«Αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να πέσει… κι αν πέσει είναι καλύτερα να πέσει μαχόμενη» δήλωσε χθες ο γιος του αποστάτη, του νούμερο πέντε στη λίστα «Χριστοφοράκου», ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκος Μητσοτάκης. Ας τα πάρουμε ένα – ένα. Η περίπτωση αυτή η κυβέρνηση να πέσει, όπως έπεσε το 1993 ο Μητσοτάκης εξαιτίας της αποστασίας του Σαμαρά για το «Μακεδονικό, είναι αρκετά πιθανή και νομίζω πως και ο Κυριακός, με το γουρλωμένο το μάτι, μπορεί να το δει.
Βέβαια το αρκετά πιθανή δεν σημαίνει πως θα συμβεί μέχρι το Μάιο, καθώς για πρώτη φόρα στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας η κυβερνητική αλλαγή εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για την πολιτική και την οικονομική ελίτ της χώρας. Προφανώς και οι ελίτ θα άλλαζαν το Σαμαρά αύριο το πρωί, αν μπορούσαν που πιθανά και να μπορούν να το κάνουν όπως άλλαξαν τον Παπανδρέου με τον Παπαδήμο πριν από δύο χρόνια.
Κι αν πέσει… Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στην απ’ εδώ πλευρά ότι είναι άλλο πράγμα πέντε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να ρίξουν την κυβέρνηση για την άρση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και για την απελευθέρωση των απολύσεων και άλλο να ηττηθεί η κυβέρνηση είτε από το κίνημα των Αντιστάσεων, είτε εκλογικά το Μάιο στις ευρωεκλογές, αλλά και στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Προφανώς κάθε λογικός άνθρωπος της απ’ εδώ πλευράς αν μπορούσε να επιλέξει θα επέλεγε την ήττα της ελεεινής κυβέρνησης της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς και όχι την πτώση της από κάποιο πολιτικό ατύχημα.
Μόνο που εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα η απ’ εδώ πλευρά δεν έχει και πολύ μεγάλα περιθώρια επιλογών καθώς οι πολλοί καλοί άνθρωποι κοντεύουν να σκάσουν και για το Μάιο έχουμε ακόμα, ολόκληρο, μισό χρόνο. Που είναι πολύς καιρός, πάρα πολύς καιρός. Οπότε η απ’ εδώ πλευρά θα πρέπει να είναι πανέτοιμη και γι’ αύριο το πρωί.
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις παρλαπίπες που λέει ο γιος του αποστάτη, είναι ότι η κυβέρνηση μάχεται. Προφανώς, το βλέπουμε. Το βλέπουμε στα μεγάλα ποσοστά ανεργίας, στ’ ότι το 25% των νοικοκυριών ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, στ’ ότι ένας νέος άνθρωπος στη Θεσσαλονίκη δεν μπορεί να βρει δουλειά πουθενά, στην κοπελίτσα στην Ξηροκρήνη που πέθανε από το γαμημένο το μαγκάλι, σε ένα σπίτι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, σε μία χώρα όπου οι φτωχοί άνθρωποι τιμωρούνται για τη φτώχια τους.
Η κυβέρνηση μάχεται, πράγματι στο Μέγαρο Μαξίμου ο Σαμαράς και οι παράφρονες φασίστες με τα κοστούμια που τον περιτριγυρίζουν πολεμικά συμβούλια πραγματοποιούν. Και στη Χαριλάου Τρικούπη το ίδιο, κάθεται ο Βενιζέλος μπροστά στον καθρέφτη και πραγματοποιεί πολεμικό συμβούλιο με τον εαυτό του. Αυτοί δεν θα σταματήσουν, θα συνεχίσουν να πολεμούν τους πολλούς καλούς ανθρώπους ακόμα κι αν είναι να μείνουν στην κυβέρνηση μέχρι αύριο το πρωί. Που σημαίνει πως θα πρέπει να συνεχίσουμε κι εμείς, γιατί έχουμε πόλεμο κι ας το ξεχνάς.
O alterthess ιανός