Η πολιτική του υπουργείου και της κυβέρνησης είναι σταθερά η υλοποίηση του σχήματος του “βίου αβίωτου” για πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες δηλώνει η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης μιλώντας για τις συνθήκες στις οποίες ζουν πρόσφυγες και μετανάστες στα camps στη Μαλακάσα, τον Ελαιώνα, το Σχιστό, τον Σκαραμαγκά και θυμίζουν πως το χιόνι για πολλούς και πολλές δεν είναι χαρά κι ευκαιρία για παιχνίδι.
«Οι κίνδυνοι για ανθρώπινες ζωές που αυτή η πολιτική φέρνει στις θαλάσσιες επαναπροωθήσεις, στα κυνηγητά στους αυτοκινητοδρόμους, στα camps του εκτοπισμού και της μόνιμης καραντίνας δεν είναι παράπλευρη απώλεια, είναι η απαραίτητη για την κυβέρνηση λεπτομέρεια που επικυρώνει τη ρατσιστική της πολιτική, που τονίζει την ανάλγητη αποφασιστικότητα της για απανθρωπιά και φρίκη» υποστηρίζει η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία καταλήγοντας πως «δεν μπορούμε να διεκδικούμε τίποτα λιγότερο από ασφαλή κι αξιοπρεπή στέγαση για όλους κι όλες, για δομές και διαμερίσματα μέσα στις πόλεις, για πραγματική ένταξη, για χαρτιά κι άσυλο για καθένα και καθεμιά πρόσφυγα και μετανάστρια.
Δεν μπορούμε να ζητάμε κάτι άλλο από την άμεση παύση των εξώσεων και το οριστικό τέλος των τερατοδομών “φιλοξενίας” στα νησιά και την ενδοχώρα».
Η ανακοίνωση της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά καιρό πια τώρα ως τραγωδία.
Οι λευκές εικόνες από τα camps στη Μαλακάσα, τον Ελαιώνα, το Σχιστό, τον Σκαραμαγκά μας θυμίζουν πως ο χιονιάς δε βαραίνει όλες τις στέγες το ίδιο, το χιόνι για πολλούς και πολλές δεν είναι χαρά κι ευκαιρία για παιχνίδι.
Οι χειμώνες τα τελευταία χρόνια συνοδεύονται από ένα φόβο και μια αγωνία: τι θα γίνει αν μια (αναμενόμενη πια) κακοκαιρία ξεσπάσει στις περιοχές των προσφυγικών camps. Έχουμε ζήσει τα περασμένα έτη τραγωδίες με θανάτους από το κρύο στα hot spots στα νησιά, αυτές τις μέρες επλήγησαν βαρύτερα δομές στην ηπειρωτική χώρα. Σε στρατόπεδα/καταυλισμούς γεμάτα ακόμα με σκηνές που θάφτηκαν κάτω από βαρύ άσπρο πάπλωμα, ευτύχημα ήταν που δε θρηνήσαμε και φέτος μέχρι τώρα κάποιο “κοριτσάκι με τα σπίρτα” του καιρού μας.
Την ίδια στιγμή, οι εξώσεις ανθρώπων ακόμα κι από τα στοιχειώδη καταλύματά τους στα στρατόπεδα συνεχίστηκαν ακόμα και τις ακριβώς προηγούμενες της “Μήδειας” ημέρες.
Η πολιτική του υπουργείου και της κυβέρνησης είναι σταθερά η υλοποίηση του σχήματος του “βίου αβίωτου” για πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες. Οι κίνδυνοι για ανθρώπινες ζωές που αυτή η πολιτική φέρνει στις θαλάσσιες επαναπροωθήσεις, στα κυνηγητά στους αυτοκινητοδρόμους, στα camps του εκτοπισμού και της μόνιμης καραντίνας δεν είναι παράπλευρη απώλεια, είναι η απαραίτητη για την κυβέρνηση λεπτομέρεια που επικυρώνει τη ρατσιστική της πολιτική, που τονίζει την ανάλγητη αποφασιστικότητα της για απανθρωπιά και φρίκη.
Δεν μπορούμε να διεκδικούμε τίποτα λιγότερο από ασφαλή κι αξιοπρεπή στέγαση για όλους κι όλες, για δομές και διαμερίσματα μέσα στις πόλεις, για πραγματική ένταξη, για χαρτιά κι άσυλο για καθένα και καθεμιά πρόσφυγα και μετανάστρια. Δεν μπορούμε να ζητάμε κάτι άλλο από την άμεση παύση των εξώσεων και το οριστικό τέλος των τερατοδομών “φιλοξενίας” στα νησιά και την ενδοχώρα.
Σημ. Για τη Λέσβο και το Καρά Τεπέ, δυστυχώς καταλήγουμε να κάνουμε τρομαχτικές συγκρίσεις με το έγκλημα που αποτελούσε η ύπαρξη του camp της Μόριας και σε πολλές, το νέο ΚΥΤ-κολαστήριο ξεπερνά σε φρίκη τον προκάτοχό του. Δεν είναι παρά ένα διαστροφικό, μόνιμο βασανιστήριο αυτή η καταδίκη επιβίωσης σε ένα σημείο που είναι μόνιμα είτε βουλιαγμένο στις λάσπες και τα νερά, είτε προκύπτει πως είναι στημένο σε έδαφος πλούσιο σε τοξικό μόλυβδο, είτε παγώνει σε μηδενικές θερμοκρασίες και μηδαμινές υποδομές θέρμανσης. Για μια φορά μες στην επικοινωνιακή του πρεμούρα, ο υπουργός Μηταράκης είπε τα πράγματα όπως είναι κι όπως τα θέλει η κυβέρνηση να είναι: “έκτακτες καιρικές συνθήκες δεν έχουν δημιουργήσει ιδιαίτερα προβλήματα και αντιμετωπίζονται, χωρίς να διαταραχθεί η κανονικότητα της δομής”. Το Καρά Τεπέ δεν είναι λάθος, δεν είναι ατύχημα, είναι γι’αυτούς μια κανονικότητα, είναι η μη ζωή που θέλουν και σχεδιάζουν για τους πρόσφυγες και τους/τις μετανάστ(ρι)ες.
αναδημοσίευση εικόνων από τις σελίδες Solidarity With Migrants και ΤΑ ΜΠΛΟΚΙΑ
