Η απόφαση του Αρείου Πάγου, που ελήφθη με αφορμή εκδίκαση υπόθεσης συμβασιούχων καθαριστριών που εργάζονταν στον ΟΠΑΠ πριν τη Συνταγματική Αναθεώρηση του 2001 (άρθρο 103) με την οποία απαγορεύτηκε η μετατροπή των συμβάσεων εργασίας από ορισμένου χρόνου σε αορίστου, τονίζει ότι η μετατροπή των συμβάσεων κρίνεται κάθε φορά από τα δικαστήρια, σύμφωνα με τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας (Ν. 2112/1920) σε συνδυασμό με τα άρθρα 281 και 671 του Αστικού Κώδικα στο πλαίσιο του άρθρου 25 του Συντάγματος.
Με άλλα λόγια οι αρεοπαγίτες παρά τις αντίθετες εισηγήσεις τόσο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Τέντε, όσο και του αρεοπαγίτη, Ανδρέα Δουλγεράκη, έκριναν ότι, τα δικαστήρια αποφασίζουν εάν οι απασχολούμενοι με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και σε καταφατική περίπτωση μετατρέπουν τις συμβάσεις από ορισμένου σε αορίστου χρόνου. Κι αυτό γιατί, όπως τονίζουν, πριν από την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος στις 17.4.2001 δεν απαγορευόταν η μετατροπή των συμβάσεων εργασίας από ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Μάλιστα, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου υπογραμμίζει ότι ο Ν. 2112/1920 παρέχει πληρέστερη προστασία και από τη μεταγενέστερη Κοινοτική Οδηγία 1197/70 (που κυρώθηκε με το Π.Δ. 81/2003) εφόσον πρόκειται για διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου που καλύπτουν πραγματικά πάγιες και διαρκείς ανάγκες της υπηρεσίας που απασχολούνται.
Η απόφαση αυτή ελήφθη με αφορμή προσφυγή συμβασιούχων καθαριστριών του ΟΠΑΠ οι οποίες προσλήφθηκαν το ’90 και ’91 με ημερήσιες συμβάσεις και το ’95-’97 όταν μειώθηκε το πενθήμερο ωράριο εργασίας τους σε τέσσερις και σε τρεις ημέρες υπέβαλαν αγωγή για αναγνώριση των συμβάσεών τους ως αορίστου χρόνου και για την καταβολή διαφορών επί των αποδοχών τους.
Αν και η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου εξέτασε μόνο τις περιπτώσεις συμβασιούχων που είχαν προσληφθεί πριν από το 2001, εργατολόγοι υποστηρίζουν ότι η απόφαση αυτή μπορεί να έχει θετικές επιπτώσεις και για τους μετά το 2001 καθώς τα δικαστήρια κρίνουν την ουσία της υπόθεσης (το αν κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες) ανεξαρτήτως της συνταγματικής πρόβλεψης.