Την κατάργηση του εισιτηρίου και την ανάδειξη του ιστορικού αρχείου του Γεντί Κουλέ, που τώρα φυλάσσεται στις φυλακές Διαβατών, έτσι ώστε να είναι προσβάσιμο σε κάθε μελετητή της Ιστορίας, σε κάθε συγγενή κρατούμενου, σε όποιον ενδιαφέρεται να μάθει λεπτομέρειες για τις συνθήκες κράτησης ζητούν με ανακοίνωσή τους ζητούν με κοινή ανακοίνωση που εξέδωσαν η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης – Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ) Κεντρικής Μακεδονίας, ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων & Εξορισθέντων Αντιστασιακών (Σ.Φ.Ε.Α.) 1967-1974 και η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης – ΕΔΥΕΘ.
Η ανακοίνωση αναφέρει:
«Αντιλαλούν οι φυλακές του Γεντί Κουλέ από την ξεδιαντροπιά του Υπουργείου «Πολιτισμού» να επιβάλει εισιτήριο για να επισκεφθεί ο κόσμος τις «Εγκληματικαί φυλακαί Επταπυργίου». Τις «καταραμένες φυλακές», τον «υγρό τάφο», ένα από τα πιο απάνθρωπα σωφρονιστικά ιδρύματα, που επί ένα αιώνα στέγαζε μαζί πολιτικούς και ποινικούς κρατούμενους, γυναίκες και άνδρες. Και που την φήμη του την οφείλει ακριβώς στο γεγονός ότι ήταν ένα κολαστήριο.
Είναι πρόκληση στα δημοκρατικά αισθήματα του λαού μας, κι όχι μόνο του λαού της Θεσσαλονίκης, το Υπουργείο να τολμάει να θεσπίζει εισιτήριο (6 ευρώ για τους θερινούς μήνες και 3 ευρώ για τους χειμερινούς).
Το Επταπύργιο δεν είναι μόνο ένα μνημείο βυζαντινής εποχής, αλλά κυρίως ένας χώρος θυσιαστηρίου και βασανισμού χιλιάδων αγωνιστών. Αυτή την «αγωνιστική ιστορία» του Επταπυργίου προσπαθεί να απεμπολήσει το Υπουργείο Πολιτισμού.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Το 1996, η κυβέρνηση Σημίτη, προσπάθησε να κατεδαφίσει τα κτίρια των φυλακών με τη δικαιολογία «της ανάδειξης των βυζαντινών τειχών».
Αποτελεί προσβολή για την ιστορία του τόπου να προσπαθεί κανείς να αναδείξει ένα μνημείο αποκρύπτοντας όμως την ιστορία του. Να προβάλεις τα βυζαντινά τείχη αλλά όχι ό,τι συνέβαινε μέσα σε αυτά επί έναν αιώνα.
Το Γεντί Κουλέ χιλιοτραγουδήθηκε στα χείλη του ελληνικού λαού ακριβώς επειδή ήταν ένα ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ!
Σε ποιον άλλο τόπο θυσίας αγωνιστών υπάρχει εισιτήριο; Σε ποιο άλλο μνημείο πεσόντων πληρώνεις για να αποτίσεις φόρο τιμής;
Το Γεντί Κουλέ απέκτησε τη φήμη του και είναι επισκέψιμο γιατί ακριβώς «κουβαλάει» τις ανθρωποθυσίες χιλιάδων αγωνιστών που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο κάτεργό αυτό είτε από τα μεσαιωνικά βασανιστήρια είτε γιατί εκτελέστηκαν 300μ έξω από το φρούριο. Ακόμη και την εποχή της τουρκοκρατίας το Γεντί Κουλέ «φιλοξένησε» εκατοντάδες κρατούμενους που αντιστάθηκαν στην οθωμανική κατοχή.
Όποιος περάσει τις πύλες των φυλακών του Γεντί Κουλέ περιηγείται στα κτίρια των φυλακών. Τα λιγοστά εκθέματα που υπάρχουν (αν εξαιρέσουμε τα αφημένα στην τύχη τους εδώ και δεκαετίες κιονόκρανα και θραύσματα κιόνων), αλλά και οι μαρτυρίες που είναι γραμμένες στα ταμπλό των κελιών αφορούν αποκλειστικά τους κρατούμενους των φυλακών και δη τους πολιτικούς κρατούμενους από την εποχή της δικτατορίας.
Στα μπουντρούμια του Γεντί Κουλέ, στην απομόνωση, ο επισκέπτης μπορεί ακόμη να διακρίνει χαραγμένα μηνύματα όσων είχαν την «τύχη» να χαρακτηριστούν θανατοποινίτες και να περάσουν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους σε αυτό το χώρο της θυσίας σε κελιά που δεν μπορείς καλά καλά να σταθείς όρθιος, που δε χωράει άνθρωπος να ξαπλώσει, που δεν περνάει ούτε ηλιαχτίδα φωτός, ούτε καν ο αέρας!
Στα κελιά αυτά της απομόνωσης, χωρίς τουαλέτα και κρεβάτι, με τον ανοιχτό οχετό που περνούσε διαμέσου τους, κρατήθηκαν από το 1910, όταν στη Θεσσαλονίκη δρούσε η θρυλική εργατική σοσιαλιστική οργάνωση Φεντερασιόν, εκατοντάδες αγωνιστές επαναστάτες, καταδικασμένοι για τις ιδέες τους.
Το Ιδιώνυμο του Βενιζέλου, η δικτατορία του Μεταξά, οι Γερμανοί ναζί κατά τη διάρκεια της Κατοχής, το Γ΄ Ψήφισμα του εμφύλιου πολέμου, οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις, με κορύφωση τη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών φυλάκισαν κάτω από μεσαιωνικές συνθήκες χιλιάδες αγωνιστές του λαού μας.
Ανάμεσα στα χιλιάδες ονόματα των φυλακισμένων υπάρχουν και αυτά των Μανόλη Αναγνωστάκη, Μάρκου Βαμβακάρη, Νίκου Ζαχαριάδη, και πολλών άλλων.
Εδώ εκτελέστηκαν ο Νίκος Νικηφορίδης, η Κούλα Ελευθερίαδου, οι 47 καταδικασμένοι της δίκης της Στενής Αυτοάμυνας της Θεσσαλονίκης, τόσοι και τόσοι άλλοι.
Ο τόπος αυτός ποτίστηκε με το αίμα χιλιάδων αγωνιστών και αποτελεί σήμερα ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της Θεσσαλονίκης που δε θα επιτρέψουμε να περάσει στη λήθη.
Δε θα επιτρέψουμε σε κανένα Υπουργείο να εκμεταλλευτεί τη θυσία των συντρόφων και συγγενών μας, να απαγορεύσει στην ουσία την είσοδο όλων όσων τιμάμε τους πραγματικούς ήρωες του λαού μας».
.
