Μία από τις αποκαλύψεις του φενινού Φεστιβάλ Κινηματογράφου είναι η “Άνωση”. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ροντ Ράθτζεν, το οποίο αποτελεί την επίσημη υποψηφιότητα της Αυστραλίας για το Οscar Διεθνούς ταινίας. Από το Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο Βερολίνο έφθασε στη Θεσσαλονίκη σε ένα ταξίδι που δε λέει να τελειώσει, παρά μόνο όταν αποδοθεί δικαιοσύνη. Και δυστυχώς δεν έχεις άλλη επιλογή από το να πάρεις τον νόμο στα χέρια σου, όταν αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή σου έχει μηδενική αξία.
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Ένα 14χρονο αγόρι αποφασίζει να φύγει από την οικογένειά του και την καμποτζιανή ενδοχώρα. Επιζητεί την ανεξαρτησία. Ελπίζει ότι θα βρει ένα καλύτερο μέλλον στη Ταϋλάνδη και θα επιστρέψει κάποια μέρα στη γενέτειρα δυνατός. Είναι αποφασισμένος να υπομείνει, άλλωστε έχει βιώσει τη βία από την παιδική ηλικία. Την ώρα που παίζει ποδόσφαιρο με τους φίλους του σαν παιδί, παίρνει την μεγάλη απόφαση να γίνει άντρας. Το ίδιο βράδυ κάτω από άκρα μυστικότητα επιβιβάζεται στο πλοίο για την Μπανγκόκ.
Το ταξίδι ξεκινάει. Οι εξελίξεις θα είναι απροσδόκητες. Η άτακτη πορεία ενηλικίωσης γεμάτη εμπόδια και ματαιώσεις. Γινόμαστε μάρτυρες της “τύχης” των προσφύγων. Από την Ευρώπη και την Μεσόγειο μέχρι την Ασία. Δίχως χαρτιά, δίχως δύναμη, δίχως χρήματα, με μόνη βάρκα την ελπίδα. Γνωρίζουν κι οι ίδιοι πως ρισκάρουν. Δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για μόρφωση, για παιδεία, για πολιτισμό. Αποκλειστικό τους στόχο αποτελεί η επιβίωση. Σε αυτό, το απώτατο σημείο έχει φτάσει το ανθρώπινο είδος σήμερα.
Τι μπορεί να είναι όμως αυτή η περιβόητη “άνωση”, πέρα από την ικανότητα των πάντων να επιπλέουν στο νερό με βάση την αρχή του Αρχιμήδη; Μία (ψευδ)αίσθηση ελευθερίας, καθώς μόνο εκεί μπορεί να αποδράσει ο Τσάκρα για λίγα λεπτά. Μία ένδειξη ότι είσαι ακόμα ζωντανός, δεν έχεις παραιτηθεί. Ανήκεις ακόμα στον εαυτό σου. Κι όταν δε σε σέβονται, έρχεται η ώρα που πρέπει να σε φοβούνται. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργεί η ζούγκλα. Πρέπει να επαναστατήσεις, να αποτινάξεις τον ζυγό της σκλαβιάς.
Κι από τον παράγοντα άνθρωπο στην τεράστια οικολογική καταστροφή. Αναφερόμαστε φυσικά στην υπεραλίευση. Καταστρέφονται τα υδάτινα οικοσύστημα και σε λίγα χρόνια οι συνέπειες θα εμφανιστούν στην καθημερινότητά μας. Ιδιαίτερα στην Ασία το φαινόμενο έχει κλιμακωθεί και πρέπει σήμερα κιόλας να μεριμνήσουν οι αρμόδιες αρχές, ώστε να μπει ένα stop και να τεθούν ξεκάθαρα όρια κι απαγορεύσεις. Όλα μοιάζουν τόσο θολά, όπως ακριβώς η κάμερα που θολώνει όταν πλησιάζει το νερό.
Σε μία ανελέητα κυνική πραγματικότητα γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες για ένα μεγάλο σκλαβοπάζαρο βασισμένο σε αληθινά γεγονότα και μαρτυρίες επιζώντων. Κάθε ύπαρξη είναι απλά ένας αριθμός ή ούτε αυτός. Οι μεταφορείς χτυπούν, αλυσοδένουν, σκοτώνουν. Εσύ απλά παρακολουθείς κι ελπίζεις να μην είσαι ο επόμενος. Να αναβάλλεις όσο μπορείς το μοιραίο. Μένει ένας Δαυίδ να αποφασίσει να τα βάλει με τους Γολιάθ. Ως μία πράξη ύστατης αξιοπρέπειας και τιμής. Δεν έχει πλέον τίποτα να χάσει, είναι ήδη νεκρός …