Παγκόσμια μέρα νερού σήμερα, δηλαδή μέρα διεκδίκησης της πρόσβασης σε ένα δημόσιο αγαθό που τα τελευταία χρόνια εμπορευματοποιείται, μολύνεται και για κάποιους είναι πολυτέλεια.
Φορείς και συλλογικότητες σε όλη την Ελλάδα ζητούν εδώ και χρόνια την αποτροπή κυβερνητικών μεθοδεύσεων για την μετατροπή του νερού σε μέσο πλουτισμού ενώ παράλληλα ζητούν πόσιμο ποιοτικό νερό σε κοινόχρηστες βρύσες, κατ’εφαρμογή του νόμου. Αντίθετα, στη κοντινή μας Χαλκιδική κάποιοι πανηγυρίζουν που μια εταιρεία, η οποία αποδεδειγμένα μολύνει τα ύδατα, δωρίζει ψύκτες με φιλτραρισμένο πόσιμο νερό, έτσι ώστε τα σχολεία της περιοχής να πίνουν καθαρό νερό.
Αυτό μαθαίνουμε από τη σελίδα του facebook του Δήμου Αριστοτέλη ότι δηλαδή «με πρωτοβουλία της Ελληνικός Χρυσός τοποθετήθηκαν 38 ψύκτες με λειτουργία φίλτρανσης πόσιμου νερού στις σχολικές μονάδες όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης του Δήμου Αριστοτέλη, συνολικής αξίας 42.000€, με την υποχρέωση του προμηθευτή για τη συντήρηση των συστημάτων στο αρχικό διάστημα της λειτουργίας τους».
Μάλιστα, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση: «οι ψύκτες που θα προσφέρουν ποιοτικό δροσερό νερό, έτυχαν θερμής υποδοχής από εκπαιδευτικούς και μαθητές, ως ένας ακόμα “έξυπνος” τρόπος βελτίωσης της ποιότητας πόσιμου νερού που καταναλώνουν οι μαθητές μας στα σχολεία του Δήμου Αριστοτέλη».
Για τις πρακτικές της εταιρείας δεν έχουμε να σχολιάσουμε πολλά. Αποτελεί εξάλλου πάγια τακτική όλων των μεγάλων πολυεθνικών, και ειδικά των εξορυκτικών, όταν καταστρέφουν το περιβάλλον μιας περιοχής να προσπαθούν με χορηγίες και δώρα να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τις επιπτώσεις της δραστηριότητάς τους. Ειδικά αυτή η εταιρεία έχει πλούσιο παρελθόν σε τέτοιες πρακτικές, τις οποίες εντάσσει στο πλαίσιο μιας δήθεν «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης».
Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η ίδια η Διοίκηση του Δήμου Αριστοτέλη, που απεμπολεί την υποχρέωσή της να διασφαλίζει την πρόσβαση σε καθαρό νερό στους πολίτες της, και παραδίδει μια τέτοια λειτουργία σε μια εταιρεία. Πόσο μάλλον σε μια εταιρεία της οποίας στελέχη έχουν καταδικαστεί για ρύπανση των υδάτων και υποβάθμιση του περιβάλλοντος, ενώ άλλα της στελέχη είναι υπόδικα με την ίδια κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος. Σε μια εταιρεία που πορίσματα της Επιθεώρησης Περιβάλλοντος έχουν αποδείξει ότι ρυπαίνει τα ύδατα της περιοχής, ενώ κανείς δεν γνωρίζει αν αυτή η πορεία έχει αντιστραφεί και με ποιον τρόπο.
Η διοίκηση του Δήμου Αριστοτέλη που έχει το καθήκον να ελέγχει τη δραστηριότητα της εταιρείας ως προς τις επιπτώσεις της στη ζωή των πολιτών που εκπροσωπεί, όχι μόνο δε διαμαρτύρεται, όχι μόνο δε καλεί τις αρμόδιες υπηρεσίες για τους σχετικούς ελέγχους αλλά δέχεται τα «δώρα» της και μάλιστα σε σχολεία της περιοχής. Το τελευταίο είναι ακόμη χειρότερο, μιας και ο ίδιος ο Δήμος επιτρέποντας την είσοδο μιας εταιρείας σε ρόλο χορηγού καθαρού νερού στα σχολεία, «μαθαίνει» στα μικρότερα σε ηλικία μέλη της κοινωνίας, ότι η παροχή καθαρού νερού δεν είναι υποχρέωση της Πολιτείας αλλά δώρο κάποιας πολυεθνικής.
Έτσι, η δημόσια υγεία, μέρος της οποίας είναι η πρόσβαση σε καθαρό δημόσιο νερό, περνάει στον κύκλο εργασιών «φιλανθρωπίας» μιας εταιρείας που θέλει να ωραιοποιήσει την εικόνα της, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί και μια έμμεση παραδοχή ότι τα νερά της περιοχής έχουν πρόβλημα.
