Συστήθηκε ως δόκτορας Καουρισμάκι, άναψε δυο τρια τσιγάρα (παρά την απαγόρευση του καπνίσματος στο χώρο) και δήλωσε ότι μπορεί να θεραπεύσει όσους παρευρισκόμενους στην συνέντευξη τύπου εξακολουθούν να έχουν συναισθήματα. Αυτό προσπαθεί να κάνει και στις ταινίες του ο φινλανδός σκηνοθέτης Άκι Καουρισμάκι κοιτώντας με την πιο ανθρώπινη ματιά την τραγικότητα της εποχής μας.
Δηλώνοντας παλιομοδίτης σκηνοθέτης χρησιμοποιεί το ανατρεπτικό για άλλους μαύρο χιούμορ του όχι για να ωραιοποιήσει την πραγματικότητα αλλά για να οξύνει τις αντιθέσεις της . Πίσω από την σκληρότητα των βιωμάτων οι “ήρωές” μπορεί να χάνουν τα πάντα γύρω τους αλλά αρνούνται να συμβιβαστούν με την απανθρωπιά του καπιταλισμού. Από τις βαθιά πολιτικές ταινίες του Καουρισμάκι βγαίνεις πάντα με την σκέψη πως οι άνθρωποι μπορούν να χτίσουν διαφορετικές σχέσεις μεταξύ τους και ότι ο αγώνας για έναν κόσμο πιο δίκαιο και όμορφο πρέπει να συνεχιστεί.
Στην συνέντευξη τύπου που έδωσε ο Άκι Καουρισμάκι στο πλαίσιο του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης,μιλώντας για το πως αποφάσισε να γίνει κινηματογραφιστής δήλωσε ότι “Ήταν σε μια κινηματογραφική λέσχη, όπου παρακολούθησα μια διπλή προβολή. Πριν από τότε, δεν ήξερα ότι υπήρχε ο κινηματογράφος. Για την ακρίβεια, δεν αποφάσισα τότε ότι θα γίνω κινηματογραφιστής, αλλά ότι θα είμαι σινεφίλ. Αυτές οι ταινίες έφεραν επανάσταση στο μυαλό μου. Ήμουν ένας συνηθισμένος νεαρός δεκαπέντε, δεκαέξι χρονών τότε και είχα δει μόνο ταινίες του Χόλιγουντ. Δεν ήξερα ότι ο κινηματογράφος μπορεί να αποτελεί και μια μορφή Τέχνης. Επρόκειτο για το ντοκιμαντέρ Ο Νανούκ του Βορρά του Ρόμπερτ Φλάερτι και την ταινία Η χρυσή εποχή του Λουίς Μπουνιουέλ, οι οποίες δημιούργησαν μια έκρηξη στο μυαλό μου. Ακόμα δεν έχω συνέλθει. Δεν ήξερα τι να κάνω με την αλλαγή αυτή και τότε άρχισα το κάπνισμα”
Ο Καουρισμάκι εξήγησε την σταθερή αντίθεσή του στο Χόλλυγουντ λέγοντας “Φαίνομαι χαζός; Οι ταινίες αυτές δεν έχουν καμία χρήση για μένα”
Σχετικά με ερώτηση που του τέθηκε για την βασική διαφορά μεταξύ της πρώτης του ταινίας “Έγκλημα και Τιμωρία” και της τελευταία του “Το λιμάνι της Χάβρης” ο ίδιος δήλωσε: “Ίσως έπρεπε να μείνω στην πρώτη μου δουλειά, τη λάντζα. Αν καθόμουν να αναλογιστώ όλα τα λάθη μου, θα ήμουν ακόμη στη δεύτερη ταινία. Το πρόβλημά μου τώρα είναι ότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, όπως όταν ήμουν νεότερος”.
