Με έκπληξη πληροφορήθηκαν από ειδησεογραφικές σελίδες και όχι από τους αρμόδιους και οι εκπαιδευτικοί του 16ου ΓΕΛ Θεσσαλονίκης στη Ξηροκρήνη ότι το σχολείο στο οποίο εργάζονται και έχουν δώσει τη ψυχή τους «αναβαθμίζεται» σε Ωνάσειο.
Στις 20 Ιανουαρίου 2025 υπογράφτηκε η πρώτη σύμβαση μεταξύ της Πολιτείας και του Ωνάσειου Ιδρύματος για τη δημιουργία 22 Ωνάσειων προτύπων Γυμνασίων και Λυκείων με χρηματοδότηση από το Ίδρυμα Ωνάση. Το σχετικό νομοσχέδιο κατατέθηκε στη Βουλή και στις 24 Ιανουαρίου ξεκίνησε η συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων.
Ο σύλλογος διδασκόντων με ανακοίνωσή του τοποθετείται πάνω στην εξέλιξη αυτή δηλώνοντας τη ρητή του αντίθεση απέναντι στην κυβερνητική αυτή πρωτοβουλία, που, όπως τονίζουν, λήφθηκε ερήμην τους.
Όπως αναφέρουν, «κατά την παρουσίαση του νομοσχεδίου στην Βουλή, η υφυπουργός κα Μακρή Ζέττα τόνισε ότι κεντρική επιλογή της κυβέρνησης είναι να υπάρχουν ίσες ευκαιρίες για όλους. Να δοθεί η δυνατότητα σε παιδιά που μπορεί να προέρχονται από περιοχές που έχουν οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, να έχουν πρόσβαση στη καλύτερη δυνατή εκπαίδευση που το κράτος μπορεί να τους παρέχει. Ως σύλλογος φοβόμαστε ότι με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο».
Ο σύλλογος διδασκόντων του σχολείου εξηγεί ότι: «Στα 22 Ωνάσεια Σχολεία που θα “ιδρυθούν” οι μαθητές θα εισάγονται με εξετάσεις ή ηλεκτρονικό τέστ δεξιοτήτων, με ύλη μάλιστα και θέματα που θα ορίζονται από επιτροπή των Ωνασείων. Αυτό δημιουργεί τεράστια ζητήματα για τα υπόλοιπα παιδιά που δεν θα επιλεγούν! Πόσο μάλλον όταν τα Ωνάσεια δεν θα είναι τα σχολεία της γειτονιάς, αλλά θα έχουν πρόσβαση σ’ αυτά μαθητές από όλη την περιφέρεια εκπαίδευσης, αρκεί να πετύχουν στο τεστ. Έτσι, μόνο αυτά τα “προνομιούχα” παιδιά θα παρακολουθούν “ιδιαίτερα” εκπαιδευτικά προγράμματα, διαφορετικά από τα υπόλοιπα δημόσια σχολεία».
«Για να μιλήσουμε για το σχολείο μας, πόσα παιδιά της Ξηροκρήνης -περιοχή με οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και πληθώρα οικονομικών μεταναστών- θα έχουν την δυνατότητα να περάσουν σ’ αυτές τις εξετάσεις; Η ρεαλιστική εκτίμηση είναι ελάχιστοι, μια μικρή μειοψηφία των παιδιών της περιοχής. Τα υπόλοιπα; Θα χάσουν την πρόσβαση στο σχολείο της γειτονιάς τους για να φοιτήσουν πού; Στα πολυπληθή σχολεία των Αμπελοκήπων; Στα σχολεία του κέντρου που ζουν τα τελευταία χρόνια υπό την απειλή της συγχώνευσης; Ή στο γειτονικό εκκλησιαστικό λύκειο, που επίσης έχει μετατραπεί σε πρότυπο και η φοίτηση σ’ αυτό προϋποθέτει επιτυχία σε εξετάσεις;» διερωτώνται oι εκπαιδευτικοί τονίζοντας ότι η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει σχολείο με εύκολη πρόσβαση γι’ αυτά τα παιδιά. Απλώς χάνουν το σχολείο τους. Αυτή είναι η φροντίδα της Πολιτείας για τους ευάλωτους;
Σύμφωνα με το σύλλογο διδασκόντων μπορεί το 16ο ΓΕΛ να μην έχει θεαματικές επιδόσεις στον τομέα της αριστείας, αυτές βέβαια δεν είναι ανύπαρκτες. Το σημαντικότερο όμως είναι πως είναι ένα από τα σχολεία στα οποία υλοποιείται με τον καλύτερο τρόπο η πολυσυζητημένη «συμπερίληψη». «Παιδιά από διαφορετικά κοινωνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα, διαφορετικές εθνικότητες και θρησκείες, συμβιώνουν χωρίς εντάσεις σε ένα σχολείο που τα αγκαλιάζει όλα. Λειτουργεί τμήμα υποδοχής, γίνονται κάθε χρόνο προγράμματα, καινοτόμες διδασκαλίες, αθλητικές εκδηλώσεις, δεκάδες εκπαιδευτικές επισκέψεις» αναφέρει ο σύλλογος.
Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για τους εκπαιδευτικούς από την μετατροπή των σχολείων σε «Ωνάσεια»;
«Αυτοί θα βρεθούν χωρίς οργανική εν μια νυκτί. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, χαρακτηριζόμαστε υπεράριθμοι και αναζητούμε νέα οργανική. Μετά από χρόνια προσφοράς σ’ αυτό το σχολείο, ξανά εργασιακή περιπλάνηση, ξανά στην διάθεση του ΠΥΣΔΕ, ξανά σε δύο και σε τρία σχολεία.
Η χρήση, εξάλλου, του όρου “αναβάθμιση” συνιστά προσβολή στην ίδια την υπόσταση μαθητών και καθηγητών του σχολείου μας καθώς, οι μεν πρώτοι μετατρέπονται σε ανεπιθύμητους “μουσαφίρηδες” στο ίδιο τους το σπίτι, οι δε δεύτεροι υπονοείται ότι υπολείπονται σε περγαμηνές ενώ στην πραγματικότητα είναι ήδη όχι μόνο αυξημένων προσόντων αλλά, κυρίως, αυξημένου αισθήματος ευθύνης και αγάπης προς τους μαθητές και τις οικογένειές τους» επισημαίνουν οι εκπαιδευτικοί συμπεραίνοντας ότι οι οι εξελίξεις αυτές δεν είναι θετικές ούτε για την τοπική κοινωνία, ούτε για τους μαθητές, ούτε για τους εκπαιδευτικούς».
Ένα ακόμη ζήτημα που θέτουν οι καθηγητές-τριες είναι η ανάγκη παραχώρησης ιδιόκτητων οικοπέδων για την ανέγερση σχολείων και όχι η παραχώρηση δημόσιων σχολείων σε ιδιώτες. Όπως τονίζουν «πολλά ιδιόκτητα οικόπεδα ανά την επικράτεια θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την ανέγερση εκπαιδευτηρίων διαφόρων ιδρυμάτων, τα οποία, επιδεικνύοντας υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, θα μπορούσαν να τα δωρίσουν στο ελληνικό δημόσιο και να μνημονεύονται εσαεί ως ευεργέτες. Αντιθέτως, το να δωρίζει ο πολίτης εν αγνοία του τη χρήση της δημόσιας περιουσίας στον ιδιώτη και να απομακρύνεται με συνοπτικές διαδικασίες το έμψυχο δυναμικό της είναι μάλλον ευεργεσία προς τον ιδιώτη παρά προς τον πολίτη».
«Είναι ξεκάθαρο ότι η συγκεκριμένη “μετατροπή” του σχολείου μας σημαίνει στην πραγματικότητα κατάργηση. Για αυτούς τους λόγους και για να παραμείνουμε στο σχολείο που δημιουργήσαμε μαζί με τους μαθητές μας και τους γονείς τους, για να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά για τη μόρφωση όλων των παιδιών, για να παρέχεται σε όλους δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, δε δεχόμαστε τη μετατροπή του σχολείου μας σε ΔΗΜ.Ω.Σ.και θα παλέψουμε μαζί με τους μαθητές και τους γονείς, για να αποτρέψουμε αυτή την εξέλιξη. Πρόκειται για το μέλλον των μαθητών μας και της ίδιας της κοινωνίας» καταλήγει στην ανακοίνωσή του ο σύλλογος διδασκόντων.
