Μεσούσης, αν και ανεπίσημα, της εκλογικής περιόδου γινόμαστε καθημερινά θιασώτες πληθώρας πολιτικών, με χαρακτήρα ενίοτε ψυχροπολεμικών, ανακοινώσεων στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Ορισμένα πρόσωπα όμως επιτυγχάνουν με τις απόψεις και δηλώσεις τους να κερδίζουν τις εντυπώσεις μας, θετικές ή αρνητικές. Μεταξύ των αντιπροσωπευτικών παραδειγμάτων που χρήζουν ιδιαίτερης, αρνητικής δυστυχώς, αναφοράς χάρη του δογματισμού και ανακριβειών του λόγου τους, είναι η πρόσφατη ανακοίνωση[1] της Τάνιας Ιακωβίδου, πάλαι ποτέ τηλεπερσόνας και δημοσιογράφου, και νυν βουλεύτριας της Β’ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας.
Η δημόσια καταγγελία της κας. Ιακωβίδου για τον αυταρχικό και αντιδημοκρατικό τρόπο λειτουργίας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, τις παρακμάζουσες ιδεολογικές αρχές του, καθώς και τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την άνοδο του στην εξουσία, δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο κανένα νοήμων πολιτικό ον ανεξαρτήτως πολιτικής ταυτότητας και ιδεολογικής προέλευσης. Πολύ περισσότερο δε, όταν η συγκεκριμένη καταγγελία απορρέει, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, από πληροφορίες και στοιχεία τα οποία της τα έχουν μεταφέρει βουλευτές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι πραγματικά άξιες λόγου οι συγκεκριμένες απόψεις της βουλεύτριας και οι άκρως τεκμηριωμένες (;) προτροπές της προς τους Έλληνες ψηφοφόρους για την αποτροπή στήριξης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης το οποίο «έχει πάρει ένα πολύ επικίνδυνο αντιδημοκρατικό μονοπάτι που δεν έχει επιστροφή», ενός «αδίστακτου» κόμματος «σταλινικής νοοτροπίας, που χρησιμοποιεί στο εσωτερικό του χουντικές διδακτορικές μεθόδους για να καταπνίξει κάθε ελεύθερη φωνή και δραστηριότητα που δεν καθορίζεται κεντρικά».
Εύλογα λοιπόν ένας κοινός θνητός που ενδιαφέρεται για το μέλλον της κοινωνίας και της χώρας του αλλά δεν έχει ως επαγγελματική του απασχόληση την πολιτική ή τη δημοσιογραφία, και κατά συνέπεια ούτε το εύρος γνώσης, ούτε την πρόσβαση στις πληροφορίες της βουλεύτριας της ΝΔ, να επιθυμεί την επίλυση κάποιον αποριών του, να αναζητά τη λήψη περαιτέρω στοιχείων ώστε να μην προσπέσει στην προπαγάνδα του Αλέξη Τσίπρα και των “αντιδημοκρατών” συντρόφων του που αποσκοπούν στην «απόλυτη καταστροφή». Ακολουθώντας τη ροή της ανακοίνωσης της, μία σειρά εύλογων ερωτημάτων ανακύπτουν:
Ερώτημα πρώτο: Ποιοι είναι εκείνοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν κοινοποιήσει στην κα. Ιακωβίδου τη δυσαρέσκεια τους καθώς και την αίσθηση ότι βρίσκονται πλέον ενταγμένοι σε ένα κόμμα που τους απαγορεύει να ασκούν τα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα χωρίς άνωθεν έγκριση, βιώνοντας καθημερινά τη στυγνή πραγματικότητα του ότι «από ελεύθεροι άνθρωποι μετατρέπονται σε δούλους του κόμματος κατά παράβαση του γράμματος και του πνεύματος του Συντάγματος»; Η βουλεύτρια της ΝΔ απέκτησε πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες κάνοντας χρήση της κοινοβουλευτικής της ιδιότητας ή εκμεταλλευόμενη την ιδιαίτερα μεγάλη εμπειρία της στην μαχητική δημοσιογραφία; (…Η Τάνια είχε προχωρήσει στο παρελθόν – από τον άμβωνα μεσημεριανών εκπομπών – σε βαθιές πολιτισμιολογικές αναλύσεις του περιεχομένου της ελληνικής τηλεόρασης εκφράζοντας απόψεις για την Ευγενία Μανωλίδου, τη Σίσσυ Χρηστίδου, τον Χρήστο Φερεντίνο και τα άλλα παιδιά…)[2].
