Στη δημοσιότητα δόθηκαν τα έγγραφα τα οποία επικαλείται η γ.γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφία Νικολάου και τα οποία αποδεικνύουν περίτρανα το ποιος έλεγε ψέματα από την αρχή.
Από τα έγγραφα λοιπόν, τα οποία δημοσιεύονται σήμερα προκύπτουν κάποια σημεία τα οποία δεν πρέπει να διαφύγουν της προσοχής μας για να αντιληθεί ο καθένας, το ποιοί και γιατί έχουν οδηγήσει τη ζωή του Δ. Κουφοντίνα σε αυτό το οριακό σημείο.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στο πρώτο έγγραφο που υπογράφει η ίδια η Σοφία Νικολάου, έγγραφο που φέρει ημερομηνία 31-12-2020 και το οποίο κυκλοφορεί στη δημοσιότητα περισσότερες από 40 ημέρες, γίνεται σαφές ότι ο Δ. Κουφοντίνας μεταφέρθηκε έστω και για λίγο στον Κορυδαλλό. Το έγγραφο αυτό ήταν η βασική γραμμή της κυβέρνησης ως πριν λίγες μέρες και αναφέρει το εξής:
«η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών, μεταξύ άλλων, αποφάσισε και την επαναμεταγωγή κρατουμένων από το Ε.Α.Κ.Κ.Ν. Κασσαβετείας στα Καταστήματα Κράτησης από τα οποία είχαν αρχικά μεταχθεί. Ο αιτών και άλλοι κρατούμενοι, οι οποίοι είχαν μεταχθεί από το Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού, επαναμετήχθησαν σε αυτό. Στη συνέχεια ακολούθησε άμεσα απόφαση έκτακτης μεταγωγής τους από το κατάστημα κράτησης Κορυδαλλού σε άλλα καταστήματα κράτησης για λόγους δημόσιας τάξης, ασφάλειας και εύρυθμης λειτουργίας…»
Τι διαβάζουμε όμως σε νέο έγγραφο που παρέλαβε η δικηγόρος Ιωάννα Κούρτοβικ; Το ότι η Σοφία Νικολάου και πάλι υπογράφει έγγραφο στο οποίο γίνεται ξεκάθαρο ότι τελικά ΟΥΔΕΠΟΤΕ ο κρατούμενος Δ. Κουφοντίνας μεταφέρθηκε στον Κορυδαλλό, όπως άλλωστε ορίζει ο νόμος. Θα μπορούσαμε να γράψουμε αρκετές σελίδες για τους λόγους που επικαλείται η κ. Νικολάου (μέτρα για την πανδημία, ασφάλεια, δημόσια τάξη) θα είμαστε όμως συνοπτικοί:
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας για 15 χρόνια δεν πήγε στις φυλακές τύπου Α’ του Κορυδαλλού όπου έστω και τυπικά -γιατί ποτέ δεν έχει ισχύσει όλα αυτά τα χρόνια- όντως προορίζονται για υποδίκους. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας έζησε για 15 χρόνια στις φυλακές στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ που βρίσκεται στα ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ, χώρος που σχεδιάστηκε ειδικά για τους κρατουμένους της 17 Νοέμβρη μετά τη σύλληψή τους. Από αυτό το σημείο δεν μπορεί ούτε να μεταδόσει τον κορονοΐό, ούτε να αποδράσει, ούτε καν να έχει έναν αξιοπρεπή προαυλισμό. Αφήνουμε δε ασχολίαστο, πως οι υπεύθυνοι για τη διασπορά του ιού και τους θανάτους κρατουμένων μέσα στις φυλακές λόγω ελλιπών υγειονομικών μέτρων, είναι οι ίδιοι που επικαλούνται τα μέτρα προστασίας που ποτέ δεν εφάρμοσαν.
Το νέο κείμενο που με σαφήνεια περιγράφει τους λόγους για τους οποίους ο Δ. Κουφοντίνας δε μεταφέρθηκε ποτέ στον Κορυδαλλό:
Θέλουμε μια απόφαση – Πάρτε μια σφραγίδα
Χαρακτηριστική δε, της όλης μεθόδευσης, είναι και η απόφαση που τελικά πήρε στα χέρια της η κ. Κούρτοβικ. Απόφαση βέβαια δεν τη λες, καθώς οριακά φτάνει τις 50 λέξεις βάζοντας τις υπογραφές, τις ημερομηνίες, τα ονόματα και ότι άλλο μπορεί να προσθέσει κανείς, για να την κάνει όντως να μοιάζει με απόφαση.
