Πολλοί εθαύμασαν τον Γιώργο Καρατζαφέρη, ουδείς όσο ο Αλέξης Παπαχελάς. Ιδού οι ύμνοι που ανέπεμψε ο Αλέξης στον Γιώργο, τον Μάρτιο του 2011: «Ψήφισε το Μνημόνιο αγνοώντας τον μεγάλο κίνδυνο να χάσει ένα σημαντικό κομμάτι από την πελατεία του… Είναι ο πρώτος που μίλησε για την ανάγκη μιας οικουμενικής κυβέρνησης… Όταν όλοι έβγαιναν στις τηλεοράσεις και θρηνούσαν για τα 50 δισ. ευρώ της δημόσιας περιουσίας, είπε ‘όταν βρίσκεσαι σε πόλεμο, τι κάνεις, δεν πουλάς και τα ασημικά σου για να αγοράσεις όπλα και να τα βγάλεις πέρα; Ε, λοιπόν, πόλεμο έχουμε και τώρα’. …Η αριστερόστροφη πολιτική ορθότης που μας επεβλήθη για πολλά χρόνια δεν επέτρεπε να τεθούν ζητήματα νόμου και τάξης. Ο κ. Καρατζαφέρης τα έθεσε πολύ πριν τα ανακαλύψει το ΠΑΣΟΚ ή, βεβαίως, και η Νέα Δημοκρατία. …Αν σε αυτά προσθέσετε και μερικές αξιοπρεπείς παρουσίες από πλευράς πολιτικού λόγου στη Βουλή, μήπως είναι αυτά τα συστατικά που περιμένει κάποιος από ένα αστικό κόμμα αντιπολίτευσης και τα οποία προφανώς δεν έχει η Νέα Δημοκρατία;”.
Θα μπορούσαμε να εκφράσουμε απλώς τη βαθύτατη ικανοποίησή μας για το δημόσιο ρεζίλεμα του Παπαχελά, που αβάνταρε τον Καρατζαφέρη, ενώ αυτός έστηνε οφ σορ και μάζευε μίζες από τα εξοπλιστικά. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι η άνεση με την οποία το αστικό καθεστώς είναι έτοιμο να υποδεχθεί τις υπηρεσίες της φασίζουσας Ακροδεξιάς, να τις υποδεχθεί και να τις ανταμείψει πλουσιοπάροχα. Μόλις ταρακουνήθηκαν λίγο με τα Μνημόνια και τη φτώχεια, προσέτρεξαν στους φασίστες και οι φασίστες ανταποκρίθηκαν μετά χαράς. Συνέβη στην εποχή του Μνημονίου, είχε συμβεί και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν στην Ελλάδα και αλλαχού κι αν δεν έχουμε τα μάτια μας τετρακόσια, θα συμβεί ξανά στο μέλλον.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι και οι ορμήνιες που έδινε ο Παπαχελάς στη Ν.Δ. του Σαμαρά, που τότε το έπαιζε ακόμη αντιμνημονιακή. Κατά τον Παπαχελά, η ιδανική Δεξιά των καιρών θα έπρεπε να στηρίζει το Μνημόνιο, να είναι συναινετική, δηλαδή πρόθυμη να συγκυβερνήσει με τους πρέποντες συμμάχους, να έχει ισχυρές και μαχητικές προσωπικότητες και να είναι έτοιμη να επιβάλει τον νόμο και την τάξη, αψηφώντας την αριστερόστροφη ορθότητα. Οι συμβουλές δόθηκαν τον Μάρτιο του 2011 και λίγους μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, άρχισαν να τηρούνται κατά γράμμα: Ο Σαμαράς μπήκε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, έγινε μνημονιακότερος των μνημονιακών, πήρε στο κόμμα τον Βορίδη, τον Πλεύρη, τον Γεωργιάδη, πούλησε τα ασημικά, ανήγαγε τον νόμο και την τάξη σε δομικό στοιχείο της πολιτικής του.
Η Ν.Δ. του Σαμαρά υποκατέστησε σιγά-σιγά το ΛΑΟΣ, η κρυφή Ακροδεξιά έγινε Ακροδεξιά ντεκλαρέ, ο Παπαχελάς και το συγκρότημα Αλαφούζου χάρηκαν και μόλις κόπασε η χαρά τους, άρχισαν να αναζητούν τη σοβαρή Χρυσή Αυγή. Αυτή όμως είναι μια άλλη πικρή ιστορία…
Πηγή: Αυγή