Ονειρεύομαι μια πόλη φιλική προς τους δημότες της, και τους επισκέπτες της. Όλους. Χωρίς να χρειάζεται να τονίζω ιδιαίτερες κατηγορίες, ξεκινώντας πρώτα από την κίνηση τους στην πόλη. Ανεξάρτητα με ποιά ιδιότητα έχουν κάθε στιγμή: αν είναι πεζοί , ποδηλάτες, μηχανόβιοι, οδηγοί αυτοκινήτων, επιβάτες του πολύπαθου ΟΑΣΘ ή χρησιμοποιώντας τα κοινόχρηστα ηλεκτρικά πατίνια.
Μια πόλη που: για να πας στο απέναντι πεζοδρόμιο, θα περνάς από τη διάβαση που θα υπάρχει στο τέλος κάθε οικοδομικού τετραγώνου, θα είναι βαμμένη για να φαίνεται και θα την σέβεται ο οδηγός του κάθε οχήματος. Γιατί προτεραιότητα έχει πάντα η ζωή και όχι η βιασύνη μας που δεν τελειώνει ποτέ.
Μια πόλη που: το πεζοδρόμιο αλλά και ο ποδηλατόδρομος θα γίνονται σεβαστοί από μηχανάκια και ΙΧ, ο λεωφορειόδρομος από τα ΙΧ, οι χώροι και το ωράριο φορτοεκφόρτωσης από τους επαγγελματίες. Και όχι μόνο.
Μια πόλη που θα σέβεται την ηρεμία: χωρίς κορναρίσματα , χωρίς ενοχλητικές εξατμίσεις ή μουσική στη διαπασών, χωρίς άχρηστες επιταχύνσεις.
Μια πόλη με ζώνες ορίου ταχύτητας ανάλογα με την περιοχή, με μέσα μαζικής μεταφοράς συντονισμένα μεταξύ τους, καθαρά προς τους επιβάτες αλλά -κυρίως- φιλικά προς το περιβάλλον, που θα συνεχίζουν τα δρομολόγιά τους και μέσα στον σχεδόν νεκρό από μη εμπορικά πλοία Θερμαϊκό .
Μια πόλη με χώρους στάθμευσης αλλά και με ελαχιστοποίηση της χρήσης του ΙΧ.
Μια πόλη καθαρή με πλυμένους δρόμους και πεζοδρόμια, με δένδρα σε κάθε δενδροδόχο, με υιοθέτηση του κάθε δένδρου από τη γειτονιά, με ευθύνη του κάθε κατοίκου για το πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι του.
Μια πόλη χωρίς σκουπίδια στους δρόμους, χωρίς σπασμένους και βρώμικους κάδους ή- ακόμα καλύτερα- χωρίς καθόλου κάδους. Μια πόλη που ο δημότης θα ξέρει πότε πρέπει να κατεβάσει τα δεμένα σε σακούλες σκουπίδια του, πότε τα ανακυκλώσιμα, πότε τα οργανικά, πότε τα ηλεκτρονικά, πότε τα έπιπλα και τα ογκώδη, ακόμα και με μια απλή εφαρμογή στο κινητό του: να βλέπει που βρίσκεται το απορριμματοφόρο και να μην αφήνει για πολύ ώρα τα σκουπίδια στο δρόμο.
Μια πόλη με περισσότερο πράσινο , πιο πολλούς ελεύθερους χώρους ,πάρκα και παιδικές χαρές.
Μια πόλη με ανοιχτά σχολεία στην κοινωνία , που θα έχουν ανοιχτές αυλές διαμορφωμένες για να παίζουν τα παιδιά και για να αθλούνται οι μεγάλοι τα απογεύματα , να γίνονται μαθήματα για όλους και για όλες μέσω προγραμμάτων δια βίου μάθησης, σχολές γονέων, να δραστηριοποιούνται πολιτιστικοί σύλλογοι , να γίνονται οι συνελεύσεις της γειτονιάς και να είναι τα κέντρα της τοπικής δημοκρατίας.
Μια πόλη… , μια πόλη…, μια πόλη …, η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ μας η ΠΟΛΗ-ΧΡΩΜΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΑΣ.
*Ο Αντώνης Καρούμπης είναι καθηγητής Φυσικής και πρώην αντιδήμαρχος Παιδείας και δια βίου μάθησης του δήμου Θεσσαλονίκης, κατεβαίνει υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος για το δήμο Θεσσαλονίκης με το ψηφοδέλτιο του Σπύρου Βούγια ΠΟΛΗ-ΧΡΩΜΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.