Στην ουσία η απόφαση είναι μια σφραγίδα με λίγα απαραίτητα να τη συνοδεύουν. Τι κι αν ο νόμος λέει για αιτιολογημένη απόφαση;
Ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης σχολιάζει: «Η «απόφαση της ΚΕΜ» είναι απλά μια σφραγίδα που δεν έχει τη μορφή απόφασης, δεν αναφέρει το νομικό πλαίσιο, δεν έχει καμιά αιτιολογία (όχι ειδικη εμπεριστατωμένη, ΚΑΜΙΑ αιτιολογία), ούτε καν με τη μορφή της επανάληψης του νομικού πλαισίου περί έκτακτης μεταγωγής. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμο με το ότι δεν συνεδριάζει η ΚΕΜ για να εξετάσει και έστω να απορρίψει το αίτημα του κρατουμένου ώστε αυτός να μπορεί – στοιχειωδώς σύννομα – να την προσβάλει, δημιουργούν ένα καφκικό σκηνικό, που σκοπεύει να εξοντώσει τον κρατούμενο».
Ανακοίνωση της συνηγόρου Ιωάννας Κούρτοβικ
Σε ανακοίνωσή της η συνήγορος του απεργού πείνας Ιωάννα Κούρτοβικ απάντησε σε όσα δήλωσε η Γ.Γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφία Νικολάου:
«Τα πολιτειακά όργανα και αυτοί που κατέχουν δημόσια αξιώματα δεν επιτρέπεται να υβρίζουν, να συκοφαντούν και να χρησιμοποιούν το αξίωμα τους για να διαστρέφουν την αλήθεια, να φιμώνουν τα μέσα ενημέρωσης και να καταπνίγουν κάθε αντίθετη άποψη (χαρακτηριστική η μάχη με τον αποκλεισμό σωρείας σελίδων και προφίλ στο διαδίκτυο).
Δεν επιτρέπεται να ψεύδονται δημόσια, να υπογράφουν ψευδείς δηλώσεις να παραπλανούν ως προς το περιεχόμενο των νομικών διατάξεων και να προκαλούν σύγχυση στους πολίτες, ούτε βέβαια να επιτίθενται σε έναν κρατούμενο και την συνήγορό του, καλυπτόμενοι πίσω από την πεποίθηση του απυρόβλητου που θεωρούν ότι τους εξασφαλίζει η θέση τους.
Η γεν.γραμματέας αντεγκληματικής πολιτικής, ψεύδεται για μία φορά ακόμη, ενώ ολόκληρη η πολιτειακή εξουσία έχει επιδοθεί σε μία οργανωμένη επίθεση με «σκονάκια» προετοιμασίας (πως αλλιώς όλοι , βουλευτές, αντιπρόεδροι, πρωθυπουργός και συγγενείς θυμάτων εμφανίζονται να έχουν γνώση των δικαστικών ενεργειών ενός κρατούμενου;) και προσπαθούν να πλήξουν τον απεργό , διαστρέφοντας την ουσία των αιτιών της ακραίας διαμαρτυρίας του.
Μας καλούν να απευθυνθούμε στα δικαστήρια, ενώ γνωρίζουν ότι αυτό δεν είναι δυνατό γιατί δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις και φρόντισαν να μην είναι δυνατό να γίνει.
Προσπαθούν να πείσουν ότι ένα μικρό τοπικό πρωτοδικείο μπορεί να ορθώσει ανάστημα απέναντι σε μία απόφαση της κεντρικής πολιτικής εξουσίας, που η δηλητηριώδης ρητορική έχει καταστήσει πρώτο θέμα στις ειδήσεις.
Μας εγκαλούν ότι παρελκύουμε την διαδικασία (!!) χωρίς να ερυθριούν, καθώς , αφού τον απέκλεισαν από κάθε νόμιμη δικαίωμα και κάθε διαδικασία, λοιδορούν έναν άνθρωπο που βιώνει το μαρτύριο της στέρησης τροφής επί 53 μέρες (και άρνησης λήψης υγρών επί πολλές ημέρες) στην εντατική ενός νοσοκομείου.