Ο Άκι Καουρισμάκι δηλώσει συχνά ότι θα σταματήσει να κάνει ταινίες. “Είναι δικό σας το φταίξιμο” είπε . “Φθονώ τους νέους που έχουν κάνει μόνο ένα φιλμ και πρέπει να απολογηθούν μόνο για αυτό το ένα, ενώ εγώ πρέπει να απολογούμαι για είκοσι ταινίες. Έχω αρχίσει να στερεύω από ψέματα”
Ανφορικά με το σχόλιο που κάνει η ταινία του “Το λιμάνι της Χάβρης” στον Τύπο ο σκηνοθέτης δήλωσε ότι είχε ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία γιατί νόμιζε ότι “κάποιος θα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο λέγοντας την αλήθεια” Μετά όμως, όπως είπε, δούλεψε στο χειρότερο περιοδικό που μπορούσε να υπάρξει και έχασε όλες τις ψευδαισθήσεις. “Αργότερα έμαθα ότι υπάρχουν διαφορετικά είδη δημοσιογράφων, τα οποία δεν πρέπει να συγχέονται, ωστόσο ήδη μέχρι τότε είχα πλέον κάνει μια χειρότερη επιλογή επαγγέλματος, αυτή του κινηματογραφιστή”.
Ο Άκι Καουρισμάκι ρωτήθηκε και για τον τρόπο που ξεπεράστηκε η οικονομική κρίση στην Φινλανδία που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Ο ίδιος ανέφερε “Δεν ξέρω πώς ξεπεράστηκε, γιατί ήταν ακόμη πιο βαθιά από την ελληνική. Το φινλανδικό μάρκο έπαψε να γίνεται δεκτό στο εξωτερικό, ο πληθωρισμός κάλπαζε. Η Φινλανδία βούλιαξε, έφτασε στον πάτο. Χρειάστηκαν χρόνια. Τα μπαρ τότε ήταν γεμάτα γιατί οι άνεργοι δεν άντεχαν πια να μένουν σπίτι τους. Στη αρχή οι ιδιοκτήτες χάρηκαν με την προσέλευση του κόσμου, αλλά σύντομα κατάλαβαν ότι οι άνθρωποι δεν είχαν χρήματα για ξόδεμα. Ο καπιταλισμός έχει σκαμπανεβάσματα. Όταν ο κόσμος δεν έχει αγοραστική δύναμη, οι επιχειρήσεις πάσχουν. Δε γίνεται να σου παίρνουν όλο το εισόδημα, πρέπει να σου αφήσουν και κάτι να ξοδέψεις”.
Ο ίδιος δήλωσε απαισιόδοξος για την οικονομική κατάσταση της Ευρώπης, για το μέλλον της ανθρωπότητας που, όπως είπε είναι ανύπαρκτο. “Πρέπει να αντιδράσουμε ταχύτατα. Εάν δεν υπάρχουν ψάρια στις θάλασσες, δε θα επιβιώσουμε και εμείς”σημείωσε χαρακτηριστηκά.
Δεν παρέλειψε να σχολιάσει και την εκλογή του Μπάρακα Ομπάμπα υποστηρίζοντας ότι “ Θα έλεγα ότι αυτό είναι καλό νέο για την Ευρώπη. Θα μπορούσαν να είναι χειρότερα τα πράγματα. Κανένας από τους προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έχει ροζ φτερά ούτε χέρια καθαρά, όμως ανάμεσα στις δύο επιλογές ο Ομπάμα ήταν η καλύτερη. Τώρα θα έχουμε τέσσερα χρόνια για να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη».
Μιλώντας τέλος για τον ψηφιακό κινηματογράφο, ο κ. Καουρισμάκι τοποθετήθηκε ως εξής: «Καλή τύχη σε αυτούς που τον κάνουν, αλλά εγώ το βλέπω σαν να κάνεις βουτιά φορώντας μπότες. Ο κινηματογράφος βασίζεται στο φως, στον ηλεκτρισμό. Για μένα ο κινηματογράφος είναι φως. Είμαι πια μεγάλος για να βουτάω φορώντας μπότες. Οι νέοι είναι νέοι και έχουν την ενέργεια για να το κάνουν».