Καμώνονται ότι δεν καταλαβαίνουν στον τηλεοπτικό Σκάι και τους άλλους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλαδικής εμβέλειας γιατί ασκήθηκαν διώξεις από το πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ και επικαλούνται την ελευθεροτυπία και το δικαίωμα στην διατύπωση άποψης.
Μάλλον είναι μάταιο να προσπαθήσει να εξηγήσει κανείς στους εννέα που παραπέμπονται με βαριές κατηγορίες για ποιό πράγμα εγκαλούνται αλλά το χειρότερο γι αυτούς είναι ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσει κανένας στους πολίτες γιατί αυτό συμβαίνει. Πριν ξεκινήσει οποιοσδήποτε την προσπάθεια θα ακούσει την φράση «αργήσατε».
Εξάλλου πολίτες προσέφυγαν στο πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με τις καταγγελίες τους. Το χειρότερο, πάντως, για τους επιφανείς των ιδιωτικών καναλιών, και δεν ξέρω αν το έχουν συνειδητοποιήσει, είναι η ένταση με την οποία αντήχησε στο Σύνταγμα το σύνθημα «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι» από δεκάδες χιλιάδες πολίτες, ένταση που ξέφυγε από την αναγραφή του συνθήματος στους τοίχους των Εξαρχείων και συνορεύει απευθείας με την οργή.
Οργή η οποία δεν προέκυψε τυχαία, είναι ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα συμπεριφορών από τα τηλεοπτικά δίκτυα που τα τελευταία χρόνια ήταν σταθερά το μακρύ χέρι της εξουσίας και των κυβερνήσεων και, θα άξιζε πράγματι να αναρωτηθούν, αν τους έχει μείνει ίχνος δημιουργικής αμφιβολίας, γιατί τα πράγματα επιδεινώθηκαν γι αυτούς όταν άρχισαν όχι μόνο να κάνουν κριτική αλλά παντοιοτρόπως ευθεία πολεμική εναντίον της τωρινής κυβέρνησης και, κυρίως, εναντίον όσων είχαν διαφορετική άποψη από την κυρίαρχη που ήταν ακριβώς η δική τους. Αν πάντως δεν έχουν καμιά αμφιβολία τότε μπορούμε να συνάγουμε απερίφραστα ότι αυτό συμβαίνει διότι ξέρουν ότι θερίζουν αυτό που έσπειραν.
Σε ότι αφορά τις τελευταίες παραπομπές (Όλγα Τρέμη, Γιάννη Πρετεντέρη, Μαρία Σαράφογλου και Μανώλη Καψή από το Mega, Σταμάτη Μαλέλη και Νίκου Κονιτόπουλου, αρχισυντάκτη της εκπομπής του Κώστα Μπογδάνου που δεν είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ, Άρη Πορτοσάλτε και Δημήτρη Οικονόμου από το ΣΚΑΙ και της Μαρίας Χούκλη από τον ΑΝΤ1) κάνουν φασαρία περισσότερη από όση θα τους συνέφερε να συζητηθεί δημοσίως.
Το πειθαρχικό δεν είναι όργανο που συστήθηκε τώρα, είναι όργανο των δημοσιογραφικών ενώσεων με δραστηριότητα η οποία μέχρι στιγμής έμενε στα ψιλά των εφημερίδων εν είδη κουτσομπολιού της πιάτσας. Δουλεύουν συνέχεια τα πειθαρχικά ρίχνοντας ποινές, κάποιες από τις οποίες βαρύτατες, μέχρι και διαγραφές από τους καταλόγους των ενώσεων μπορούν να αναφερθούν, γνωστών ονομάτων του σιναφιού, όχι τίποτα πιτσιρικάδων που έκαναν νωρίς το λάθος της ζωής τους, αλλά διευθυντών μέσων, έμπειρων δηλαδή, οι οποίοι έφτασε στιγμή να επιδείξουν αντισυναδελφική συμπεριφορά σε βαθμό τέτοιο που οι διαγραφές τους ήταν το ελάχιστο που μπορούσε να γίνει για να λάβουν απάντηση. Τα αναφέρω αυτά διότι λίγο απέχουμε με την φασαρία για το τελευταίο θέμα να εμφανιστεί κανένας από τους εγκαλούμενους ως ο Μιχαήλ Τουχατσέφσκι στις δίκες της Μόσχας.
Το πειθαρχικό, πάντως, είναι το λιγότερο κι ακόμη λιγότερες είναι οι παρατηρήσεις που γράφηκαν ή διατυπώνονται από άλλους δημοσιογράφους. Το πρόβλημά τους είναι οι χθεσινοί τους πελάτες που κλείνουν τις τηλεοράσεις και τους υβρίζουν στα σπίτια όλης της επικράτειας.
Η ελευθεροτυπία και η ελευθερία στην διατύπωση άποψης είναι προφανώς πολύ σοβαρά ζητήματα για να μην ασχοληθεί κανείς μαζί τους. Ατυχώς, για τους συναδέλφους που υποστηρίζουν ότι πλήττονται ή φιμώνονται, τα τελευταία χρόνια η φίμωση έδωσε και πήρε, αλλά δεν είδα καμιά σπουδή στο ζήτημα ούτε κάποια τοποθέτηση ή δήλωση έστω μερικών δευτερολέπτων.