Παραπλανούν το κοινό των ενημερωτικών μέσων που απόλυτα ελέγχουν ότι μπορεί να θεωρείται «απόφαση» ενός κεντρικού οργάνου μια σφραγίδα σε ένα έντυπο, και μάλιστα όταν πρόκειται για κρίσιμη απόφαση που αφορά δυσμενή ατομική πράξη και που ο νόμος απαιτεί να έχει ειδική αιτιολογία.
Πόσο σαφής και ειδική είναι μία αιτιολογία
-που κατά τις δηλώσεις στον τύπο αφορά την καταδίκη για «τρομοκρατία» (που όμως δεν συντρέχει στην περίπτωση του απεργού καθώς δεν καταδικάστηκε για «τρομοκρατία» άλλα με τις κοινές ποινικές διατάξεις , καθώς η λέξη «τρομοκρατία» δεν υπήρχε στο νόμο και στο Δίκαιο πριν το 2004),
– ενώ στο σώμα της δικής της απόφασης (της μόνης που μας κοινοποίησε ) αφορά «δημόσια τάξη και εύρυθμη λειτουργία του καταστήματος» που όμως διαψεύδεται από τις φυλακές , καθώς βεβαιώνουν ότι καμία αναφορά δεν υπήρξε ποτέ σε βάρος του κρατουμένου,
– και όταν συμπληρωματικά η επίκληση του εκτάκτου λόγου των μέτρων προστάσίας από την πανδημία μένει αδικαίωτη , καθώς η μεταγωγή έγινε επειγόντως από μία φυλακή χωρίς κρούσματα , σε μια με κρούσματα, από τη Κασσαβέτεια που έχει τις μισές θέσεις κενές (137 άτομα σε 270 θέσεις) σε μία φυλακή με συνωστισμό (700 κρατούμενοι σε 600 θέσεις).
Μια Κυβέρνηση ολόκληρη έχει επιδοθεί σε έναν πόλεμο ενάντια σε έναν κρατούμενο, και τον υβρίζει γιατί φτάνει στα άκρα όρια της ζωής , σπρωγμένος από τη δική της εκδικητική βία , αντί να στέκεται με σεβασμό και συναίσθηση της ευθύνης της απέναντι σ’ αυτό που έχει προκαλέσει και αυτό που προμηνύεται.
Απευθυνθήκαμε σε ανώτατους δικαστικούς και πολιτειακούς θεσμούς και σήκωσαν τα χέρια.
Άραγε μπορεί το Πρωτοδικείο της Λαμίας να πάρει το θάρρος να δώσει λύση στην κρίση που δημιούργησε η πολιτική αδιαλλαξία;
1/3/2021
Ιωάννα Κούρτοβικ
Δικηγόρος»
Απάντηση και από την «Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή»
Την απάντησή της όμως στα όσα δήλωσε η κυρία Νικολάου το πρωί της Δευτέρας 1/3 έδωσε και η παράταξη του ΔΣΑ «Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή»:
«Η κα Νικολάου με την κυνική επίθεση στη συνήγορο Ι. Κούρτοβικ προαναγγέλλει έναν προαποφασισμένο θάνατο.
Η κυβέρνηση θα πρέπει έστω και τώρα να κάνει πίσω και να διαχωριστεί από αυτή τη στάση δικαιολόγησης της εκτροπής που διασύρει τη χώρα μας διεθνώς.
Η ΓΓ Αντεγκληματικής Πολιτικής κα Νικολάου δεν έχει καμία νομιμοποίηση να ομιλεί για διαστρέβλωση όταν εκπροσωπεί το χειρότερο είδος δυστοπικής διοίκησης και μεταμορφισμού επιχειρημάτων.
Πανικόβλητη η κυβέρνηση από την απόλυτη απομόνωσή της στο ζήτημα της εκδικητικής και δυσμενούς μεταχείρισης του συγκεκριμένου κρατούμενου, μεταβάλλει διαρκώς τα επιχειρήματά της στο απλό ερώτημα γιατί δεν εφάρμοσε το φωτογραφικό, δυσμενή, νόμο που ψήφισε ειδικά για το συγκεκριμένο κρατούμενο, προσθέτοντας νέους αβάσιμους ισχυρισμούς.
