Οι χειρισμοί ΠαΣοΚ-ΝΔ για “αντιμετώπιση” – συγκάλυψη φαινομένων διαφθοράς δικών τους στελεχών αποδεικνύουν την υποκρισία απέναντι στους πολίτες. Ο,τι σχετικό με σκάνδαλα ΠαΣοΚ-ΝΔ αποκαλύπτεται αυτόν τον καιρό, δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε ότι το μνημόνιο καταδικάζει το μέλλον μας κι αυτό πρέπει να ανατραπεί. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι μόνο οι μίζες ή οι πλαστές πινακίδες και η βίλα του Λιάπη. Είναι και αυτά, σαφώς. Επείγει, όμως, η ανάδειξη μιας πολιτικής η οποία θα οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση και με συνθήκες οι οποίες θα είναι υπέρ των πολιτών και όχι των πλουσίων. Στο κάτω κάτω, θα έπρεπε να μας απασχολεί πρωτίστως η κατάφωρη καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων απ’ την πολιτική που υπηρετεί τον καπιταλισμό και εξοντώνει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Αντ’ αυτού, αναλώνονται πολλοί σε εξυπνάδες του στυλ “όλοι ίδιοι είναι” ή “τι θα γίνει κι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ” και μειώνουν την αξία των πολιτικών επιχειρημάτων, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό και στον εκφασισμό της κοινωνίας.
Εντάξει, δεν είσαι κομουνιστής και φοβάσαι μη σου τα πάρουν όλα αν η αριστερά κερδίσει εκλογές. Έτσι σε έμαθαν να (μην) σκέφτεσαι.
Μιλάς για τα πάντα, έχεις άποψη για το καθετί. Όταν πρόκειται για την αριστερά είσαι (επι)κριτικός όσο δεν παίρνει.
Για τον καπιταλισμό, όμως, τι έχεις να πεις; Γουστάρεις;