Με τον όρο «σοφράνο» οι ναυτικοί εννοούν την πορεία κόντρα στον καιρό, όταν δηλαδή το πλοίο είναι κατά μέτωπο στον άνεμο. Αντίθετα με τον όρο «σταβέντο» ή «φραγκολεβαντίνικος» πλους ονομάζεται η υπήνεμη πορεία, όταν δηλαδή η πλευρά του σκάφους δεν προσβάλλεται από τον υφιστάμενο άνεμο.
Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου και την (βαρυποινίτικη) ετυμηγορία των Ελλήνων στις «φραγκολεβαντίνικες διαπραγματεύσεις» των Σαμαροβενιζέλων, που (όπως διατείνονται) δεν μας «έριξαν στα βράχια», αλλά μας «κόλλησαν στον βούρκο» να μας λεηλατούν ανενόχλητα τα πειρατικά των (εγχώριων και αλλοδαπών) κερδοσκόπων και τοκογλύφων, ξεκίνησε μία συζήτηση (από τους καρπαζοεισπράκτορες της κάλπης) για το πραγματικό μήνυμα των εκλογών. Το οποίο μήνυμα, κατ’ αυτούς (που «δικαιώνει» την πολιτική τους) ήταν: Ολοκλήρωση και αξιολόγηση του προγράμματος (δηλαδή του μνημόνιου 2), διατήρηση των πρωτογενών πλεονασμάτων και της ρήτρας μηδενικού ελλείματος (δηλαδή λήψη νέων υφεσιακών μέτρων λιτότητας και άγρια περικοπή συντάξεων) και διαπραγμάτευση εντός του ευρώ (δηλαδή αφού πείτε «συγγνώμη» σπεύστε να υπογράψετε -με την απειλή του Grexit- ότι σας σερβίρουν).
Επιχειρηματολογούν μάλιστα υπέρ αυτής της ερμηνείας του εκλογικού αποτελέσματος, επικαλούμενοι σωρεία δημοσκοπήσεων που καταγράφουν -σε ποσοστά μεγαλύτερα του 60%- την θέληση των Ελλήνων να παραμείνει η χώρα στο ευρώ (σώωωπα, τι μας λές!!!). Στον αντίποδα δε αυτής της θέλησης του λαού, προβάλλουν δηλώσεις του καπετάν-Λαφαζάνη ή άλλων οπλαρχηγών του και του «αιμοδηψούς» Λαπαβίτσα, που με «ρεσάλτο», αφού κατέλαβαν το (λεηλατημένο) πλοίο (της εξουσίας), ύψωσαν την σημαία της δραχμής (με σήμα την κουκουβάγια ή τον μπούφο, θα σας γελάσω).
Το τελειωτικό χτύπημα στον ΣΥΡΙΖΑ έρχεται με την επωδό (σαν κακόηχα επαναλαμβανόμενο ρεφραίν): «Αν υπογράψετε θα είναι μνημόνιο 3 -μιάς και δεν διαπραγματεύεστε αληθινά- ενώ μεγάλα δεινά θα περιμένουν τους Έλληνες (τέτοια που το mail Χαρδούβελη να μοιάζει με παιδική χαρά), αν πάλι δεν υπογράψετε – ακριβώς επειδή διαπραγματεύεστε- θα καταστραφεί η χώρα αφού το Grexit θα βγεί από το τσεπάκι των εταίρων».
Να σοβαρευτούμε λίγο;
Ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε προεκλογικά και συνεχίζει να μιλάει για πολιτική διαπραγμάτευση και όχι για οικονομική (σε επίπεδο τεχνοκρατών), δεδομένου ότι το πρόβλημα της χώρας είναι η ακολουθούμενη πολιτική. Αποδείχτηκε ότι η εφαρμοζόμενη (από τους προηγούμενους) «συνταγή» αντί να θεραπεύσει τον ασθενή, τον έριξε σε κώμα. Παρουσίασε δε (ο ΣΥΡΙΖΑ) ένα πρόγραμμα με το οποίο σταδιακά ο ασθενής θα ξανασταθεί στα πόδια του.
Ε, λοιπόν αυτό το πρόγραμμα ενέκρινε ο λαός με ευρεία πλειοψηφία. Παράλληλα (και παρά τις μειοψηφούσες απόψεις εντός ΣΥΡΙΖΑ) όλοι μαζί (και εξακολουθούν όλοι μαζί) είπαν ότι θα δώσουν την μάχη «εντός του ευρώ». Τι δεν είπαν; Δεν είπαν την φράση «πάση θυσία». Δεν είπαν δηλαδή ότι αν οι εταίροι δεν αποδεχτούν ούτε μία «κόκκινη γραμμή» (δεν σεβαστούν την ψήφο του λαού) , θα τις αποσύρουμε όλες και θα υπογράψουμε ότι μας ζητηθεί, αρκεί να διασφαλιστεί η «πάση θυσία» (των αμνών) παραμονή μας στο ευρώ.
Μάλιστα, παρά την βεβαιότητα της κυβέρνησης ότι θέμα Grexit δεν υφίσταται μιάς και είναι καταστροφικό για όλη την Ευρώπη, στο ερώτημα και αν οδηγηθούμε σε αδιέξοδο, τότε τι(;), η απάντηση είναι «ο κυρίαρχος λαός θα κληθεί να αποφασίσει, όπως γίνεται στις Δημοκρατίες».
Ή όχι;
Γι’ αυτό όσο η κυβέρνηση διαπραγματεύεται αταλάτευτα, τόσο η ηχώ των δανειστών θα αναπαράγεται από ντόπια χείλη:
«Μην κατουράς Σοφράνο».
Μάλλον προκρίνουν, ως πιο ανώδυνο, να μας κατουράνε οι δανειστές.