Πρώτα ισχυρίστηκε ότι ο Κορυδαλλός είναι φυλακή υποδίκων και όχι καταδίκων, πράγμα οφθαλμοφανώς αναληθές που έχει επαρκώς απαντηθεί (και που ας σημειωθεί δεν το επικαλείται στην από 21-12-20 απόφασή της για μεταγωγή του κρατουμένου στο Δομοκό).
Δεύτερον, επικαλούμενη την πανδημία του κορονοϊού, ισχυρισμός αστείος, και εφαρμόσιμος σε κάθε φυλακή και βέβαια στις φυλακές Δομοκού. Πολλώ δε μάλλον όταν η ίδια η ΓΓΑΠ συνομολογεί ότι ούτε οι αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας, ούτε οι φυλακές Κορυδαλλού είχαν κρούσματα κορονοϊού, σε αντίθεση με τις φυλακές Δομοκού και ενώ το επικαλούμενο από την ίδια από 17-12-2020 έγγραφό της δεν αφορά μεταγωγές ήδη κρατουμένων, αλλά έκδοση νέων φυλακιστηρίων από τις Εισαγγελείες. Περιττό να πούμε ότι το έγγραφο αυτό ήταν εν γνώσει της ΓΓΑΠ (αφού είναι δικό της!) όταν συναποφάσισε ως μέλος της ΚΕΜ την μεταγωγή του κρατουμένου στον Κορυδαλλό (21-12-20) την ίδια μέρα που μόνη της πλέον αποφάσισε να τον μεταγάγει στον Δομοκό!!
Αφού τα επιχειρήματά της κατέπεσαν, τα επιτελεία της εξόπλισαν την κα Νικολάου με το νέο επιχείρημα: Γιατί ο κρατούμενος προέβη σε απεργία πείνας και δεν ακολούθησε τη δικαστική οδό; Πρόκειται για μια κυνική ομολογία της παραβίασης της νομιμότητας. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι δικαιούται να προβαίνει σε διαρκείς παρατυπίες και εμπαιγμούς στο πρόσωπο ενός κρατουμένου και να του αντιτάσσει «τρέχα βρες το δίκιο σου».
Αλλά και οι νέοι ισχυρισμοί της Νικολάου είναι αναληθείς και συκοφαντικοί απέναντι στη συνάδελφό μας Ιωάννα Κούρτοβικ που έχει αποτελέσει επί χρόνια υπόδειγμα νομικού- προασπίστριας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συλλειτουργού της δικαιοσύνης.
Για την αποκατάσταση της αλήθειας και της νομικής επιστήμης όπως την μαθαίνουμε στη Νομική Σχολή και όχι από τις, προφανώς αγνοούσες τα νομικά, ομάδες αλήθειας του κυβερνώντος κόμματος επισημαίνουμε τα ακόλουθα:
Όπως με σαφήνεια έγραψε και η συνάδελφος Ι. Κούρτοβικ στην επιστολή της, ο κρατούμενος έχει δύο τρόπους για να προσβάλει δικαστικώς την κατάσταση της μεταγωγής του. Είτε (α) θα έχει στα χέρια του τις αποφάσεις που πρέπει να προσβάλλει ώστε να αιτηθεί την ακύρωσή τους, είτε (β) εν ανάγκη μπροστά στην αδικαιολόγητη άρνηση της διοίκησης να τα χορηγήσει, να αιτηθεί ο ίδιος την μεταγωγή του δις ώστε σε περίπτωση διπλής άρνησης μπορεί να προσφύγει στο δικαστήριο εκτέλεσης ποινών κατ’ άρθρο 9 παρ. 4 του Σωφρονιστικού Κώδικα.
Και τις δύο αυτές οδούς στερήθηκε ο συγκεκριμένος κρατούμενος. Πρώτον όπως με κυνισμό η κα Νικολάου συνομολογεί το από 28/12/2020 αίτημα του κρατούμενου για χορήγηση των αναγκαίων εγγράφων απαντήθηκε δύο μήνες μετά στις 18/2/2021 και ασφαλώς, όπως ξεχνά να αναφέρει, με αμέτρητες εκκλήσεις και την παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη. Αλλά και αυτό απαντήθηκε ανεπαρκώς αφού η Γεν.Γραμματέας απέστειλε ακριβές αντίγραφο της δικής της απόφασης, αλλά όχι και των αποφάσεων της ΚΕΜ, που επεκαλείτο, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή οποιαδήποτε διαδικασία κατ’ αυτών. Ασφαλώς στο διάστημα αυτό είχε ήδη λάβει χώρα άρνηση της διοίκησης να χορηγήσει τα έγγραφα και ο κρατούμενος είχε ήδη προβεί σε απεργία πείνας.
