Η «Εφημερίδα των Συντακτών» αποτελεί το μεγαλύτερο συνεταιριστικό εγχείρημα όχι μόνο στο χώρο του Τύπου και της ενημέρωσης, αλλά γενικότερα στη σφαίρα αυτού που λέμε, νέα, κοινωνική οικονομία. Είναι πράγματι σπουδαίο να υπάρχει μία εφημερίδα πανελλαδικής αναφοράς χωρίς αφεντικό, ή μάλλον με μόνο αφεντικό τους αναγνώστες της. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως δεν υπάρχει χώρος εργασίας, στα ΜΜΕ, που να μην έχει συζητηθεί το εγχείρημα της «Εφημερίδας των Συντακτών». Μπορώ, ακόμα, να σας διαβεβαιώσω πως δεν υπάρχει παρέα άνεργων δημοσιογράφων, και άλλων πρώην εργαζομένων στον Τύπο, που να μην έχει φανταστεί τη δική του, μία άλλη, εφημερίδα των συντακτών. Μέχρις εδώ όλα καλά, που έλεγε και ο Κάσοβιτς στο «Μίσος».
Δυστυχώς όμως στο, χωρίς οδηγίες χρήσης, ταξίδι στη σφαίρα του συνεταιρισμού και της κοινωνικής οικονομίας, των αναγκών της αλληλεγγύης και βάλτε εσείς ότι άλλο θέλετε, παραμένουν σε πολλούς παλιά χούγια. Οι Βρετανοί λένε πως δεν μπορείς να διδάξεις νέα κόλπα σε έναν γέρικο σκύλο και – ειλικρινά δυστυχώς – αυτό επιβεβαιώνεται σε έναν πολύ σημαντικό βαθμό από την πορεία της «Εφημερίδας των Συντακτών». Αν και υπάρχουν πολλά και διάσπαρτα σημεία τα οποία θα μπορούσαμε να συζητήσουμε, νομίζω πως το σημερινό (Σάββατο 1 Ιουνίου) πρωτοσέλιδο της «Εφημερίδας των Συντακτών» τα λέει όλα.
Η διευθυντική ομάδα και προφανώς ο υπεύθυνος της έκδοσης του Σαββατοκύριακου, απ’ όλα τα θέματα του κόσμου (σε πολλές πόλεις της Τουρκίας υπάρχει μία εξέγερση σε εξέλιξη…) επέλεξαν για το πρωτοσέλιδο τους μία επιστολή, κυριολεκτικά προς κανέναν, πέντε δημάρχων, που στο παρελθόν αυτoβαφτίστηκαν «ανεξάρτητοι» και στην ουσία αποτελούν, από κάθε άποψη, την εκδοχή της νεοφιλελεύθερης «κεντροαριστεράς» στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η εφημερίδα το παραδέχεται, γράφει στο πρωτοσέλιδο της «Η Κίνηση των πέντε» και συμπληρώνει στον υπέρτιτλο «Κείμενο – παρέμβαση διευρύνει τη συζήτηση στον χώρο της Κεντροαριστεράς».
Όμως μπροστά στο κεντρικό άρθρο της εφημερίδας το πρωτοσέλιδο δεν είναι απολύτως τίποτα. Το κεντρικό άρθρο, βγαλμένο απευθείας από τις παλιές καλές(για λίγους…) μέρες του εκσυγχρονισμού, μιλάει για δημάρχους που απευθύνονται στην «κοινωνία των πολιτών» και για μία κίνηση που «βάζει φωτιά στα μπατζάκια των κατεστημένων κομμάτων»… Βέβαια ο συντάκτης του ρεπορτάζ (και όχι της άποψης της εφημερίδας) σημειώνει, πολύ σωστά, πως το θέμα για τους πέντε είναι να κρατήσουν αποστάσεις από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ καθώς η στήριξη τους στις εκλογές που θα γίνουν του χρόνου μπορεί να αποδειχθεί… τοξική. Κατά τα άλλα, οι κύριοικύριοι Καμίνης των Αθηνών, Μπουτάρης της Θεσσαλονίκης, Δημαράς των Πατρών, Φίλιος των Ιωαννίνων και Σκοτινιώτης του Βόλου, στην επιστολή τους ψεύδονται ασύστολα όταν υποστηρίζουν πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση ύψωσε δίχτυ κοινωνικής προστασίας στη χειμαζόμενες από τη φτώχεια και την ανεργία τοπικές κοινωνίες.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για τη Θεσσαλονίκη, καθώς σε αυτή την ιστορία, στην κίνηση των πέντε που τη βρήκε τόσο σπουδαία η «Εφημερίδα των Συντακτών», ο Μπουτάρης παίζει καθοριστικό ρόλο. Ας μην πιάσουμε τα παλιά, για το ποιοι και γιατί πλήρωναν τις προεκλογικές εκστρατείες του Μπουτάρη. Ας μην πιάσουμε, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, τη σχέση του με τον Βενιζέλο και την υπόλοιπη «αγία οικογένεια» της Θεσσαλονίκης. Ας μην πιάσουμε ότι ανέλαβε «εθελοντικά» το γραφείο Τύπου της «Ελληνικός Χρυσός, παρά την προσπάθεια της «Εφημερίδας των Συντακτών» το περασμένο Σάββατο(!) να τον παρουσιάσει ως όχι και τόσο υπέρ της καταστροφής της Β.Α. Χαλκιδικής. Ας πιάσουμε όμως αυτά που λένε οι ίδιοι οι συνεργάτες του, ότι δηλαδή στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής όχι μόνο δεν υλοποιήθηκε κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα για την προστασία της τοπικής κοινωνίας της Θεσσαλονίκης από την φτώχεια και την ανεργία, αλλά δεν υπάρχει, ακόμα και σήμερα, απολύτως κανένα πρόγραμμα!
Σε ότι αφορά τις ανοησίες, της κίνησης των πέντε, για την κοινωνία των πολιτών, νομίζω πως η χυδαία και βαθιά αντιδημοκρατική στάση του Μπουτάρη απέναντι στους κατοίκους της Νέας Ευκαρπίας και στο δίκαιο αγώνα τους ενάντια στην κατασκευή ενός φαραωνικού σταθμού μεταφόρτωσης απορριμμάτων δίπλα από τα, φτωχικά, σπίτια τους τα λέει όλα. Ελπίζω όλοι στην ανεξάρτητη και συνεταιριστική «Εφημερίδα των Συντακτών» να πειστούν ότι βρίσκονται σε ένα νέο, ελπιδοφόρο, κόλπο. Έτσι κι αλλιώς οι νεοφιλελεύθεροι «κεντροαριστεροί» διαβάζουν τα «Νέα»…
Δαιμόνια δικός σας (για πρώτη φορά, και ελπίζω για τελευταία, στα σοβαρά) Πίκος Απίκος.