Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε τρεις φορές.
Την πρώτη φορά ο Ζακ δολοφονήθηκε σε ένα κοσμηματοπωλείο της Γλάδστωνος, όπου κατέφυγε για να ζητήσει βοήθεια. Εκεί, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, φοβούμενος την απώλεια της προσωπικής του περιουσίας από έναν άγνωστο, έναν διαφορετικό, προτίμησε σε αγαστή συνεργασία με έναν φίλο του να κυνηγήσει, να εγκλωβίσει και να ξυλοκοπήσει τον αμυνόμενο παρία με τη «φέρουσα ικανότητα» δράστη, κλωτσώντας τον επανειλημμένα στο κεφάλι και στο σώμα μέσα σε σπασμένα γυαλιά και παρατώντας τον τελικά ημιθανή και αιμόφυρτο στο πεζοδρόμιο.
Την δεύτερη φορά ο Ζακ δολοφονήθηκε από τους υπαλλήλους του κράτους. Όταν οι μπάτσοι κλήθηκαν στο σημείο για να συλλάβουν τον φερόμενο ως δράστη, αντίκρυσαν έναν άνθρωπο ημιθανή και ανήμπορο να αντισταθεί και να αντιδράσει. Και οι μπάτσοι, οκτώ στον αριθμό, πάντα με βαθιά ένστικτα ενσυναίσθησης και συμπόνιας, φόρεσαν χειροπέδες στον αναίσθητο Ζακ, έκαναν πως τον ακινητοποίησαν χρησιμοποιώντας ό,τι απόθεμα βίας τους επιτρεπόταν σε κοινή θέα, χτυπώντας τον με γκλοπ και πατώντας τον στο τραυματισμένο του σώμα, στον λαιμό, στο κεφάλι.
Την τρίτη φορά ο Ζακ δολοφονήθηκε από την κοινωνία. Δολοφονήθηκε από τους περαστικούς που κοντοστάθηκαν να κοιτάξουν τη μανία με την οποία οι δολοφόνοι του ξεσπούσαν πάνω στο άτυχο σώμα ενός ανυπεράσπιστου ανθρώπου και κανείς τους δεν αντέδρασε. Κανείς τους δεν τους εμπόδισε. Δολοφονήθηκε από τους τραυματιοφορείς που παρατηρούσαν τους μπάτσους να συλλαμβάνουν με περισσή βία και αναλγησία ένα κορμί που αργόσβηνε και κανείς τους δεν μίλησε. Κανείς τους δεν τους σταμάτησε. Δολοφονήθηκε από τα κανάλια όταν αποπειράθηκαν την ίδια κιόλας μέρα να «ξεπλύνουν» την δολοφονία με αιτιάσεις όπως «ήταν ναρκομανής, ήταν επικίνδυνος, κρατούσε μαχαίρι, απείλησε με σπασμένο γυαλί». Δολοφονήθηκε από τους νοικοκυραίους που σιωπηλά συμφωνούσαν ότι ο καθένας πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να υπερασπιστεί την περιουσία του, το βιός του. Γιατί η ανθρώπινη ζωή για τους ευυπόληπτους πολίτες δεν έχει για όλους την ίδια αξία. Δεν έχει την ίδια αξία η ζωή ενός καταστηματάρχη που πληρώνει τους φόρους, παίρνει δάνεια, έχει οικογένεια και παιδιά με τη ζωή ενός ανθρώπου που παλεύει να ζήσει, που είναι οροθετικός, queer, drag queen, που ζει τη ζωή του όχι όπως του την όρισε η πατριαρχική ελληνική κοινωνία, αλλά με πάθη και διεκδίκηση για να ζήσει, για να αναπνεύσει μέσα στον βούρκο της.
Ο Ζακ Κωστόπουλος, η Zackie Oh, είναι δική μας απώλεια. Η δολοφονία της, που συντελέστηκε καταμεσήμερο μέσα στο κέντρο της Αθήνας, έδειξε με τον πιο γλαφυρό τρόπο τα πιο βαθιά βίαια ένστικτα των υπεράνω υποψίας φιλήσυχων πολιτών, εκείνων που θα σου μιλήσουν με χαμόγελο για το τρίπτυχο «ησυχία, τάξη και ασφάλεια». Εκείνων που ακόμα πιο δυνατά θα δηλώσουν υπέρμαχοι του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Αυτών που σωματοποιούν το τέρας του μικροαστισμού, ένα μείγμα φιλελευθερισμού, πατριαρχίας και φασισμού.
Κι εμείς απέναντι.
Την Τετάρτη 21 Οκτωβρίου, ξεκινάει στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών η δίκη για τη δολοφονία Κωστόπουλου. Ήδη ξεκινάει μία άδικη δίκη καθώς στους δολοφόνους έχει απαγγελθεί η κατηγορία της θανατηφόρου σωματικής βλάβης και όχι αυτή της ανθρωποκτονίας από πρόθεση. Αυτή όμως η δίκη και το αποτέλεσμά της είναι υπόθεση όλων μας, Για εμάς που η αξία της ζωής δεν καθορίζεται από την τάξη, τη θρησκεία, τη φυλή, την ταυτότητα φύλου ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Γιατί μετράμε τους δικούς μας νεκρούς, δολοφονημένους από το κράτος, τον φασισμό, την πατριαρχία. Για τον Αλέξη, τον Λουκμάν, τον Παύλο, τον Βαγγέλη, την Ελένη. Για να μη χάσουμε καμία άλλη. Για να κερδίσει η ζωή.
Για τη Zackie Oh. Με τις Zackie Oh. Μέχρι να νικήσουμε το τέρας.