Β) Με απύθμενο κυνισμό η κα Νικολάου αναφέρει: «Δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί η κ. Κούρτοβικ μάς υπενθυμίζει ότι για να προσφύγει ένας κρατούμενος στη Δικαιοσύνη κατά απόφασης μεταγωγής πρέπει πρώτα να έχει λάβει δύο αρνητικές αποφάσεις στην αίτησή του. Γιατί χρησιμοποιεί ως επιχείρημα μια διαδικασία που ασφαλώς ο Κουφοντίνας δεν μπορεί να προτάξει καθώς ακόμη δεν έχει λάβει απορριπτικές αποφάσεις;»
Αυτό ενώ, αμέσως μετά την μεταγωγή του στον Δομοκό, ο κρατούμενος κατέθεσε στην γραμματεία αίτηση για την μεταγωγή του στον Κορυδαλλό, σύμφωνα με όσα πρόβλεπε ο ν. 4760/20 (διαβιβάστηκε στο Υπουργείο την 11/1/2021 με αριθμό πρωτοκόλλου 23624). Η κα Νικολάου συνομολογεί, δηλαδή, ότι συνειδητά η Διοίκηση αρνείται να απαντήσει έστω αρνητικά στο αίτημα του κρατούμενου για μεταγωγή προκειμένου να μην δύναται να χορηγήσει τη νομική δυνατότητα της εφαρμογής του άρθρου 9 παρ. 4 του Σωφρονιστικού Κώδικα, που προϋποθέτει να έχει λάβει ο κρατούμενος δύο φορές αρνητική απόφαση σε αίτηση του για μεταγωγή.
Το άρθρο 6 του Σ.Κ. που οψίμως επικαλείται η κα Νικολάου, ορίζει ότι στην περίπτωση παράνομης ενέργειας σε βάρος τους ή παράνομης εντολής οι κρατούμενοι έχουν το δικαίωμα να αναφέρονται γραπτώς και μέσα σε εύλογο χρόνο στο Συμβούλιο Φυλακής, εφόσον, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντα Κώδικα δεν τους παρέχεται άλλο ένδικο βοήθημα. Το άρθρο αυτό για την αρμοδιότητα του Συμβουλίου που συγκροτείται ανά κατάστημα κράτησης, αναφέρεται σε παράνομες εντολές ή ενέργειες που λαμβάνουν χώρα εντός ορισμένου καταστήματος κράτησης και όχι τις περιπτώσεις αποφάσεων της ΚΕΜ (κεντρική επιτροπή υπό τον Υπουργό) για μεταγωγή για την οποία υπάρχει άλλη ειδική διάταξη. Σε κάθε περίπτωση η κα Νικολάου «ξέχασε» να συμπεριλάβει στην επιστολή της την τελευταία περίοδο της διάταξης αφού καθιστά σαφές ότι δεν είναι εφαρμοστέο το άρθρο στις περιπτώσεις που η διοίκηση στερεί, ή καθυστερεί εγκληματικά την δυνατότητα άσκησής των προβλεπόμενων ενδίκων μέσων όπως στην περίπτωση αυτή (το ρητά προβλεπόμενο είναι αυτό του άρθρου 9 παρ. 4 ΣΚ).
Μπροστά στον κίνδυνο ενός άμεσου θανάτου, που η ίδια η κυβέρνηση φαίνεται να επιδιώκει, λίγη ντροπή δεν θα έβλαπτε κυρία Νικολάου.
Το κρίσιμο όμως είναι άλλο. Η διοίκηση μπροστά στο ενδεχόμενο άμεσου θανάτου κρατούμενου απεργού πείνας επικαλείται (αβάσιμους σε κάθε περίπτωση) νομικισμούς για να του επιρρίψει την ευθύνη. Η ευθύνη όμως της διοίκησης δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί.
