Λίγο μετά τις 6 το πρωί ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας περικυκλώνουν την πρυτανεία του ΕΚΠΑ που τελούσε για 19η ημέρα υπό κατάληψη από ομάδα αναρχικών και αντιεξουσιαστών, αλληλέγγυων στους απεργούς πείνας. Λίγο μετά τις 7 και αφού έχει λήξει διορία15 λεπτών, εισβάλλουν και εκκενώνουν το κτίριο. Επτά γυναίκες και επτά άνδρες συλλαμβάνονται και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ.
Η επέμβαση καλύπτεται σε ζωντανή μετάδοση από τα ΜΜΕ, που εδώ και ημέρες έχουν στρατοπεδεύσει έξω από το κτίριο και επιδίδονται σε ένα απίθανο κρεσέντο τρομολαγνίας και τρομουστερίας, πιέζοντας την κυβέρνηση να προχωρήσει σε κατασταλτικές κινήσεις. Και το πετυχαίνουν.
Είναι ακατανόητος ο χρόνος που επιλέχθηκε να γίνει αυτή η κίνηση όταν μάλιστα η ψήφιση του νομοσχεδίου και των τροπολογιών βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο και η πλειοψηφία των πολιτικών κρατουμένων έχουν ήδη σταματήσει την απεργία πείνας, ενώ 9 κρατούμενοι συνεχίζουν μέχρι και την ολοκλήρωση της διαδικασίας με κινδύνους για την υγεία τους. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως βρισκόμασταν σε ένα σημείο που είχαμε να κάνουμε με μια κατάληψη που ως κίνηση αλληλεγγύης έβαινε στο τέλος της με τη δικαίωση των αιτημάτων, με την κυβέρνηση να έχει κρατήσει σθεναρή στάση απέναντι στις λυσσαλέες επιθέσεις που δέχτηκε, από το σύνολο του μιντιακού και πολιτικού κατεστημένου καθώς το νομοσχέδιο που ψηφίζεται στη Βουλή αποτελεί τομή για το σωφρονιστικό σύστημα. Αυτό δείχνει πως εχουμε να κάνουμε με μία κατασταλτική επιχείρηση που ακόμη και μια συντηρητική κυβέρνηση, αν μετρούσε σωστά τα πράγματα, δεν θα επέτρεπε να γίνει.
Πέρα όμως από την επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ και τα όσα υποστήριζαν τα κυβερνητικά στελέχη για την αντιμετώπιση των καταλήψεων, οι αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν σε μια επιχείρηση με συμβολικό και μόνο στόχο. Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη επιχείρησε να καταστήσει σαφές πως αριστερή διακυβέρνηση δεν σημαίνει ανομία και παράλληλα να απαντήσει στις εκ δεξιών επιθέσεις που δέχεται. Πρόκειται δηλαδή για πλήρη μετατόπιση από την άποψη που επικρατούσε στο ΣΥΡΙΖΑ για αντιμετώπιση ακόμη και των μειοψηφικών καταλήψεων από την ακαδημαϊκή κοινότητα και πως αστυνομία και πανεπιστήμιο “πάνε μαζί”, μόνο σε περίπτωση κακουργήματος κατά της ζωής.
Είναι σαφές σε όλους ότι πρόκειται για μια ήττα συνολικά της κυβέρνησης, καθώς όχι απλώς επέτρεψε στα ΜΜΕ να καθορίσουν την ατζέντα και να θέσουν τους άξονες συζήτησης, αλλά στο τέλος υποχώρησε και στην κατασκευασμένη αντίληψη που υπήρχε για το θέμα, δίχως τελικά να μπορεί να υπερασπιστεί διακηρυγμένες θέσεις της.
Μπορεί να μη χάθηκε ακόμα καμία μεγάλη ιδεολογική μάχη. Χάθηκε όμως η ευκαιρία να επιβεβαιώσει για ακόμη μια φορά αυτή η κυβέρνηση την ανθεκτικότητά απέναντι στις πιέσεις που δέχεται, τόσο από το μιντιακό σύστημα και την απέναντι πλευρά, όσο και από τα κομμάτια του κινήματος που θεωρούν πως ήρθε η ώρα με “προβοκατόρικες ενέργειες” με αμφισβητούμενες πρακτικές και αποτελέσματα να αποδείξουν το πραγματικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ.
Τέλος η εικόνα των ανδρών των ΜΑΤ στα Προπύλαια δεν μπορεί παρά να εξοργίζει. Το άσυλο δεν είναι μια ιδεολογική εμμονή αλλά δικαίωμα και κεκτημένο που γενιές φοιτητών έχουν υπερασπιστεί στη μεταπολίτευση. Το φοιτητικό κίνημα και η πανεπιστημιακή κοινότητα έχουν βρεθεί επανειλημμένα στη πρώτη γραμμή προστατεύοντας το άσυλο και το πανεπιστήμιο. Ακόμα και σε σύγκρουση με τακτικές και πολιτικές στρατηγικές που το υπονομεύουν εκ των έσω.Άρα δεν μπορεί μια κυβέρνηση της Αριστέρας από τη μία να το καταπατεί και από την άλλη να διακηρρύσει ότι θα το επαναφέρει. Κάπου υπάρχει ένα conflict.
Photo Credit: Nick Paleologos / SOOC