Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕMΕΣ προβάλλουν ως κλείσιμο του επιτυχημένου αφιερώματός τους Καθώς κυλούν τα δάκρυά μας τη Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου στις 22:00 στο θερινό σινεμά ΑΠΟΛΛΩΝ (Σαρανταπόρου 4 – Βασιλέως Γεωργίου, τηλ. 2310828642) το δραματικό νουάρ του Τζορτζ Κιούκορ Εφιάλτης (ΗΠΑ, 1944, ασπρόμαυρη, 114’). Παίζουν: Ίνγκριντ Μπέργκμαν, Σαρλ Μπουαγιέ, Τζόζεφ Κότεν, Άντζελα Λάνσμπουρι. Από τις 21:00 ως τις 22:00 θα προηγηθεί μουσικός πρόλογος με τη Σοφία Νάτσιου.
Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, του οποίου έντυπη ανάλυση θα διανεμηθεί στους θεατές, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.
Το προς συζήτηση θέμα στο σεμινάριο για τον κινηματογράφο θα είναι: Οι εσωτερικές ανατροπές στο φιλμ νουάρ: Ηθική κάθαρση ή έντονη κριτική;
Μια λυρική τραγουδίστρια επιστρέφει μετά από δέκα χρόνια στο σπίτι της θείας της στο Λονδίνο.Η θεία είχε πεθάνει με μυστηριώδη τρόπο και η γυναίκα έχει από τότε μια φοβία. Όλα δείχνει να τα έχει ξεπεράσει χάρις στην φροντίδα του γοητευτικού συζύγου. Όμως παράξενοι θόρυβοι, τριγμοί και άλλα φαινόμενα την φέρνουν στον χώρο της παράνοιας.
Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:
«Βικτωριανή Αγγλία. Μια λυρική τραγουδίστρια, η Πόλα, επιστρέφει μετά από δέκα χρόνια στο σπίτι της θείας της στο Λονδίνο με τον σύζυγό της Αντον.Η θεία είχε πεθάνει με μυστηριώδη τρόπο και η γυναίκα έχει από τότε μια τραυματική εμπειρία και μια φοβία. Όλα αυτά δείχνει να τα έχει ξεπεράσει χάρις στον έρωτα και την φροντίδα του γοητευτικού συζύγου. Όμως παράξενοι θόρυβοι, τριγμοί και άλλα φαινόμενα την φέρνουν στον χώρο της παράνοιας.
Ένα θεατρικό έργο μεταφέρεται μέσα σε κλειστοφοβικά εσωτερικά ντεκόρ, ενώ η υπέροχη φωτογραφία του «μάγου» Τζότζεφ Ράτενμπεργκ στην κυριολεξία ζωντανεύει σκιές με τους φωτισμούς υποβλητικούς να τονίζουν την απειλή. Αργοί, ατμοσφαιρικοί ρυθμοί, σ’ένα κλασικού τύπου γοτθικό μελόδραμα εξπρεσιονιστικής αισθητικής. Οι συγκρίσεις είναι χρήσιμες και αναγκαίες. Πώς θα γύριζε άραγε αυτό το φίλμ ο Χίτσκοκ και πώς ο Σιόντμακ; Ο πρώτος σίγουρα θα το διάνθιζε με τρομερή ειρωνεία και ο δεύτερος με σκοτεινούς υπαινιγμούς, νύξεις και επικρίσεις. Ο Κιούκορ επιλέγει την δαντελένια οδό της πολιτικά ορθής λύσης, την οποία όμως, ως μέγας δημιουργός, την υπονομεύει. Ας πούμε, πόσο πού εύκολα υποκύπτει η Πόλα στον ΄Αντον, αφήνεται κυριολεκτικά στο φλέρτ του. Αλλά και προς το τέλος η αδιαφορία της για το τρομερό δράμα που πέρασε και το «πέσιμό» της στα γρήγορα σε άλλη ανδρική αγκαλιά, κάτι δείχνει. Δεν είναι μόνον το ευάλωτό της η εξάρτηση πάντα από άλλον αλλά και η ευκολία και η επιπολαιότητά της. ΄Ενας λευκός «εύκολος» άγγελος εμπλεγμένος σε μια σκοτεινή συνωμοσία. Τελικά ποιος είναι ΗΘΙΚΑ ο πιο κακός; Τα αργά τράβελινγκ του Κιούκορ,τα έξυπνα