Ερώτημα δεύτερο: Υπάρχουν απτές αποδείξεις για τη δημιουργία εντός της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ δύο αντιμαχόμενων ομάδων, των προεδρικών και μη, δημιουργία που συνοδεύεται με εμφυλιακές αντιπαλότητες; Από ποιους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει πληροφορηθεί ότι εντός της ΚΟ «η ελευθερία του λόγου απαγορεύεται», από ποιους έχει διαρρεύσει ότι μερίδα των συναδέλφων τους υπόκεινται σε «καθεστώς λογοκρισίας επάξιας της Βορείου Κορέας»; (Σε αυτό το σημείο, και επειδή «…δεν είναι λίγοι εκείνοι που της προσάπτουν τις επικοινωνιακές αρετές ενός θηλυκού Άδωνη Γεωργιάδη…»[2], να υπενθυμίσω την προσφιλή τάση του τελευταίου να αναφέρεται στη Βόρεια Κορέα όταν κάνει λόγο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτική είναι η δήλωση[3] στον ραδιοσταθμό Βήμα FM στις 17/3/14 μετά την αποδοκιμασία του από τα “θρασίμια” του Imperial College, όπου μεταξύ των άλλων διετύπωσε και την περίφημη πρόταση/πρόκληση: «Αν είσαι κομμουνιστής… να πας στη Βόρεια Κορέα ή στην Αβάνα»). Από ποιους επίσης απαρτίζεται αυτή η διαβόητη «μαύρη λίστα όσων αφορά τις τηλεοπτικές εμφανίσεις»; Αλήθεια, πόσα κόμματα του συντηρητικού, και όχι μόνο, χώρου προβλέπουν εντός του Καταστατικού τους τη δυνατότητα ύπαρξης και λειτουργίας τάσεων και ρευμάτων ιδεών, πόσα επιτρέπουν σε κάθε ανεξαιρέτως μέλος του κόμματος να εκφράζει δημόσια την προσωπική του άποψη σε περιπτώσεις που διαφωνεί με τις επίσημες κομματικές αρχές;
Ερώτημα τρίτο: Ποια η ερμηνεία της φράσης «κατάσχεση του εξοπλισμού των βουλευτών του χωρίς να τους ρωτά, προς κομματική αξιοποίηση και χρήση»; Ευτυχώς για την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε οι οικονομικές δυνατότητες του κόμματος, ούτε η διαπλοκή των στελεχών του με εγχώρια και ξένα συμφέροντα, επιτρέπουν την ασύστολη χρήση υλικών πόρων και μέσων. Να τονίσω επίσης ότι σύμφωνα με την Ιδρυτική Διακήρυξη[4] του, η έννοια και η πρακτική εφαρμογή της αλληλεγγύης καθίσταται μια από τις βασικές αρχές που διέπουν την ιδεολογία και τρόπο δράσης των στελεχών του, βλ. για παράδειγμα: «Για μας ο σοσιαλισμός δεν είναι ουτοπικό όραμα… Οι αξίες που τον διέπουν – αλληλεγγύη…», «…η συλλογικότητα αναδεικνύει έμπρακτα την υπεροχή της έναντι της ατομικότητας και η αλληλεγγύη την ισχύ της έναντι του ανταγωνισμού…», κλπ. Για ποιο λόγο η χρήση, αν, όταν, και στο βαθμό που αυτή γίνεται, «του εξοπλισμού των βουλευτών του» για την πλήρωση κοινών στόχων που αποσκοπούν στη στήριξη συλλογικών και κοινωνικών δράσεων να μην εκλαμβάνεται ως πράξη αλληλεγγύης από μέρους τους;
Ερώτημα τέταρτο: Συνιστά ηθική καταδίκη το σχόλιο του Αλέξη Τσίπρα για τους βουλευτές που θα ψηφίσουν υπέρ του Προέδρου της Δημοκρατίας; Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη συγκεκριμένη συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ έκανε μία απλή διαπίστωση, λαμβανομένων υπόψη και όλων των διευκρινήσεων που έχουν δοθεί μετά από αυτήν. Προς επιβεβαίωση της θέσης μου παραθέτω το σχετικό σχόλιο: «Για να υπάρξουν 180 πρέπει να υπάρξουν αποστασίες»[5]. Αλλά πέραν αυτού, και για να γίνω περισσότερο επικριτικός, πως άραγε θα μπορούσε να αιτιολογηθεί η πράξη ενός βουλευτή που ψηφίζει ενάντια της κομματικής γραμμής και των ψηφοφόρων που τον έχουν εκλέξει, σε ένα μείζονος σημασίας θέμα για την χώρα και την κοινωνία;
Ερώτημα πέμπτο: Σε τι βαθμό η βουλεύτρια της ΝΔ έχει γνώση του περιεχομένου και των αρχών της μαρξιστικής θεωρίας; Μήπως τα όρια του ορίζοντος της κατά Ιακωβίδου μαρξικής σκέψης δεν εκτείνονται πέραν του τι έχει πραγματωθεί στις χώρες του “υπαρκτού σοσιαλισμού”; Ενδιαφέρουσα (;) η θεωρητική προσέγγιση των αρχών του ΣΥΡΙΖΑ από μέρους της, αλλά σε ποιο ακριβώς σημείο του Καταστατικού[6] του, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επαγγέλλεται «τη διάλυση του αστικού κράτους και της ελεύθερης οικονομίας»; Αντιθέτως, δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά εντός αυτού σε καμία από τις δύο έννοιες.
