Σου έχω γράψει πολλές φορές πως τους κανονικούς ανθρώπους τους συναντάς στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, στα καθημερινά πήγαινε-έλα στην πόλη, από το σπίτι στη δουλειά, από τη δουλειά στο σπίτι, στη σχολή, στα γραφεία του ΟΑΕΔ, σε νοσοκομεία, σε ραντεβού για να βρεις δουλειά, σε βόλτες στο κέντρο, σε καφέδες και μπύρες και βάλε κι εσύ ότι θες. Εκεί, στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, γίνεται απόλυτα κατανοητό το Αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται οι πολλοί καλοί άνθρωποι, που συχνά κάνουν απερίγραπτες μαλακίες, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια καθώς κανένας και καμία δεν είχε στην καβάτζα οδηγίες χρήσης για το πώς θα αντιμετωπίσει αυτή την καταστροφή που τώρα συμβαίνει. Προχθές σε ένα λεωφορείο άκουσα έναν ηλικιωμένο να λέει σε ένα πιτσιρικά πως ευτυχώς αυτός όχι μόνο είναι μεγάλος σε ηλικία αλλά και άρρωστος οπότε δεν θα δει τη συνέχεια αυτής της καταστροφής που τώρα συμβαίνει. Ο πιτσιρικάς, λογικά, στράβωσε…
Αυτό το Αδιέξοδο δημιουργεί μία απερίγραπτη σύγχυση, οπότε στην ίδια συζήτηση ακούς πως για όλα φταίνε οι Γερμανοί, για όλα φταίνε το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, για όλα φταίνε οι πλούσιοι, για όλα φταίνε οι συνδικαλιστές, για όλα φταίνε οι επιχειρηματίες, για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι και πως τη λύση θα τη δώσει ο… μικρός, τη λύση θα τη δώσουν οι φασίστες, τη λύση θα τη δώσει η εκκλησία, τη λύση θα τη δώσουμε «εμείς», ή και ότι δεν υπάρχει καμία λύση. Ανεξάρτητα από το τι λένε οι δημοσκοπήσεις, ανεξάρτητα και από το πόσο μεγάλη θα είναι η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία στις ευρωεκλογές, η μάχη, οι μάχες και στη συνέχεια ο πόλεμος και μετά πάλι η μάχη και οι μάχες και ο επόμενος πόλεμος θα κριθούν από το αν η Αριστερά, με όλα στα στραβά της και τις κόμπλες της, θα κερδίσει τον ανταγωνισμό με το Αδιέξοδο. Αν αυτό δεν συμβεί το μόνο βέβαιο είναι ότι θα ζήσουμε σαν δούλοι.
O alterthess ιανός