Την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Γυμνασίου Πανοράματος με την στήριξη των Συλλόγων του 1ου και 2ου Δημοτικού Πανοράματος πραγματοποίησε εκδήλωση αφιερωμένη στην μνήμη των νεκρών του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών με αφορμή την συμπλήρωση ενός έτους. Γονείς, μαθητές και δάσκαλοι, μαζί με 300 ανθρώπους που γέμισαν την αίθουσα του Δημαρχείου, εξέφρασαν με τον τρόπο αυτό την συμπαράστασή τους, τόσο στο βαρύ πένθος των συγγενών των θυμάτων, μα πιο πολύ την στήριξή τους στον αγώνα ενάντια στην συγκάλυψη. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν η κυρία Μαρία Καρυστιανού, μητέρα της Μάρθης και ο κύριος Γιώργος Τσακλίδης, πατέρας της Αγάπης που επέβαιναν στο τρένο.
Και οι δύο, αγωνιστές όσο και οι υπόλοιποι γονείς και συγγενείς των θυμάτων, άνθρωποι που δραματικά και αστραπιαία συγγένεψαν μεταξύ τους μετά την απώλεια, έδωσαν με τις ομιλίες τους το πλαίσιο που είχε και πρέπει να έχει, κάθε αντίστοιχη ενέργεια. Το πλαίσιο αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ο ορισμός του αγώνα, της αξιοπρέπειας και της διεκδίκησης ενάντια στην σκόπιμη πολιτική συγκάλυψη.
Μέσα από λίγες και ουσιαστικές κουβέντες η κυρία Καρυστιανού είπε, απευθυνόμενη κυρίως στα νέα παιδιά και τους μαθητές, πως αυτό που διακυβεύεται είναι το δικό τους μέλλον, το δικό τους αύριο για μια καλύτερη κοινωνία. Στον αγώνα αυτό, τόνισε, οι ίδιες οι οικογένειες νιώθουν τα χαμένα τους παιδιά να τους συντροφεύουν. «Το να λειτουργεί με ασφάλεια ένα τρένο δεν είναι πολυτέλεια. Είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων. Είναι ελάχιστη ένδειξη σεβασμού απέναντι στον πολίτη και στο δικαίωμά του για ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση».
Συνέχισε λέγοντας πως η πολιτεία επιδιώκει να μας πείσει ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε μόνο για την καθημερινότητα, προσπαθώντας να αποδυναμώσει κάθε είδους διεκδίκηση. Ανέφερε πως δεν ξεχνά την συμπαράσταση, τις πορείες, τα συνθήματα και πώς ο απλός κόσμος, τους δικούς τους νεκρούς, τους έκανε και δικούς του. Επεσήμανε αυτό που αποτελεί βασικό παράγοντα εξέλιξης της υπόθεσης, την ενέργεια συγκέντρωσης υπογραφών, την οποία ξεκίνησε αμέσως μόλις έγινε το έγκλημα, για αλλαγή του τρόπου εφαρμογής και ερμηνείας συγκεκριμένης διάταξης του νόμου περί ασυλίας, πάνω στον οποίο βασίζονται για να βγαίνουν κάθε φορά, πάντα αθώοι. «Δεν βάζω τίποτα άλλο στο μυαλό μου από την δικαίωση» μας είπε τόσο στην ομιλία της, όσο και μετά το πέρας της εκδήλωσης. Η πρωτοβουλία αυτή καθημερινά συγκεντρώνει διαδικτυακά χιλιάδες υπογραφές πλησιάζοντας τον στόχο της.
Στην συνέχεια ο κύριος Τσακλίδης ξεκίνησε θέτοντας τα αυτονόητα και ουσιαστικά ερωτήματα. Μόνο οι γονείς των θυμάτων αναρωτιούνται τι έφταιγε πέρα από τον μηχανοδηγό και τον σταθμάρχη; Πότε έχει ευθύνη ένας υπουργός, όταν σε βάθος εικοσαετίας δεν υλοποιούνται οι συμβάσεις και οι παρατάσεις τους; Σε τι βαθμό φτάνει η κακοδιαχείριση φωτοσήμανσης, πυρασφάλειας, συντήρησης; Πόση διάρκεια ζωής έχουν τα εν ενεργεία βαγόνια; Και φυσικά το βασικότερο όλων. Είχαν ενημέρωση οι αρμόδιοι; Φυσικά και είχαν. Είναι γνωστός ο αγώνας των σωματείων των εργαζομένων και των διοικητικών οργάνων καθώς αδιάλειπτα έστελναν έγγραφα περιγράφοντας κάθε παθογένεια. Στοιχειοθετούν όλα αυτά πολιτική ευθύνη και σκόπιμη παραπληροφόρηση; Κατά πόσο μια εξεταστική επιτροπή, με συγκεκριμένη πάντα σύνθεση, μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλή έρευνα και με τι προθέσεις; Κλείνοντας, ο κύριος Τσακλίδης διευρύνοντας το πλαίσιο της ομιλίας του, τόνισε πως πρέπει να είμαστε δίπλα τόσο στους σιδηροδρομικούς, όσο και στους υγειονομικούς, τους γιατρούς, τους καθηγητές, τους φοιτητές και όποιον παλεύει για ένα καλύτερο μέλλον από αυτό που μας επιβάλλεται.
