του Σταύρου Τσιώλη.
Ο alterthess ιανός