Μια από τις πιο επιθετικές ερωτήσεις που δέχθηκε την Κυριακή στη συνέντευξη στη ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας δεν αφορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ή τον ίδιο τον Τσίπρα, αλλά ήταν μια επίθεση στους εργαζομένους της ΒΙΟΜΕ, της βιομηχανίας στη Θεσσαλονίκη που εγκαταλείφθηκε από τους ιδιοκτήτες της φορτωμένη με αλλότρια χρέη και πλέον λειτουργεί με μοντέλο αυτοδιαχείρισης, αφού πρώτα με δικαστική απόφαση περιήλθε στην κατοχή των εργαζομένων.
Όπως είπε πρόσφατα στην “Αυγή” ο εκπρόσωπός τους: “Δεν θέλουμε να είναι κανείς ο ένας πάνω από τον άλλο και να μην προσπαθήσει να βγάλει κέρδος. Είμαστε όλοι ίσοι και συναποφασίζουμε μέσα από γενική συνέλευση. Το επόμενο στάδιο είναι να λειτουργήσουμε ως συνεργατική επιχείρηση”.
Στη συνέντευξη ο δημοσιογράφος του “Έθνους” Χ. Τελίδης επιχειρηματολόγησε επί ώρα για το μάταιο της προσπάθειας, αλλά και για τα βάσανα που τραβάει ο παλαιός ιδιοκτήτης, ενώ ταυτόσημο σχόλιο έκανε και στα χθεσινά “Νέα” ο Η. Κανέλλης. Ο Αλ. Τσίπρας απάντησε μεταξύ άλλων ότι θα έπρεπε να δίνονται κίνητρα στις αυτοδιαχειριστικές προσπάθειες. Τέτοια πράγματα όμως για τους κ. Τελίδη και Κανέλλη είναι ανήκουστα. Ή μήπως όχι;
Θα μπορούσαν άραγε οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟΜΕ να προεισπράττουν το αντίτιμο των προϊόντων τους πριν καν ξεκινήσουν να τα φτιάχνουν, όπως συμβαίνει με τον εργοδότη του δημοσιογράφου του “Έθνους” με τα διόδια στους εθνικούς (χωματο)δρόμους; Και όχι μόνον αυτό: φανταστείτε τι θα γινόταν με τα προϊόντα της ΒΙΟΜΕ αν είχε ψηφιστεί νόμος που να καθιστά ποινικό αδίκημα τη μη αγορά τους, όπως επίσης συνέβη με τα διόδια. Ή ας αναρωτηθεί τι προοπτικές θα μπορούσε να έχει η ΒΙΟΜΕ αν ετύγχανε της ίδιας σκανδαλώδους δανειακής εύνοιας που απολαμβάνει το συγκρότημα στο οποίο εργάζεται.
Προς τι τόση εχθρότητα; Φοβούνται άραγε ότι μπορεί τα μαγαζιά στα οποία δουλεύουν να βρεθούν στην ίδια θέση, ή είναι αυτό που λέει ο Καμύ: “Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει”.
Γ.Κ.
Πηγή: Αυγή