πλαναρίσματα και το ελαφρά παραισθητικό κλίμα αυξάνουν την ένταση που κινδυνεύει κάποιες φορές να χαθεί από τους πλατυασμούς της αφήγησης. Το μεταμοντέρνο, στο όλο θέμα, είναι αρχικά το δίλημμα περί ηθικής που κρύβεται εξαιρετικά, και η ηθοποιία της Μπέργκμαν ,που περνάει τον πήχυ του κανονικού και οδηγείται σε μια υπερβάλουσα διάσταση των συμπεριφορών της, δίνοντας την αίσθηση της ταχύτατης εναλλαγής της. Είναι επίσης το ντεκαλάζ, με την αφήγηση να είναι αργή και την γυναίκα υπερταχεία. Κι ακόμα η διαχείριση ενός υλικού που πρέπει να διεκπεραιωθεί με αρχή-μέση-τέλος, μυστήριο-εξέλιξη-λύση, για να αναγκαστεί ο θεατής να σκεφτεί τι θα συμβεί μετά το τέλος. Το ασύμμετρο τελικά είναι ο Μπουαγιέ ή η Μπέργκμαν; Ιδού η απορία. Αυτή τελικά η ταινία δεν είναι χιτσκοκικό γλυκό αλλά κρυφό δηλητήριο. Ποιός ταυτίζεται με την Μπέργκμαν και γιατί;»
ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟΝ «ΕΦΙΑΛΤΗ»
Εξάλλου, 10 λόγοι για να μη χάσετε τον Εφιάλτη είναι:
1. Γιατί πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα μεταφορά θεατρικού έργου στον κινηματογράφο.
2. Για τους εξαιρετικούς ρόλους, μόνο που η Μπέργκμαν κάνει overacting, το οποίο δε γνωρίζουμε αν είναι τυχαίο ή υποβολιμαίο από τον Κιούκορ.
3. Για τα εξαιρετικά κλειστοφοβικά ντεκόρ, την υπέροχη φωτογραφία του Τζόζεφ Ράτενμπεργκ, τους φωτισμούς και το όλο στυλ.
4. Για το κινηματογραφικό είδος που υπηρετεί, που είναι ένα γοτθικό μελόδραμα με εξπρεσσιονιστική αισθητική αλλά και ένα νουάρ.
5. Για τα αργά τράβελινγκ του Κιύυκορ, τα έξυπνα πλαναρίσματα και το ελαφρά παραισθητικό κλίμα.
6. Για τη σύγκριση που πρέπει να κάνουμε, πως θα γύριζαν το φιλμ οι Ευρωπαίοι Χίτσκοκ και Σιόντμακ. Σίγουρα ο Χίτσκοκ με πολλές κρυφές ειρωνείες και ο Σιόντμακ με πολλές κοινωνικές επικρίσεις.
7. Γιατί η ματιά του Κιούκορ είναι διφορούμενη στη σκιαγράφηση αυτού του λευκού και “εύκολου” αγγέλου, μπλεγμένου σε μια συνομωσία.
8. Για τα ερωτήματα που βάζει από μόνη της η ταινία σχετικά με το ποιό είναι το ασύμμετρο σε αυτή τη μυθοπλασία.
9. Γιατί ο ακαδημαϊκός Κιούκορ πίσω από το “γλυκό” της επιφάνειας της ιστορίας, μας προσφέρει ένα ύπουλο δηλητήριο.
10. Γιατί αν συγκρίνουμε αυτή την ταινία, που γυρίστηκε στα 1944, με άλλα κορυφαία νουάρ της χρονιάς πχ Με διπλή ταυτότητα και Η γυναίκα-φάντασμα, βγαίνουν πολύ ενδιαφέροντα και χρήσιμα συμπεράσματα για όλους.
Υ.Γ. Τη Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου στις 21.30 η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ προβάλλουν άνοιγμα του νέου αφιερώματός τους Στον δάσκαλο Μελβίλ το νεονουάρ του Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο (1967).
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΡΤ3-ΚΕΜΕΣ
ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΙΣ 21.00 ΣΤΟ ΒΑΚΟΥΡΑ1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665).