Το περίεργο, βέβαια, είναι ότι οι δημοσιογράφοι που παραπέμπονται μοιάζει να καλύπτονται πλήρως πίσω από την ανακοίνωση ενός εκ των ιδιοκτητών, συγκεκριμένα του τηλεοπτικού Σκάι ο οποίος αναφέρει ότι: «Η στοχοποίηση και το κλίμα προγραφών εις βάρος δημοσιογράφων με «πειθαρχικές διώξεις» για τις απόψεις τους, οι προσωποποιημένες εξυβρίσεις από λαθρόβια έντυπα και το διαδίκτυο και οι συστηματικές συκοφαντικές επιθέσεις από πολιτικά στελέχη του κυβερνητικού συνασπισμού εις βάρος «μη αρεστών» μέσων ενημέρωσης, δημιουργούν, ήδη, μια πρωτόγνωρη ατμόσφαιρα φανατισμού και μισαλλοδοξίας. Όλες οι ενέργειες αυτές ένα στόχο έχουν: τη φίμωση της «άλλης», της όποιας «άλλης» άποψης και γνώμης και την απόκρυψη των «ενοχλητικών» ειδήσεων και της αλήθειας. Ο ΣΚΑΪ δηλώνει ότι θα σταθεί απέναντι σε κάθε τέτοια εκδήλωση εκτροπής από τα δημοκρατικά κεκτημένα λειτουργίας του Τύπου και των Μέσων Ενημέρωσης. Ήδη αναλαμβάνει πρωτοβουλία για την ενημέρωση των πολιτικών και κοινωνικών φορέων, καθώς και των διεθνών οργανώσεων προστασίας της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας της έκφρασης. Το Συμβούλιο της Ευρώπης, που είναι ο εγγυητής της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (και ειδικότερα του άρθρου 10 για την Ελευθερία του Τύπου),θα είναι ο πρώτος μας σταθμός” καταλήγει ο ΣΚΑΪ στην ανακοίνωσή του».
Με το συμπάθειο αλλά η ανακοίνωση δίνει ευθέως το δικαίωμα να πούμε ότι αυτός που ενοχλήθηκε πολύ είναι ο ιδιοκτήτης και, εκτός που δεν είναι δημοσιογράφος, μας βάζει την ιδέα ότι οι δημοσιογράφοι απηχούσαν όχι τις απόψεις τους αλλά τις απόψεις του, οι οποίες δεν μπορεί να έχουν βαρύτητα μεγαλύτερη από οιουδήποτε πολίτη αυτής της χώρας, πόσο μάλιστα να πολλαπλασιάζονται από στόματα που ομνύουν μεν στην ελευθερία αλλά κατατείνουν στην διόλου δημοκρατική μοναδική άποψη του ενός.
Κάνουν λόγο για «μη αρεστά» μέσα τα οποία διώκονται. Υποθέτω, ότι στο όνομα της ελευθεροτυπίας το να μην είναι κάποιος αρεστός σε κάποιον άλλο είναι δικαίωμά του, και είναι επιβεβαίωση ότι ισχύει η συνθήκη την κατάργηση της οποίας υποτίθεται ότι καταγγέλλουν.
Μιλάνε για «ενοχλητικές» ειδήσεις που η κυβέρνηση θέλει να αποκρυβούν, και ενδέχεται όντως να υπάρχουν τέτοιες, ας τις αποκαλύψουν, ωστόσο, αυτό απέχει έτη φωτός από το αν και πώς χορεύει η Ραχήλ Μακρή στα πανηγύρια των χωριών της Κοζάνης ή τι έγραψε ένας σχολιογράφος της Μπίλντ, που δεν είναι δα και πρότυπο δημοσιογραφίας. Όσο για τον «φανατισμό» και την «μισαλλοδοξία» μάλλον θα πρέπει να κοιταχτούν στον καθρέφτη τους όσοι δεν στήριξαν τους ανθρώπους στους οποίους απευθυνόταν παρά λειτουργούσαν σαν διαρκή απειλή διδάσκοντας υποταγή στην τρόικα, επιθυμώντας λύσεις «με μια σοβαρή Χρυσή Αυγή» και εκστόμιζαν ανενδοίαστα το αξεπέραστο «βάστα ΔΝΤ…» για να μην έχουν οι εργαζόμενοι δικαιώματα και βασικό μισθό.
Και που να μπούμε στα ζητήματα των χρεών που έχουν τα κανάλια, των δανείων τους, των φόρων που θα πρέπει να καταβάλουν.
Φωνάζουν τώρα ότι καταφεύγουν στο Συμβούλιο της Ευρώπης, αναφαίρετο δικαίωμά τους η προσφυγή σε διεθνή όργανα, κίνηση προφανώς διόλου γελοία όπως… η θέληση για προσφυγή της χώρας στα διεθνή όργανα για το το ζήτημα του χρέους, κίνηση την οποία όχι μόνο ειρωνεύονται αλλά και έμπλεοι πατριωτισμού αντιμάχονται.
Eκτός και εννοούν ότι τα διεθνή όργανα αποκτούν αξία αν καταφεύγουν σε αυτά μόνοι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].