Κλείνουμε τα αυτιά μας σε ταμπού και προκαταλήψεις και μαθαίνουμε μια τέχνη, ταξιδεύουμε στο χωριό της αφθονίας, ανακαλύπτουμε την Ιστορία μας μέσα σε λίγα τετραγωνικά, πίνουμε μπίρες σε ένα μπαρ του Κέιπ Τάουν πριν στηθούμε για μια ακόμα φορά στη σέντρα του 13ου Παγκόσμιου Κυπέλλου Αστέγων, δοκιμάζουμε τα γεμιστά της μαμάς και προσπαθούμε να συναντηθούμε σε έναν κοινό τόπο με εκείνο το παιδί. Αυτά και άλλα πολλά, μόνο στη «σχεδία» Σεπτεμβρίου 2015 (τεύχος #29).
Η διάδοση της τεχνικής εκπαίδευσης αποτελεί σημαντικό παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης. Στην Ελλάδα, μόλις το 25% των μαθητών παρακολουθούν τα τεχνικά λύκεια, αφού η επαγγελματική εκπαίδευση είναι κοινωνικά απαξιωμένη, καθιστώντας τη χώρα μας ουραγό και σε αυτόν τον τομέα. «Η τέχνη της ανυποληψίας» είναι ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ με αφορμή την έναρξη του νέου σχολικού έτους.
Ο Μπραν, ένας πρώην μηχανόβιος και «γεροντοφρικιό», όπως τον αποκαλούν, δημιούργησε σε μια έκταση 200 στρεμάτων στα βάθη της γαλλικής επαρχίας έναν πρότυπο οικισμό, για περίπου 300 άστεγους, οι οποίοι καλλιεργούν τη γη, παράγοντας βιολογικά προϊόντα για να καλύψουν τις διατροφικές τους ανάγκες. Περισσότερα για το «χωριό της αφθονίας» στο τεύχος Σεπτεμβρίου της «σχεδίας».
Σε ένα μπαρ του Κέιπ Τάουν, στο μακρινό 2001, μεταξύ μπίρας και… άλλης μπίρας, γεννήθηκε η ιδέα ενός μεγάλου κοινωνικού κινήματος, που έμελλε να αλλάξει τις ζωές εκατοντάδων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Ο συνιδρυτής του Παγκοσμίου Κυπέλου Αστέγων Μελ Γιανγκ γυρνά το χρόνο πίσω και αφηγείται πώς «Η Ιστορία γράφεται στα μπαρ».
Η ελληνική ομάδα αστέγων βρίσκεται ήδη στην τελική φάση της προετοιμασίας της και σε λίγες μέρες πετάει για το Άμστερνταμ, εκεί όπου το διάστημα 12 έως 19 Σεπτεμβρίου θα συμμετάσχει στο 13ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων. Αυτή θα είναι η ένατη συνεχής παρουσία της ομάδας μας σε αυτή την παγκόσμια γιορτή αθλητισμού και αλληλεγγύης. «Στη σέντρα ξανά» είναι ο τίτλος του ρεπορτάζ.
«Όπως τα γεμιστά της μάνας μου». Ένας ξεχωριστός σόουμαν, ο Τόνυ Σφήνος, πατάει «φρένο» στα χρόνια που έζησε τις καλύτερες στιγμές της ζωής του και μας ξανασυστήνει τα ‘70s, αποδεικνύοντας την ρήση του Σαρτρ ότι και το παρελθόν μπορεί να αλλάξει. «Δεν μπορώ να σχολιάσω κάνοντας χιούμορ με τη φτώχεια, γιατί, αν την έχεις ζήσει, δεν μπορείς να γελάσεις μαζί της», αναφέρει στη συνολικά απολαυστική συνέντευξή του.
Ένα μικρό κατάστημα στην όμορφη πόλη του Βόλου, το οποίο εμπορεύεται δέρματα άγριων ζώων, αφηγείται την ιστορία της Ελλάδας, της Ευρώπης, του ανθρώπινου γένους. Η Μαρία Παπαδημητρίου, καθηγήτρια Τέχνης και Περιβάλλοντος στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, μιλά στη «σχεδία» για τα «Αγριμικά» της, την ελληνική συμμετοχή στη Μπιενάλε της Βενετίας, που περιγράφει «Μια χώρα σε λίγα τετραγωνικά».
«Προσπαθούμε με την τέχνη μας να συναντηθούμε σε έναν κοινό τόπο με εκείνο το παιδί», μας αφοπλίζει η ηθοποιός και τραγουδίστρια Μάρθα Φριντζήλα, μιλώντας στη «σχεδία» για τη ζωή και τις δυσκολίες τού να ακολουθείς το όνειρό σου. «Το καλύτερο που μπορεί να σου τύχει σήμερα είναι να σε “αγοράσει” μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας…» περιγράφει με όχι και τα πιο χαρούμενα χρώματα την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της.
Η 47χρονη κορυφαία μαραθωνοδρόμος και προπονήτρια Μαρία Πολύζου, με τον 53χρονο αθλητή της Νίκο Μπέριο, αφηγούνται στιγμές από την κοινή τους διαδομή. Ο Γιώργος Μπαζίνας ξανασυναντά τις αναμνήσεις του παρελθόντος μέσα στην αβάσταχτη ελαφρότητα μιας καλιοκαιρινής μέρας, ο Μιράμπελης Ζάλαπας ξεπουλάει την ΕΥΔΑΠ σε έναν ρώσο ολιγάρχη, ο Βαγγέλης Χερουβείμ θέτει το ζήτημα της “ρεαλιστικής κυριολεξίας” στη χρήση της καθομιλουμένης, ο φακός του Κωστή Μπακόπουλου καταγράφει όμορφες καλοκαιρινές στιγμές, λίγο πριν σουρουπώσει. Κορυφαίοι έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας και δοκιμάζουμε χρίσι, μια συνταγή με σιτάρι και κοτόπουλο που ήρθε από την Αλεξανδρέττα της νοτιοανατολικής Τουρκίας μέσω… προξενιού.
Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #29 της «σχεδίας» (Σεπτέμβριος 2015), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης.
Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.
ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!