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΕΣ
25/9 ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ (FALLING IN LOVE) του Ούλου Γκρόσμπαρντ, με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Μέριλ Στριπ, ΗΠΑ, 1984, έγχρωμη, 106′, David di Donatello Kαλύτερης Ξένης Ηθοποιού
2/10 Η ΤΡΟΤΕΖΑ (ΙRMA LA DOUCE) του Μπίλι Γουάιλντερ, με τους Σίρλεϊ Μακλέιν και Τζακ Λέμον, ΗΠΑ, 1963, έγχρωμη, 147′, Όσκαρ Μουσικής και Χρυσή Σφαίρα Ά γυναικείου ρόλου
9/10 ΛΟΛΙΤΑ (LOLITA) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, με τους Σου Λάιον και Τζέιμς Μέισον, ΗΠΑ, 1962, ασπρόμαυρη, 153′, Χρυσή Σφαίρα Υποσχόμενης Ηθοποιού στη Σου Λάιον
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΛΟΥΚΙΝΟ ΟΠΩΣ ΒΙΣΚΟΝΤΙ
16/10 ΔΙΑΒΟΛΙΚΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ (OSSESSIONE) με τους Μάσιμο Τζιρότι και Κλάρα Καλαμάι, Ιταλία, 1942, ασπρόμαυρη, 134′, Ειδική Μνεία της Αμερικανικής Εταιρείας Κριτικών
23/10 ΜΠΕΛΙΣΙΜΑ (BELLISSIMA) με τους Άννα Μανιάνι και Βάλτερ Κιάρι, Ιταλία, 1951, ασπρόμαυρη, 115′, Ασημένια Κορδέλα Ά γυναικείου ρόλου από το Ιταλικό Συνδικάτο Κριτικών
30/10 ΛΕΥΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ (LE NOTTI BIANCHE) με τους Μαρία Σελ και Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Ιταλία, 1957, ασπρόμαυρη, 102, Αργυρό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας
6/11 Ο ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΣ (ΙL GATTOPARDO) με τους Μπαρτ Λάνκαστερ και Αλέν Ντελόν, Ιταλία, 1963, έγχρωμη, 186′, Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Καννών
13/11 Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ (GRUPPO DI FAMIGLIA IN UN INTERNO) με τους Μπαρτ Λάνκαστερ και Χέλμουτ Μπέργκερ, Ιταλία, 1974, έγχρωμη, David di Donatello Kαλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Ξένου Ηθοποιού
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: MAΣ ΚΟΙΤΟΥΝ ΑΠΟ ΨΗΛΑ
20/11 ΖΑΝ ΜΟΡΟ: Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ (LE DOS AU MUR) του Εντουάρ Μολιναρό, με τους Ζαν Μορό και Ζεράρ Ουρί, Γαλλία, 1958, ασπρόμαυρη, 93′
27/11 ΜΑΡΤΙΝ ΛΑΝΤΑΟΥ: ΑΠΙΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ (CRIMES AND MISDEMEANORS) του Γούντι Άλεν, με τους Μάρτιν Λαντάου και Γούντι Άλεν, ΗΠΑ, 1989, έγχρωμη, 104′, Υποψηφιότητες για Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και ‘Β ανδρικού ρόλου
4/12 ΤΖΟΡΤΖ ΡΟΜΕΡΟ: ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΕΓΩ (ΤΗΕ DARK HALF) από το μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ, ΗΠΑ, 1993, έγχρωμη, 122′
11/12 ΖΑΝ ΜΟΡΟ: ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ (LES AMANTS) του Λουί Μαλ, με τους Ζαν Μορό και Αλέν Κανί, Γαλλία, 1958, ασπρόμαυρη, 90′, Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας
18/12 ΤΖΟΝ ΑΒΙΛΝΤΣΕΝ: ΣΩΣΤΕ ΤΟΝ ΤΙΓΡΗ (SAVE THE TIGER) του Τζον Άβιλντσεν, με τους Τζακ Λέμον και Τζακ Γκίλφορντ, ΗΠΑ, 1973, έγχρωμη, 100′, Όσκαρ Ά ανδρικού ρόλου
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΓΕΛΙΟ
ΤΕΤΑΡΤΗ 27/12 ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΚΑΥΤΟ (SOME LIKE IT HOT) του Μπίλι Γουάιλντερ, με τους Μέριλιν Μονρόε και Τζακ Λέμον, ΗΠΑ, 1959, ασπρόμαυρη, 121′, Όσκαρ Κοστουμιών και ΒΑFTA Kαλύτερου Ξένου Ηθοποιού
ΤΡΙΤΗ 2/1/2018 ΞΥΠΟΛΗΤΟΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ (BAREFOOT IN THE PARK) του Τζιν Σακς, με τους Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Τζέιν Φόντα, ΗΠΑ, 1967, έγχρωμη, 106′, Υποψηφιότητα για Όσκαρ Ά γυναικείου ρόλου
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΝΥΧΤΑ
8/1 ΕΚΛΕΙΨΗ (L’ECLISSE) του Μικελάντζελο Αντονιόνι, με τους Αλέν Ντελόν και Μόνικα Βίτι, Ιταλία, 1962, ασπρόμαυρη, 126′, Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών
15/1 ΤΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ (ΤΗΕ REMAINS OF THE DAY) του Τζέιμς Άιβορι, με τους Άντονι Χόπκινς και Έμα Τόμσον, ΗΠΑ, 1993, έγχρωμη, 134′, Υποψηφιότητες για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Ά ανδρικού και Ά γυναικείου ρόλου
22/1 ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ (ΤΗΕ SERPENT’S EGG) του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, με τους Λιβ Ούλμαν και Ντέιβιντ Κάρανταϊν, Σουηδία, 1977, έγχρωμη, 119′
29/1 Ο ΚΟΜΦΟΡΜΙΣΤΑΣ (IL CONFORMISTA) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, με τους Ζαν Λουί Τρεντινιάν και Ντομινίκ Σαντά, Ιταλία, 1970, έγχρωμη, 113′, Υποψηφιότητες για Όσκαρ Σεναρίου και Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας
5/2 ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΘΛΙΨΗ (ΒΟΝJOUR TRISTESSE) του Όττο Πρέμινγκερ, με τους Ντέιβιντ Νίβεν και Τζιν Σίμπεργκ, από το ομώνυμο μυθιστόρημα της Φρανσουάζ Σαγκάν, ΗΠΑ, 1958, έγχρωμη, 94′
12/2 Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ (ΑΝΑΤΟΜΥ ΟF A MURDER) του Όττο Πρέμινγκερ, με τους Τζέιμς Στιούαρτ και Λι Ρέμικ, ΗΠΑ, 1959, ασπρόμαυρη, 160′, Υποψηφιότητες για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σεναρίου, Ά και ‘Β ανδρικού ρόλου
19/2 ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ: ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΜΑΣ ΚΡΑΟΥΝ (THE THOMAS CROWN AFFAIR) του Νόρμαν Τζούισον, με τους Στιβ ΜακΚουίν και Φέι Ντάναγουεϊ, ΗΠΑ, 1968, έγχρωμη, 102′, Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα Τραγουδιού
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ
26/2 Η ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ (ΤΗΕ CHASE) του Άρθουρ Πεν, με τους Μάρλον Μπράντο και Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ΗΠΑ, 1966, έγχρωμη, 135′
5/3 ΤΖΟΥΛΙΑ (JULIA) του Φρεντ Τσίνεμαν, με τους Τζέιν Φόντα και Βανέσα Ρεντγκρέιβ, ΗΠΑ, 1977, έγχρωμη, 117′, Όσκαρ Σεναρίου, Β’ ανδρικού και ‘Β γυναικείου ρόλου
12/3 ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΗΛΙΟ (ΤΗΕ ΜΑΝCHURIAN CANDIDATE) του Τζον Φρανκενχάιμερ, με τους Φρανκ Σινάτρα και Λόρενς Χάρβεϊ, ΗΠΑ, 1962, ασπρόμαυρη, Χρυσή Σφαίρα ΄Β γυναικείου ρόλου
19/3 Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ (ΤΗΕ CONVERSATION) του Φράνσις Φορντ Κόπολα, με τους Τζιν Χάκμαν και Τζον Καζάλε Ντιβάλ, ΗΠΑ, 1974, έγχρωμη, 113′, Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Καννών