Τον συντονισμό καθώς και μια σύντομη εισήγηση έκανε ο κύριος Θωμάς Σιώμος επισημαίνοντας μεταξύ άλλων την συμβολικότητα της υλοποίησης της εκδήλωσης καθώς επτά από τα πενηνταεπτά θύματα διέμεναν στον δήμο Πανοράματος.
Στο βήμα επίσης ανέβηκαν εκ μέρους του δημάρχου η Σοφία Σαουρίδου, ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων κ. Μαάιτα, η δασκάλα του 2ου Δημοτικού Πανοράματος κ. Πειραλή, η οποία διάβασε αληθινά συγκινητικά ποιήματα που έγραψαν μαθητές, η εικαστικός κ. Σπάρταλη, η οποία με τους μαθητές της επιμελήθηκαν έργα που αναρτήθηκαν στο χώρο της εκδήλωσης, η φιλόλογος του σχολείου κ. Τσαουσίδου η οποία πολύ εύστοχα προσέγγισε τις προεκτάσεις της ωμής και πολυεπίπεδης βίας της εποχής που ασκείται στους σημερινούς εφήβους.
Τις ομιλίες ολοκλήρωσε η κυρία Τσελεπή του Σωματείου Μέριμνα σε μια σύντομη προσέγγιση διαχείρισης και διαβάθμισης του πένθους για να κλείσουν τέλος, τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής Σοφία Μάντη, Ανδρονίκη Προυσαλίδου και Λία Ολλανδέζου.
Τον τελικό επίλογο της εκδήλωσης, τον έγραψε η επόμενη γενιά των Τεμπών, οι νέοι μαθητές του 1ου Γυμνασίου με ένα εκπληκτικό δρώμενο, καθώς ακούγονταν το «Έχε το νου σου στο παιδί, ψέματα λένε» του Σιδηρόπουλου. Ενάντια στην εκκωφαντική σιωπή των πολιτικών και της μερίδας της κοινωνίας που αδιαφορεί, τα παιδιά κραύγασαν κατ’ επανάληψη με όλο τους το είναι, δυνατότερα και από το κρουστό που χτύπαγε μαθήτρια καταιγιστικά μέσα στα σωθικά όλων:
«Θέλω δικαιοσύνη!»
«Δεν θα ξεχάσουμε!»
«Ποτέ ξανά!»
Κοινός και ευδιάκριτος άξονας όλων όσων ακούστηκαν είναι το δίπολο που αφορά, αφενός την δικαίωση της υπόθεσης των Τεμπών και αφετέρου τον συλλογικό χαρακτήρα της κοινότητας στον οποίο πρέπει να καταφεύγουμε, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε έναν καλύτερο κόσμο. Τόσο η κυρία Καρυστιανού όσο και όλοι οι ομιλητές με την δική τους διατύπωση, ενέμειναν στην αλήθεια του γεγονότος πως, κανείς δεν είναι μόνος του.
Το «έγκλημα στα Τέμπη» αποτέλεσε ένα ακόμη συλλογικό τραύμα κι έτσι το αντανακλά η ίδια η κοινωνία πίσω. Η δύναμη των λίγων, φτάνει για πολλούς. Τα δάκρυα των λίγων, στάζουν αρκετά για όλους. Αυτή είναι η απάντηση στην μοιρολατρική αντίληψη ότι «ξεχάσαμε». Υποβιβάζοντας η πολιτεία τον θάνατο που παίρνει τόσες μορφές καθημερινά, υποτιμώνται οι ζωές μας. Και αυτό πρέπει να ανατραπεί με την τιμωρία των υπευθύνων. Ο μόνος επιζών, ο Γεράσιμος, ακόμη βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση σε κώμα. Τα βαγόνια έχουν εξαφανιστεί και ο χώρος τσιμεντώθηκε. Ακόμη και η ίδια αυτή εκδήλωση συνάντησε εχθρούς κι εμπόδια που καταμαρτυρούν την άκρη του νήματος.
Η εβδομάδα που διανύουμε, ανήκει στα Τέμπη. Η άνοιξη που είναι προ των πυλών, ανήκει στα Τέμπη. Δεν πολεμάμε μόνο ενάντια στο θάνατο τιμώντας όσους έφυγαν τόσο άδικα. Μα πολεμάμε για την ίδια την ζωή και κάθε ανθρώπινο δικαίωμα. Για αυτό και το ραντεβού στην μεγάλη πορεία της Τετάρτης, είναι μεγάλο.
Δείτε το φωτορεπορτάζ της εκδήλωσης:
Ρεπορτάζ /φωτογραφίες: Αφροδίτη Μιχαηλίδου