Ερώτημα έκτο: Αποτελεί σκοπό και στόχο του Αλέξη Τσίπρα ο «έλεγχος της ενημέρωσης», η «αριστερή λογοκρισία», το «φίμωτρο»; Αρκεί μία απλή ματιά στα προγραμματικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ προς διαβούλευση[7] για τη διαπίστωση του αντιθέτου. Ενδεικτικά, στις προτάσεις για θέματα σχετιζόμενα με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρεται αυτολεξεί «Επαναχάραξη του χάρτη των ΜΜΕ στην Ελλάδα, με: α) Διάκριση εμπορικής – κοινωνικής ραδιοτηλεόρασης με αντίστοιχα κριτήρια. β) Ενίσχυση των περιφερειακών ραδιοτηλεοπτικών φορέων. γ) Αδειοδότηση των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών από μηδενική βάση με τήρηση όλων των νόμιμων προϋποθέσεων και αυστηρά κριτήρια. δ) Εξυγίανση των προβληματικών επιχειρήσεων ΜΜΕ και οριστική αντιμετώπιση της διαπλοκής με το κράτος και τις τράπεζες. Δημόσιος έλεγχος για το δημόσιο χρήμα που ρέει άμεσα ή έμμεσα, κρυφά ή φανερά στις επιχειρήσεις ΜΜΕ και σε εκείνες που διαθέτουν ΜΜΕ.». Μάλλον απαιτείται η δημοσιογραφική/πολιτική εμπειρία ενός ειδήμονα (…) για την κατανόηση των υποχθόνιων σχεδίων φίμωσης της «ελεύθερης ραδιοτηλεόρασης» που επιχειρούν σκοτεινοί κύκλοι στην Κουμουνδούρου.
Ερώτημα έβδομο: Πως ορίζεται κατά Ιακωβίδου το δημοκρατικό τόξο στη χώρα μας; Πρώην συνεργάτες της ΝΔ (βλ. Μπαλτάκος) έχουν θέση σε αυτό; Αρνητές των στοιχειωδών και νομικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων για μόρφωση και εκπαίδευση ενός εικοσάχρονου συμπολίτη μας (βλ. Γεωργιάδης, Πλεύρης) έχουν θέση σε αυτό; Ακόμα και ο πρόεδρος της ΝΔ έχει από καιρού απαλείψει από την φρασεολογία του τη θεωρία των δύο άκρων. Όμως ακόμα και υπό τη σκέπη αυτής της παρωχημένης σοφιστείας, είναι δυνατόν ένας νοήμων και σώφρων άνθρωπος να πιστεύει και πολύ περισσότερο να διακηρύσσει ότι ένα νεοναζιστικό μόρφωμα με την ηγετική του ομάδα έγκλειστη στη φυλακή για σοβαρά ποινικά αδικήματα είναι λιγότερο επικίνδυνο από οποιαδήποτε άλλη πολιτική κίνηση;
Ερώτημα όγδοο: Από πού προκύπτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα και ο Αλέξης Τσίπρας ειδικότερα, αρνούνται κάθε συνεργασία όταν επανειλημμένα θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η αναγκαιότητα διευρύνσεων και σύναψης πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών ακόμα και στην περίπτωση αυτοδυναμίας στις επερχόμενες εκλογές; Πέραν αυτού, δε χρειάζονται ούτε ιδιαίτερη πολιτική εμπειρία ούτε εξειδικευμένες γνώσεις ιστορίας και πολιτικής επιστήμης για να αναγνωρίσει κάνεις το ότι η πολιτική των συμμαχιών αποτελεί μόνιμο θεμέλιο στο οποίο υπολογίζει η Αριστερά στη στρατηγική και την τακτική της.
