Κοντά στις 16 προβολές στην μεγάλη οθόνη και κάθε φορά στην αφετηρία της το ίδιο συναίσθημα, συγκίνηση. Ο λόγος τα φετινά spot του 60ού επετειακού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τη δημιουργία τους ανέλαβε ένα νέο παιδί, ένας νεαρός σκηνοθέτης, που πρόσφατα κατέκτησε τον Χρυσό Φοίνικα μικρού μήκους στις Κάννες με το “Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς”. Ο λόγος για τον Βασίλης Κεκάτο.
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Η αναγνώρισή του διεθνώς έφερε ένα ξέσπασμα από την πλευρά του. Όχι από εγωισμό, αλλά από αξιοπρέπεια και σεβασμό σε όλους τους Έλληνες της ηλικίας του. Δεν είχε να δώσει στους πρωταγωνιστές του τίποτα παραπάνω από 100 ευρώ κι ένα παλτό. Πιθανώς κάποιος να ευαισθητοποιηθεί απ’ όλη αυτήν την κατάσταση. Φαντάζει δύσκολο για τα ελληνικά δεδομένα και τους συσχετισμούς που έχουν διαμορφωθεί, οφείλουμε όμως να ελπίζουμε, να μη ρίξουμε λευκή πετσέτα και παραιτηθούμε.
Ο ίδιος στέλνει το δικό του μήνυμα για τον επετειακό εορτασμό των 60 χρόνων. “Σκεπτόμενος πως όταν γιορτάζει ένα Φεστιβάλ, γιορτάζει κι η πόλη του, ο μόνος τρόπος που μπόρεσα να προσεγγίσω τη Θεσσαλονίκη είναι η ευαισθησία. Βλέπω γνώριμα πρόσωπα και σώματα. Την κοιτώ με ζεστασιά κι εύχομαι “Χρόνια Πολλά” μέσα απ’ όλους αυτούς τους χαρακτήρες και τις φωνές που το σινεμά μου δίνει τη δυνατότητα να κατοικήσω, έστω για μερικές στιγμές.
Δύο νεαροί χαίρονται τον έρωτά τους, ένα κοριτσάκι μοιράζεται στιγμές αθόρυβης στοργής με τη γιαγιά του, ένας μετανάστης καλεί από το Παρίσι στη γενέτειρά του στην Αφρική από τηλεφωνικό θάλαμο κι ένας πατέρας στέκεται δίπλα στην κόρη του, την αγκαλιάζει και της εύχεται “Χρόνια Πολλά”. Όλοι τους μας εύχονται “Ηappy Birthday” με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο ο καθένας. Αυτό είναι το πνεύμα του ανεξάρτητου Σινεμά.
Η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά και σε κάνει να ξεχωρίσεις στον χρόνο. Με την επίκληση στο συναίσθημα τα φετινά σποτάκια κέρδισαν τον θεατή. Δεν είναι η αίσθηση δύο και τριών ατόμων, αλλά της πλατιάς μάζας των σινεφίλ κι αυτό από μόνο του συνιστά επιτυχία. Είναι η αισθητική ενός νέου καλλιτέχνη, μίας νέας γενιάς, που συγχρόνως βρίσκεται σε σύγχυση για το δικό της αύριο, αλλά δεν αφήνει τίποτα στην μοίρα της. Με πυξίδα τις Τέχνες και τον Πολιτισμό αντικρίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία …