Η άλλη πλευρά δεν μπορεί να κρύψει το φόβο της μπροστά στο ενδεχόμενο οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου να αποκτήσουν πολιτικό χαρακτήρα. Τρέμουν, στην άλλη πλευρά, μπροστά στο ενδεχόμενο τα πράγματα να… στραβώσουν και ο κόσμος να ψηφίσει για δημάρχους με κριτήρια που δεν θα αφορούν την αναγνωσιμότητα, τα ρουσφέτια και το φραμπαλά, αλλά που θα μπαίνουν στην ουσία των προβλημάτων, που θα προτείνουν και θα συζητούν λύσεις και κυρίως περισσότερη δημοκρατία και σαφέστατη τοποθέτηση υπέρ των από τα κάτω. Γι’ αυτό και έχουν τρελαθεί, στην άλλη πλευρά, με την ιστορία των «ανεξάρτητων» υποψηφιοτήτων, γι’ αυτό και κρύβουν τις πολιτικές ταυτότητες τους, γι’ αυτό και λένε πως δεν έχει καμία διαφορά ο τρόπος με τον οποίο μαζεύει τα σκουπίδια ένας δεξιός από έναν αριστερό δήμαρχο. Φοβούνται μία πραγματική αναμέτρηση, όπως αυτή που θα συμβεί σε εθνικό επίπεδο στις ευρωεκλογές μεταξύ της Αριστεράς και της Δεξιάς, γι’ αυτό και προσπαθούν να δώσουν στο… ματς φιλικό χαρακτήρα.
Χαρακτηριστική αυτής της προσπάθειας είναι η ιστορία του δήμου Θεσσαλονίκης όπου ο Γιάννης Μπουτάρης και ο Σταύρος Καλαφάτης έχουν συμφωνήσει, σε όλα, για να δώσουν μία φιλική αναμέτρηση, καθώς και οι δύο είναι σαφέστατα τοποθετημένοι υπέρ των από τα πάνω και οι δύο, για να στο πως αλλιώς, δουλεύουν για τον Μπόμπολα, για τον κάθε Μπόμπολα. Στα φιλικά… ματς μικρή σημασία έχει το ποιος θα κερδίσει και στην περίπτωση μας ο Μπουτάρης φαίνεται πως έχει το προβάδισμα, καθώς είναι «ανεξάρτητος» σε αντίθεση με τον Καλαφάτη που είναι ένας μνημονιακός υπουργός. Για την απ’ εδώ πλευρά η μετατροπή της αναμέτρησης όχι μόνο σε επίσημο… ματς αλλά σε τελικό του κυπέλλου είναι μονόδρομος και για τα μικρά και για τα μεγάλη ζητήματα της πόλης. Και για να γίνει πάρκο η πλατεία Ελευθερίας (πάρκο με υπόγειο παρκινγκ δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο) και για να μην μείνει κανένας και καμία μόνος του και μόνη της μέσα στην κρίση.
Ο alterthess ιανός