Ερώτημα ένατο: Πως δυναμιτίζει διαρκώς ο Αλέξης Τσίπρας την πολιτική ζωή του τόπου όταν, σύμφωνα και με τις τελευταίες δημοσκοπικές έρευνες, αυτή τη στιγμή η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων ψηφοφόρων, και προφανώς όχι μόνο οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, τάσσονται εναντίον της κυβέρνησης και των μνημονιακών πολιτικών που φανατικά αυτή στηρίζει; Όταν η ίδια η κυβέρνηση καταφεύγει αιφνιδιαστικά και σε πλήρη αντίθεση με τα όσα κορυφαία στελέχη της διεκήρυτταν προ ολίγων ημερών, στην έναρξη των διαδικασιών εκλογής ΠτΔ γνωρίζοντας εκ προοιμίου την πρακτική αδυναμία εύρεσης 180 βουλευτών;
Ερώτημα δέκατο (και τελευταίο): Με ποιο τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας λειτουργεί ως ο υπονομευτής των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας σε μακροπρόθεσμη βάση όταν η κυβερνητική πολιτική έχει προ καιρού καταστείλει πλήρως την πραγματική οικονομία, διαλύσει τη μεσαία τάξη, εξουθενώσει τα λαϊκά στρώματα, και οδηγήσει σε ανθρωπιστική εξαθλίωση μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού (εκτός και αν ως προοπτικές της Ελληνικής οικονομίας η παράταξη της ΝΔ θεωρεί αποκλειστικά τις προοπτικές των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου). Ποια η υπονόμευση όταν η Goldman Sachs δηλώνει ότι «ακόμη κι αν σημειωθεί κυβερνητική αλλαγή, υπάρχει χώρος για συνέχεια και για συναινετική λύση μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης», όταν η Alpha Bank θεωρεί ότι «οι αγορές δεν ενδιαφέρονται ποιος κυβερνά τη χώρα»[8]; Είναι πασιφανές ότι η συντηρητική παράταξη χρησιμοποιεί τόσο την ίδια επιχειρηματολογία και φρασεολογία όσο και παρόμοιους μηχανισμούς με του 2012, λόγου χάριν η επαναχρησιμοποίηση της καθόλα απεχθούς για την κοινωνία, ιδιαίτερα ελκυστικής όμως για τους συγκυβερνώντες, έννοιας του GREXIT. Όλα αυτά για κάποιον που έχει ζήσει τα τελευταία χρόνια την καταστροφή της χώρας, την εξαθλίωση των συμπολιτών μας, και την κατακρήμνιση των κοινωνικών και ηθικών αξιών, μπορούν να ερμηνευτούν είτε ως υπέρμετρη αυτοπεποίθηση για τον τρόπο και την αποτελεσματικότητα του τρόπου δράσης της κυβερνώσας παράταξης είτε ως ανικανότητα παράθεσης νέων σοβαρών προτάσεων και επιχειρημάτων. Πρακτική ερμηνεία; Θράσος, αμετροέπεια, και ένα βαθύ πιστεύω για την αμνησία ή/και ανοησία του ελληνικού λαού, ή διασφάλιση της διατήρησης της σταθερής ρότας προς την εξαθλίωση, τη δουλικότητα, και τον εκφασισμό, αντίστοιχα.
Αυτές οι απορίες εν ολίγοις… Και ναι, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ «βράζουν από αγανάκτηση». Όμως βράζουν από αγανάκτηση για όλα αυτά που συμβαίνουν καθημερινά γύρω τους… Και επιτρέψτε μου να σας γνωστοποιήσω ότι ποτέ, ούτε ιδεολογικά, ούτε ιστορικά, η απόλυτη καταστροφή δεν εξυπηρέτησε, δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει την Αριστερά και τον Σοσιαλισμό. Μία καλύτερη ιστορική γνώση και μία επαφή με τις αρχές της Αριστεράς θα σας προσέφερε μία ορθότερη γνώση.
Πάντως κα. Ιακωβίδου καλά κάνετε και χτυπάτε «τη μεγάλη καμπάνα του κινδύνου για τη Δημοκρατία μας» αλλά επιτρέψτε μου να σας διορθώσω για ένα μικρό λάθος που εκ παραδρομής κάνατε. Το σωστό και απόλυτα συνυφασμένο με την σημερινή πραγματικότητα και την ανθρώπινη λογική θα ήταν να χτυπάτε «τη μεγάλη καμπάνα του κινδύνου για τη ΝΕΑ Δημοκρατία σας».
Ηλεκτρονικές πηγές:
[1] http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=354276&catid=9
[2] http://www.tovima.gr/vimagazino/lastpage/article/?aid=585472
[3] http://www.tovima.gr/vimafm/interviews/article/?aid=577693
[4] http://www.syriza.gr/page/idrytikh-diakhryksh.html
[5] http://www.skai.gr/news/politics/article/270529
[6] http://www.syriza.gr/page/katastatiko.html
[7] http://left.gr/news/programmatika-keimena-toy-syriza-pros-diavoyleysi-th…
[8] http://www.avgi.gr/article/5135581
* Δρ. Κώστας Μπαλτζής, Τμήμα Φυσικής, ΑΠΘ