Αρνούμαι να γράψω για τον Γιώργο κάτι αποχαιρετιστήριο… Όχι μη αποδεχόμενος την οδυνηρή απώλεια, όπως συνήθως λένε σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά γιατί είναι σαν να εκχωρώ στη μνήμη μια τόσο ζωντανή προσωπικότητα και μαζί τη δική μου διαδρομή, τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του 2008, όταν ο Γιώργος μετακινήθηκε “Στο Κόκκινο”.
Αν υπήρχαν βαθμοί συγγένειας στη δουλειά μας, ο Γιώργος ήταν ο αδελφός μου! Και μάλιστα μεγαλύτερός μου, αν και νεότερος σε ηλικία. Μόρφωση και ταλέντο ξεχείλιζαν. Τον υποχρέωνα στα δύσκολα να διαβάζει τα κείμενά μου για να ησυχάσω…
Από το Εργαστήρι Δημοσιογραφίας, στην “Εποχή”, την “Αυγή”, ενδιάμεσα στο “ΑΝΤΙ” και τη “Νέα Οικολογία”… Γνωριστήκαμε το 1989, μια θρυλική παρέα… Η Ειρήνη, η δική μας στην “Αυγή”, η άλλη Ειρήνη, η Ορφανίδου, η Αγάπη Σπιθούρη, ο Γιώργος Ζέρβας από την Ελασσόνα, η Μ. Δημητροπούλου…
Αγαπημένη συνήθεια, όταν φεύγαμε από τη σχολή, να βλέπουμε στο σπίτι της Λαζαρίδου το Κανάλι 29 και την “Ώρα του Λαού”… Ήταν η trush TV της εποχής, κλαίγαμε από τα γέλια από τα απίστευτα και πάντα εύστοχα σχόλια του Γιώργου…
Στην “Αυγή” ήρθαμε μαζί το ’93, προτείνοντας τότε στον Δημήτρη τον Αλεξόπουλο και τον Β. Σκουρή να κάνουμε μια σειρά συνεντεύξεων για την Αριστερά με προσωπικότητες του χώρου. Ο ΣΥΝ τότε εκτός Βουλής και μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας… Μετρήσαμε γύρω στις δεκαπέντε συνεντεύξεις με προσωπικότητες του χώρου (Μπαλτάς, Γαβρόγλου, Βούλγαρης, Ρήγος, Βότσης κ.ά). Αξέχαστη η εμπειρία να πείσουμε τότε τον Άγγελο Ελεφάντη σε διαδοχικές συναντήσεις, στο στέκι του, στην ταβέρνα του Τσάρου στην Πλάκα, να δώσει συνέντευξη στην “Αυγή”.
Το ’96 ο Γιώργος ήρθε κανονικά στην “Αυγή”, μετά το στρατιωτικό του, ως οικονομικός συντάκτης. Πού να χωρέσει τέτοιο ταλέντο με άποψη, αστείρευτες γνώσεις, από τη μουσική μέχρι την πολιτική, στο μεροδούλι του ρεπορτάζ. Ήταν σαν να φόραγε δύο νούμερα στενότερα παπούτσια…
“Απελευθερώθηκε” την ίδια χρονιά, όταν βγάλαμε την “Ενέδρα” (τη στήσαμε ένα βράδυ στα Εξάρχεια μαζί με τον Ά. Τσέκερη, τον Γ. Κυρίτση και έναν μακρυμάλλη νεαρό, τον Αλ. Τσίπρα) και έγραφε ένα απίστευτο χρονογράφημα, υποδυόμενος τον εξομολογητή – ιερομόναχο Αββακούμ!
Ορισμένοι τον είπαν λαϊκιστή ή κομματικό γι’ αυτά που έγραφε στα “Εκλογομαγειρέματα” και αργότερα “Στον Αφρό”, εδώ στην “Αυγή”, για το ύφος και τα σχόλια στις εκπομπές του “Στο Κόκκινο”.
Απλά, ο Γιώργος ήταν σχολή Δημοσιογραφίας με το “Δ” κεφαλαίο, από τους ελάχιστους και ίσως ο καλύτερος σύγχρονος χρονογράφος. Και πάντα στρατευμένος από την από εδώ μεριά…
Πηγή: avgi.gr