Πριν από λίγες μέρες είχα την τύχη, χάρη σε μια φίλη (της οποίας το όνομα δεν θα αναφέρω για να μην την βάλω σε μπελάδες), να μιλήσω με έναν νεαρό άνδρα (του οποίου το όνομα δεν θα αναφέρω για να μην τον βάλω σε μπελάδες) που εργάζεται για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και ο οποίος επέστρεφε από τη Γάζα για λίγες μέρες. Το να ακούμε εκ του σύνεγγυς αυτά που διαβάζουμε ή παρακολουθούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στην τηλεόραση έχει προφανώς διαφορετικό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, χάνουμε τον ύπνο μας γνωρίζοντας ήδη ότι όσοι είναι αρκετά τυχεροί για να χειρουργηθούν σε νοσοκομείο πρέπει να υπομείνουν την επέμβαση χωρίς αναισθησία, αλλά τον χάνουμε δυο φορές, αν ο άνθρωπος με τον οποίο συνομιλούμε έχει χρειαστεί να βοηθήσει ή να κάνει ο ίδιος αυτές τις επεμβάσεις χωρίς αναισθησία. Από αυτή τη συνάντηση αποκόμισα τις ακόλουθες πληροφορίες και έκανα κάποιες σκέψεις.
1) Το σχέδιο εθνοκάθαρσης που εφαρμόζει η ισραηλινή κυβέρνηση προχωρά χωρίς καμία έκπτωση. Ένα μέρος του παλαιστινιακού πληθυσμού σκοτώνεται με βόμβες ή έξυπνα όπλα (που συχνά στοχεύουν σκοπίμως τα παιδιά), ένα άλλο μέρος αναγκάζεται να φύγει με εκβιαστικά μέσα, ένα άλλο μέρος σπρώχνεται σε ένα μικρό πλάτωμα στο νότιο τμήμα της Λωρίδας.
2) Αυτό το μικρό πλάτωμα είναι το μόνο κομμάτι γης που θα μπορούσε να απομείνει για τους Παλαιστίνιους, καθώς η υπόλοιπη λωρίδα βρίσκεται πλέον εξ ολοκλήρου στα χέρια του ισραηλινού στρατού. Το περίφημο «παλαιστινιακό κράτος», αν αναγνωριζόταν ακόμη και από άθλιες χώρες όπως η δική μας και οι ΗΠΑ και από το Ισραήλ, θα αποτελούνταν επομένως από αυτή τη λωρίδα συν τη Δυτική Όχθη, όπου όμως, όπως είναι γνωστό, ο ισραηλινός εποικισμός προχωρά χωρίς κανέναν δισταγμό.
3) Ο πληθυσμός της Γάζας και οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία και στις ΜΚΟ υπόκεινται σε 24ωρη επιτήρηση και έλεγχο. Ο ισραηλινός στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες γνωρίζουν τα πάντα για όλους και, με βάση τις πληροφορίες που έχουν, εκτοξεύουν απειλές, προειδοποιητικές βόμβες (για παράδειγμα, γκρεμίζουν τον τοίχο που περιβάλλει το σπίτι σου για να σε προσκαλέσουν ευγενικά να ξεκουμπιστείς και, αν δεν ξεκουμπιστείς, βομβαρδίζουν και το εσωτερικό του σπιτιού).
4) Το λεγόμενο “σχέδιο βοήθειας” που το Ισραήλ λέει ότι θέλει να εγκρίνει είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο για περαιτέρω παρενόχληση, εκβιασμό και επιλογή του παλαιστινιακού πληθυσμού. Τα τρόφιμα θα «διανέμονται» μόνο στην προαναφερθείσα περιοχή, ώστε να προωθούνται εκεί οι κάτοικοι της Γάζας, και επιλεκτικά, ανάλογα με το αποτέλεσμα της εκτεταμένης κατασκοπείας που αναφέρθηκε παραπάνω. Επιπλέον, θα διανέμεται σε μεγάλο βαθμό με δελτίο (1700 θερμίδες ανά ημέρα, το πολύ).
5) Η ισραηλινή κυβέρνηση και ο στρατός, αφού, όπως είναι γνωστό, εμπόδισαν τους δημοσιογράφους να έχουν πρόσβαση στη Γάζα, τώρα διώχνουν, με κάθε τρόπο, και τους εργαζόμενους στα διεθνή νοσοκομεία και τα ανθρωπιστικά ιδρύματα, κάτι που, όσον αφορά τους Ιταλούς, η Farnesina (το ιταλικό υπουργείο εξωτερικών) δεν μπορεί παρά να γνωρίζει, αλλά σιωπά.
6) Στην αρχή του πολέμου υπήρχαν περίπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι στη Γάζα, τώρα, αν αφαιρέσουμε τους νεκρούς και τους εκτοπισμένους, έχουν απομείνει περίπου 2,5 εκατομμύρια. Πολλοί από αυτούς θέλουν να αντισταθούν με κάθε τρόπο στην αναγκαστική απέλαση στην Αίγυπτο, τη Λιβύη ή ποιος ξέρει πού, για έναν επιπλέον λόγο: οι αραβικές χώρες δεν τους θέλουν.
7) Επιπλέον, οι γειτονικές αραβικές χώρες εκβιάζονται ή εξαγοράζονται από τις ΗΠΑ με οικονομικές κινήσεις (όπως “κάντε αυτό και θα μειώσω το χρέος σας, αν δεν το κάνετε θα σας στραγγαλίσω οικονομικά).
8) Αυτό το οποίο ζητούν οι Παλαιστίνιοι που θέλουν να αντισταθούν είναι εμείς οι Ευρωπαίοι να ασκήσουμε πίεση στις κυβερνήσεις μας προκειμένου να αναγνωρίσουν το παλαιστινιακό κράτος (αυτό μου φαίνεται λανθασμένη στρατηγική, αν ήμουν εκεί θα έφευγα, αλλά δεν μπορούν όλοι να φύγουν και σε κάθε περίπτωση, αν αυτό θέλουν, τότε αυτό πρέπει να γίνει).
9) Εν κατακλείδι, δεν υπάρχει διέξοδος.
Τα ξέραμε όλα αυτά, θα πείτε. Ναι. Ωστόσο, υπάρχει ένα πράγμα που δεν λέγεται ποτέ, επειδή συγκρούεται με το αποικιακό φαντασιακό που εξακολουθεί να μας διαποτίζει όλους: η Γάζα δεν είναι μια εξαίρεση, και δεν είναι καν απλώς το πιο προφανές σημάδι ενός κόσμου που έχει τρελαθεί. Η Γάζα είναι το εργαστήριο του πιθανού και εγγύς μέλλοντός μας: ένα μέλλον φτιαγμένο από επιτήρηση, έλεγχο, φακέλωμα, κατασκοπεία, με τεχνολογίες και τεχνητή νοημοσύνη που χρησιμοποιούνται από την πολιτική και στρατιωτική εξουσία για τους πιο φαύλους σκοπούς. Αν δεν είναι ο οίκτος, η φρίκη και η ντροπή, αυτό τουλάχιστον θα πρέπει να μας κάνει να κινητοποιηθούμε με όλες τις δυνάμεις που έχουμε στη διάθεσή μας.
*Η Ida Dominijanni είναι δημοσιογράφος και δοκιμιογράφος, είναι εκπρόσωπος του «φεμινισμού της διαφορετικότητας» στην Ιταλία. Από το 1982 έως το 2012, ήταν πολιτιστική συντάκτρια, ειδική ανταποκρίτρια και συντάκτρια της εφημερίδας Il Manifesto.
