Δεν υπάρχει πιο κραυγαλέα και κυνική ομολογία για τους κινδύνους της ασφαλιστικής αντι-μεταρρύθμισης που προωθεί η κυβέρνηση από τη διάταξη για το ποινικό και αστικό ακαταδίωκτο των στελεχών του νέου επικουρικού ταμείου.
Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι κατά την προφορική παρουσίαση του σχεδίου για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, πριν από μία εβδομάδα, η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας ξέχασε να αναφέρει αυτήν την κρίσιμη λεπτομέρεια. Προφανώς είχε την προσδοκία ότι ίσως περάσει απαρατήρητη ανάμεσα στα 74 άρθρα του νομοσχεδίου. Αλλά το τρις, τετράκις ή πολλάκις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, πολύ περισσότερο κυβέρνησης.
Η διάταξη που περιέλαβε στο νομοσχέδιο για την επικουρική ασφάλιση η κυβέρνηση, η οποία προβλέπει ότι τα μέλη του Δ.Σ. του νέου Ταμείου δεν θα μπορούν να μηνυθούν, να διωχθούν ποινικά ή να εναχθούν από οποιονδήποτε για ζημιές που προκαλούν στους ασφαλισμένους ή στο Δημόσιο τζογάροντας τις εισφορές των εργαζομένων, είναι στην ουσία πανομοιότυπη με αυτήν που πρόσφερε νομική ασυλία στα μέλη του ΤΑΙΠΕΔ, του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ή της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας και την αντίστοιχη που δόθηκε στις διοικήσεις και τα στελέχη των τραπεζών.
Αποκαλύπτεται, λοιπόν, μια συστηματική πρόνοια της κυβέρνησης Μητσοτάκη για όλα τα «golden boys and girls» που εγκαθιστά η ίδια σε νευραλγικές θέσεις ή με τα οποία έχει σχέσεις πολιτικής και οικονομικής στοργής.
Πρόνοια νομικής προστασίας από συλλογικές ή ατομικές προσφυγές φορέων και πολιτών που αποφασίζουν να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους και το δημόσιο συμφέρον από τον τζόγο, τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, την κακοδιαχείριση των ασφαλιστικών εισφορών, την επιβάρυνση των δημόσιων οικονομικών και τελικά όλων μας ως φορολογουμένων, για να εξυπηρετηθεί μια ομάδα ιδιωτών εθισμένων στην αρπαγή και στην κερδοσκοπία.
Αυτή η σταθερή νομοθετική πρόνοια της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι ταυτόχρονα μια ομολογία ενοχής. Ενοχής για το επικείμενο μεγάλο πλιάτσικο σε βάρος των 2,5 δισ. ευρώ ετήσιων εισφορών της επικουρικής ασφάλισης που προσφέρονται στις ιδιωτικές εταιρείες για σίγουρα κέρδη, με αβέβαια και πολύ μακρινά οφέλη για τους νέους ασφαλισμένους.
Οι οποίοι δεν έχουν τη μνήμη ούτε του σκανδάλου των δομημένων ομολόγων που έπληξαν τα ασφαλιστικά ταμεία με 1,8 δισ. ευρώ, ούτε της «σφαγής» του PSI το 2012.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
