Πορεία αλληλεγγύης στους/στις μετανάστες/στριες διοργανώνουν την Πέμπτη στις 18:00 στην Καμάρα οι συλλογικότητες Stop War on Migrants και Ανάρες-Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης.
Υπενθυμίζεται ότι στις 16/3 στο ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ. Παρανέστι Δράμας, πέντε μετανάστες ξεκίνησαν απεργία πείνας, τους οποίους ακολούθησαν δύο μέρες μετά άλλοι έξι μετανάστες ξεκινώντας και αυτοί απεργία πείνας. Η απεργία πείνας τους έχει ως στόχο την ελευθερία τους. Στις 25/3 η απεργία των 11 μεταναστών έλαβε τέλος λόγω της ψυχολογικής πίεσης και τους εκβιασμούς που οι απεργοί δέχονταν συνεχώς.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η «Ανάρες» για το “κλειστό στρατόπεδο συγκέντρωσης” στο Παρανέστι, όπου άνθρωποι κρατούνται απλώς και μόνο επειδή δεν έχουν νομιμοποιητικά έγγραφα, έχουν καταγγελθεί πολλές φορές οι αυταρχικές συνθήκες διαβίωσης. Σε αυτές περιλαμβάνονται, όπως αναφέρουν καταγγελίες, έλλειψη ζεστού νερού, μαγειρεμένου φαγητού, βρώμικα καταλύματα, προβληματική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ά. Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές, όπου άνθρωποι εντός του ΠΡΟΚΕΚΑ έχουν ξυλοκοπηθεί και βασανιστεί από δυνάμεις καταστολής, όπως το 2020, ώστε να καταπνιγούν οι διαμαρτυρίες των μεταναστών.
«Το ελληνικό κράτος έχει μακρά ιστορία στον πόλεμο εναντίον των μεταναστριών: Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, ο πόλεμος αυτός έχει κηρυχθεί ανοιχτά και δημόσια, με ορόσημο τα πολεμικά γεγονότα στον Έβρο και το Αιγαίο το Φεβρουάριο του 2020. Οι μετανάστες/τριες πλέον παρουσιάζονται ως «εισβολείς» και η αναπαράσταση αυτή καθορίζει και τη βίαιη, μιλιταριστική διαχείριση εναντίον τους. Τα pushbacks και οι επαναπροωθήσεις είτε αφορούν τα χερσαία είτε τα θαλάσσια σύνορα αποτελούν συστηματική πλέον πρακτική, με την περίοδο του lockdown λόγω της αορατότητας που προσέφερε να αποτελεί την «ευκαιρία» ώστε να παγιωθούν οι πρακτικές αυτές», καταγγέλλει η Stop War on Migrants θυμίζοντας πως την ίδια περίοδο παγιώθηκε και μία καινούργια μορφή pushback – «απαγωγής» που αφορούσε μετανάστες/τριες που ζούσαν σε πόλεις ή camps, συλλήφθηκαν από την αστυνομία και μετά από λίγες μέρες βρέθηκαν στην τουρκία.
«Η γενίκευση των pushback στο Αιγαίο και η δολοφονική δράση του ελληνικού λιμενικού έχει φέρει ως αποτέλεσμα την αλλαγή της μεταναστευτικής διαδρομής, ώστε πλέον μεγάλος αριθμός μεταναστ(ρι)ών επιλέγουν τον απείρως πιο επικίνδυνο «δρόμο της Καλαβρίας», δηλαδή το πέρασμα απευθείας από την τουρκία στην ιταλία» τονίζει η συλλογικότητας προσθέτοντας πως τα camps γίνονται όλο και πιο κλειστά, με την διαδικασία αναδιάρθρωσης του συστήματος των camp να έχει σχεδόν ολοκληρωθεί.
«Η διαδικασία αναδιάρθρωσης του συστήματος των camp αποτελεί τη συμπληρωματική εικόνα της βαρβαρότητας της συνοριακής βίας και συνοπτικά περιλάμβανε: Τη μετατροπή των «ανοιχτών» camp σε κλειστά και περιφραγμένα, την επιβολή ηλεκτρονικών συστημάτων ελέγχου εισόδου-εξόδου, τη δημιουργία νέων κλειστών camp με αναβαθμισμένα συστήματα ελέγχου και ηλεκτρονικής επιτήρησης, τον εκτοπισμό των μεταναστών από τις πόλεις και τους δημόσιους χώρους, τη σύνδεση της αίτησης ασύλου όλο και περισσότερο με τον εγκλεισμό».
Επιπλέον στην κατεύθυνση του εκτοπισμού από τις πόλεις, ολοκληρώθηκε ο προγραμματισμένος τερματισμός του στεγαστικού προγράμματος για αιτούντες/σες άσυλο ΕΣΤΙΑ ΙΙ, με χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες σε όλη την επικράτεια να αναγκάζονται να επιλέξουν μεταξύ της μεταφοράς σε κάποιο camp ή της αστεγίας.
Τα διαμερίσματα του ΕΣΤΙΑ ΙΙ μάλιστα, θα δοθούν βάσει εισοδηματικών κριτηρίων σε έλληνες στο πλαίσιο του προγράμματος «Κάλυψη»: Ούτως ή άλλως, ο εκτοπισμός των μεταναστών από τις πόλεις και ο διαχωρισμός τους από τους ντόπιους αποτελούσαν πάντα δύο παράλληλες διαδικασίες που προϋποθέτουν η μία την άλλη.
«Το παζλ του πολέμου εναντίον των μεταναστριών συμπληρώνουν οι συνεχείς αλλαγές στη νομοθεσία που αφορούν τη διαδικασία χορήγησης ασύλου, τα camps, την άδεια διαμονής, την εργασία κ.α. Το νομικό οπλοστάσιο αποτελεί αναγκαίο και ουσιαστικό κομμάτι της αντιμεταναστευτικής πολιτικής, με το πιο πρόσφατο παράδειγμα του σχεδίου νόμου για τον «Νέο Κώδικα Μετανάστευσης».
«Ο πόλεμος εναντίον των μεταναστριών όμως δεν ασκείται χωρίς αντιστάσεις. Μοριακές ή συλλογικές, ορατές ή αόρατες, από την απεργία πείνας στο κολαστήριο στο Παρανέστι μέχρι τον αγώνα ενάντια στο ρατσισμό της καλογυαλισμένης ανάπτυξης του Δήμου Αθηναίων στον Ελαιώνα, οι μετανάστες και οι μετανάστριες αντιστέκονται παραδειγματικά. Μαζί τους, και ένα (μειοψηφικό, ακόμη) κομμάτι ντόπιων που πιστεύει ότι ο κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστριών είναι ο μόνος τρόπος να ανατιμήσουμε τις ζωές μας» καταλήγει στην ανακοίνωσή της η συλλογικότητα καλώντας σε κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών/στριών.
