Χιλιάδες τα κενά που καταγράφονται στην παράλληλη στήριξη ακόμη και μετά την πρώτη φάση προσλήψεων αναπληρωτών, με τους γονείς των παιδιών που φοιτούν σε σχολεία με τάξεις ένταξης να βρίσκονται στα όρια της απόγνωσης.
Παρά τις ανέξοδες πανηγυρικές ανακοινώσεις της υπουργού Παιδείας για τις 11.700 μόνιμες προσλήψεις, η εφαρμοζόμενη πολιτική που αντιμετωπίζει την ειδική αγωγή και τους μαθητές και τις μαθήτριες που χρήζουν εξατομικευμένης διδασκαλίας ως μαθητές δεύτερης κατηγορίας, παραβλέποντας τη συμπεριληπτική εκπαίδευση, αποδεικνύει τον βαθύτατα αντιπαιδαγωγικό της χαρακτήρα.
Στα μέσα του περασμένου Αυγούστου, με αφορμή τις επικείμενες, τότε, προσλήψεις αναπληρωτών, περισσότεροι από 800 γονείς παιδιών με εκπαιδευτικές και μαθησιακές ανάγκες απέστειλαν επιστολή στο υπουργείο Παιδείας και στα κόμματα του Κοινοβουλίου, ενημερώνοντας για το διαχρονικό ζήτημα των κενών στους εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης και ζητώντας να ικανοποιηθεί το δικαίωμα των παιδιών τους στη μάθηση.
Σήμερα, και αφού έχει ολοκληρωθεί η α’ φάση προσλήψεων αναπληρωτών, τα κενά παραμένουν χάσκοντα, ενώ οι πληροφορίες για τη δεύτερη φάση προσλήψεων δεν είναι διόλου καθησυχαστικές, αφού ναι μεν οι προσλήψεις αναμένεται να ξεπεράσουν τις 8.000 και θα περιλαμβάνουν τοποθετήσεις σε τμήματα ένταξης, αλλά δεν προβλέπονται ιδιαίτερες προσλήψεις για την παράλληλη στήριξη.
«Η απελπισία έχει φτάσει ταβάνι! Στον νομό Δράμας όπου κατοικώ, στην Πρωτοβάθμια, 79 παιδιά δικαιούνται παράλληλη στήριξη, όμως καλύφθηκαν οι ανάγκες μόνο των 49. Ολοι έχουμε μπροστά μας 10-15 σχολικά χρόνια ακόμη και τα προβλήματα παραμένουν, αν δεν εντείνονται. Εχουμε απευθύνει το ζήτημα στο υπουργείο χωρίς, όμως, ανταπόκριση. Αντίθετα, αυτό που μας λένε είναι ότι δεν υπάρχουν πιστώσεις! Η μόνη οδός που μας απομένει είναι η δικαστική», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» η Ελένη Αβραμίδου, μητέρα παιδιού που εμπίπτει στη συμπτωματολογία της διαταραχής αυτιστικού φάσματος και με απόφαση του ΚΕΣΥ (Κέντρο Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης) Δράμας χρήζει παράλληλης στήριξης.
Η μητέρα περιγράφει έναν αδιανόητο Γολγοθά: η μικρή μαθήτρια έμεινε χωρίς υποστήριξη μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2020. Τον Ιανουάριο του 2021 τοποθετήθηκαν στο σχολείο δύο αναπληρώτριες, οι οποίες όμως χρειάστηκε να βγουν σε άδειες εγκυμοσύνης. Ετσι, τον Φεβρουάριο ανέλαβε υπηρεσία μία αναπληρώτρια με 3μηνη σύμβαση, μόνο για 10 ώρες την εβδομάδα (2 μέρες την εβδομάδα) όμως, γιατί χρειάστηκε να παράσχει παράλληλη στήριξη και σε μαθητή σε διπλανό σχολείο. Στις 11 Μαΐου, η τρίμηνη σύμβαση έληξε και δεν ανανεώθηκε, παρά το γεγονός ότι το σχολικό έτος πήρε παράταση έως και τις 25 Ιουνίου 2021, αναγκάζοντας τους γονείς για το διάστημα αυτό να πληρώσουν ιδιωτική παράλληλη στήριξη.
«Η εναλλαγή προσώπων χωρίς καμία σταθερότητα είχε αρνητικό αντίκτυπο στο παιδί μας. Ολο εκείνο το διάστημα βίωνε έντονες κρίσεις πανικού, αγχώδη διαταραχή, σχολική άρνηση και έντονους πονοκεφάλους για διάρκεια μηνών. Σε καθημερινή βάση έχανε την πρώτη διδακτική ώρα εξαιτίας της σχολικής άρνησης που βίωνε μέχρι να έρθει η παράλληλη στήριξή της. Για αυτή την ώρα, την υποστήριζα στον αύλειο χώρο του σχολείου προσπαθώντας να της παρέχω ασφάλεια, έτσι ώστε να εισέλθει στην τάξη της και να παρακολουθήσει το μάθημα», μας εξηγεί η Ελένη Αβραμίδου, τονίζοντας ότι πέραν της ψυχολογικής πίεσης που δέχτηκαν ως οικογένεια, επωμίστηκαν επιπλέον το οικονομικό κόστος της αδυναμίας του υπουργείου Παιδείας να εκπληρώσει το χρέος του, πληρώνοντας ιδιωτική υποστήριξη για το παιδί.
Αντίστοιχα, η Μ.Ζ. (τα στοιχεία της βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας), με παιδί και αυτή στο φάσμα του αυτισμού, που φοιτά σε Νηπιαγωγείο του Δήμου της Αθήνας με τμήμα ένταξης στο οποίο παρακολουθούν μαθήματα συνολικά τέσσερα παιδιά που χρήζουν παράλληλης στήριξης, αναφέρει ότι η σχολική χρονιά ξεκίνησε με κενή τη θέση του ειδικού παιδαγωγού. «Είναι παράλογο να δίνονται γνωματεύσεις από δημόσιους φορείς και το υπουργείο να μην πράττει τα δέοντα.
Δεν υπάρχει λογική στο γεγονός ότι καλύφθηκαν οι θέσεις για τη διδασκαλία των αγγλικών, ενώ παρέμεινε το κενό στο τμήμα ένταξης!», μας λέει η Μ.Ζ., περιγράφοντας μια εξαιρετικά δύσκολη πραγματικότητα, καθώς η δασκάλα του τμήματος προσπαθεί να ανταποκριθεί, ανεπιτυχώς, στις αυξημένες ανάγκες των παιδιών, εξαναγκάζοντας ουσιαστικά τους γονείς να εξασφαλίσουν με ίδιους πόρους την εκπαίδευση των παιδιών τους. «Είναι τελείως ταξικό το ζήτημα. Οποιος έχει την οικονομική δυνατότητα πληρώνει ιδιωτική παράλληλη στήριξη και παύει να ασχολείται. Οι υπόλοιποι είναι καταδικασμένοι… Είναι άδικο! Γιατί πρόκειται για παιδιά με πολύ καλό δυναμικό, που μπορούν να παρακολουθήσουν το γενικό σχολείο, αρκεί να έχουν τη σωστή υποστήριξη στην αρχή», επισημαίνει.
Οι γονείς ζητούν μεταξύ άλλων την άμεση κάλυψη όλων των μαθητών που δικαιούνται παράλληλη στήριξη με έγκαιρες προσλήψεις στην έναρξη της σχολικής χρονιάς, μέριμνα να συνεχιστεί απρόσκοπτα ο θεσμός της παράλληλης στήριξης και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά και τη στελέχωση των σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας γενικής εκπαίδευσης με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής.
