Η γραμμή άμυνας της πολιτικής και οικονομικής ελίτ, ενόψει των τοπικών εκλογών του Μαΐου, είναι πως οι τοπικές εκλογές και τα αποτελέσματα τους δεν βγάζουν κανένα, ιδιαίτερο, πολιτικό νόημα. Όπως γράφουν στο «Βήμα» και στην «Καθημερινή» διάφοροι… καλοί άνθρωποι αυτό, το μη πολιτικό νόημα, έχει αποδειχθεί και αποδειχθεί ξανά σε όλη τη διάρκεια της νεότερης πολιτικής ιστορίας αυτού του τόπου. Γράφουν, δηλαδή, πως σε εποχές που ήταν πανίσχυρος ο Καραμανλής, ο κανονικός, οι υποψήφιοι της Δεξιάς έχαναν κατά κράτος τους δήμους και ότι αντίστοιχα σε εποχές που ήταν πανίσχυρος ο Παπανδρέου, ο κανονικός, οι υποψήφιοι του «Κέντρου» – το… Κεντροαριστερά έχει αρχίσει να μας αποχαιρετά από τα κεντρικά άρθρα των ναυαρχίδων της χρεοκοπημένης διαπλοκής – περνούσαν μόνο απ’ έξω από τα περισσότερα δημαρχεία της χώρας. Πολλά από αυτά που γράφουν είτε είναι κατά βάση λάθος, είτε κόβουν σε «φέτες» καταστάσεις που δεν δίνουν μία σωστή συνολική εικόνα, αλλά κάπου κατά βάθος έχουν δίκιο.
Όταν ο Μπουτάρης λέει πως δεν έχει διαφορά ο τρόπος με τον οποίο μαζεύει τα σκουπίδια ένας δεξιός δήμαρχος από έναν αριστερό και ελάχιστοι ασχολούνται με αυτό, αυτό δείχνει πως πράγματι το πολιτικό νόημα των τοπικών εκλογών είναι τουλάχιστον θολό. Και αυτό έχει να κάνει με τ’ ότι στην απ’ εδώ πλευρά δεν υπάρχει η βεβαιότητα ότι ένας αριστερός δήμαρχος θα έκανε τα πάντα διαφορετικά, και όχι μόνο στην αποκομιδή των απορριμμάτων, από ένα δεξιό δήμαρχο. Οι τοπικές εκλογές, αυτές του Μαΐου, μπορούν και πρέπει να αποκτήσουν πολύ συγκεκριμένο πολιτικό νόημα και αυτό είναι άλλο πράγμα από το δημοψήφισμα που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ για την κυβέρνηση και τις πολιτικές της λιτότητας. Και αυτό πάει να πει πως σε ότι αφορά την τοπική διακυβέρνηση οι υποψήφιοι της Αριστεράς και οι παρατάξεις τους θα πρέπει να πείσουν πως θα τα κάνουν όλα διαφορετικά από τους υποψήφιους της Δεξιάς, «ανεξάρτητους» και μη. Αλλιώς ποιο θα είναι το νόημα;
Ο alterthess ιανός