26/3 Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ (ΒΕΗΟLD A PALE HORSE) του Φρεντ Τσινεμαν, με τους Γκρέγκορι Πεκ και Άντονι Κουίν, ΗΠΑ, 1964, ασπρόμαυρη, 118′
2/4 ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ: Η ΒΙΤΡΙΝΑ (ΤΗΕ FRONT) του Μάρτιν Ριτ, με τους Γούντι Άλεν και Ζίρο Μόστελ, ΗΠΑ, 1976, έγχρωμη, 95′, Υποψηφιότητα για Όσκαρ Σεναρίου
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΓΥΝΑΙΚΕΣ
10/4 ΤΡΙΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ: Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ (L’HOMME QUI AIMAIT LES FEMMES) του Φρανσουά Τρυφό, με τους Σαρλ Ντενιέ και Μπριζίτ Φοσέ, Γαλλία, 1977, έγχρωμη, 120′, Υποψηφιότητα για Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου
16/4 ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ (WOMEN IN LOVE) του Κεν Ράσελ, με τους Άλαν Μπέιτς και Γκλέντα Τζάκσον, Βρετανία, 1969, έγχρωμη, 131′, Όσκαρ Ά γυναικείου ρόλου
23/4 ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ (ΙΝΤΕRIORS) του Γούντι Άλεν, με τους Ντάιαν Κίτον και Τζέραλντιν Πέιτζ, ΗΠΑ, 1978, έγχρωμη, 93′, Υποψηφιότητες για Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Ά και ΄Β γυναικείου ρόλου
30/4 ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΗΣ ΤΣΑΪΝΑ ΜΠΛΟΥ (CRIMES OF PASSION) του Κεν Ράσελ, με τους Κάθλιν Τέρνερ και Άντονι Πέρκινς, ΗΠΑ, 1984, έγχρωμη, 112′
7/5 3 ΓΥΝΑΙΚΕΣ (3 WOMEN) του Ρόμπερτ Όλτμαν, με τους Σέλεϊ Ντιβάλ και Σίσι Σπέισεκ, ΗΠΑ, 1977, έγχρωμη, 124′, Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ Καννών
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ
14/5 ΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ (BUDDY BUDDY) του Μπίλι Γουάιλντερ, με τους Τζακ Λέμον και Γουόλτερ Ματάου, ΗΠΑ, 1981, έγχρωμη, 96′
21/5 Ο ΦΑΝΦΑΡΟΝΟΣ (IL SORPASSO) του Ντίνο Ρίζι, με τους Βιτόριο Γκάσμαν και Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Ιταλία, 1962, ασπρόμαυρη, 105′, David di Donatello Kαλύτερου Ηθοποιού
28/5 ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ: ΕΝΑ ΤΡΕΛΟ, ΤΡΕΛΟ ΘΗΡΙΟΤΡΟΦΕΙΟ (ΑΝIMAL HOUSE) του Τζον Λάντις, με τους Τζον Μπελούσι και Τομ Χαλς, ΗΠΑ, 1978, έγχρωμη, 109′
4/6 ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ (LE GRANDE VADROUILLE) του Ζεράρ Ουρί, με τους Μπουρβίλ και Λουί ντε Φινές, Γαλλία, 1966, έγχρωμη, 132′, Ιταλικό Χρυσό Πιάτο Καλύτερης Ταινίας
Θερινή εκκίνηση στο Σινέ Απόλλων
11/6 EΦΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΓΟΥΡΑ (SEVEN YEAR’S ITCH) του Μπίλι Γουάιλντερ, με τους Μέριλιν Μονρόε και Τομ Γιούελ, ΗΠΑ, 1955, έγχρωμη, 105′, Χρυσή Σφαίρα Ά ανδρικού ρόλου
18/6 ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ (I MOSTRI) του Ντίνο Ρίζι, με τους Ούγκο Τονιάτσι και Βιτόριο Γκάσμαν, Ιταλία, 1963, ασπρόμαυρη, 121′, Ιταλικό Χρυσό Κύπελλο Καλύτερου Ηθοποιού
25/6 ΦΙΛΗΣΕ ΜΕ, ΚΟΥΤΕ (KISS ME, STUPID) του Μπίλι Γουάιλντερ, με τους Ντιν Μάρτιν και Κιμ Νόβακ, ΗΠΑ, 1964, έγχρωμη, 125′