Ότι ο κρατούμενος πρέπει να εξαντλήσει τα νομικά μέσα για να προβεί σε απεργία πείνας δεν ορίζεται πουθενά, ακόμη και να ίσχυε εν προκειμένω (που όμως δεν ισχύει αφού η διοίκηση στερεί το δρόμο για την εξάντησή τους). Όφειλε κατά την κα Νικολάου ο κρατούμενος να φτάσει μετά από χρόνια στο ΕΔΔΑ για να προβεί σε απεργία πείνας; Ο κυνισμός της δεν έχει όριο. Η απεργία πείνας, ρητά προβλεπόμενη και ρυθμιζόμενη ως μέσο, από το Σωφρονιστικό Κώδικα, είναι η κραυγή αγωνίας των κρατουμένων μπροστά στην αυθαιρεσία της διοίκησης. Κι εδώ δεν έχουμε απλώς αυθαιρεσία, αλλά συνειδητή ώθηση στην απελπισία από ένα δυστοπικό κρατικό μηχανισμό. Πρώτα η κυβέρνηση ψηφίζει φωτογραφικό νόμο που από μόνος του είναι ως διαδικασία νομοθέτησης τουλάχιστον αμφισβητούμενης συνταγματικότητας. Ακολούθως, η διοίκηση παραβίασε ακόμη και το νόμο αυτό και στη συνέχεια προσκαλεί τον κρατούμενο να προβεί σε δημιουργικές ερμηνείες για να εξεύρει τρόπο καταφυγής στη δικαιοσύνη αφού του στερούνται οι καθιερωμένοι.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάταξη την οποία “ξέχασε’ η κα Νικολάου, παρά το ότι την εφάρμοσε με τη δικιά της απόφαση. Αυτή του άρθρου 9§3 ΣΚ, σύμφωνα με την οποία ο Υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί να παραγγέλλει τη μεταγωγή κρατουμένου για λόγους που συνδέονται με την ασφάλεια της χώρας ή τη δημόσια τάξη και σε περίπτωση κατεπείγοντος ή όταν απειλείται διασάλευση της τάξης και της ασφάλειας του καταστήματος, η μεταγωγή διατάσσεται από τον Γενικό Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής. Τι πιο κατεπείγον από την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του κράτους δικαίου;
Η σπουδή και η ταχύτητα που επέδειξε η κα Νικολάου για να συκοφαντήσει τη συνήγορο και συνάδελφό μας, αντίστοιχη της σπουδής που επέδειξε για την λήψη απόφασης μεταγωγής από το Βόλο στον Κορυδαλλό και από τον Κορυδαλλό στο Δομοκό την ίδια μέρα, θα ήταν προτιμότερο να επιδειχθεί για να σωθεί την ύστατη ώρα η ζωή ενός ανθρώπου που βρίσκεται στη μέγγενη ενός εκδικητικού εφιαλτικού διοικητικού μηχανισμού.»
Εν τέλει, είναι όντως ο Δημήτρης Κουφοντίνας αυτός που εκβιάζει;
Ελάχιστοι έχουν μείνει πια να συμπαραστέκονται σε έναν στενό κυβερνητικό πυρήνα που επιμένει στην καταδίκη του Δημήτρη Κουφοντίνα σε θάνατο. Τα έγγραφα αποδεικνύουν με τον πλέον επίσημο τρόπο πως είναι η κυβέρνηση αυτή που οδήγησε την όλη κατάσταση σε αδιέξοδο και τον Δ. Κουφοντίνα στην επιλογή της απεργίας πείνας.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε το γιατί. Μπορούμε όμως να ξέρουμε πως το ψέμα έχει πάντοτε κοντά ποδάρια. Και πως κάθε ώρα που περνάει μαζί με τις πιθανότητες να συμβεί το μοιραίο στον απεργό πείνας, αυξάνεται και ο κόσμος που αντιλαμβάνεται το ποιοί πραγματικά ποντάρουν στην ένταση και ρισκάρουν με τη ζωή ενός κρατούμενου, όπως βέβαια κατανοεί, κι ας λένε ότι θέλουν τα κυβερνητικά ΜΜΕ, το ποιοί ενδιαφέρονται για τη Ζωή, το Δίκαιο, αλλά και κάτι ακόμα: για την Αλήθεια.
