Ενδεικτική της οικονομικής κατάστασης εκατομμυρίων πολιτών είναι η έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ και της ALCO. Από τα αποτελέσματά της προκύπτει ότι 6 στους 10 εργαζόμενους έχουν δει μείωση του εισοδήματός τους, την ίδια στιγμή που το 22% αναφέρει πως η μείωση αυτή ξεπερνάει το 30%.
Σε σχέση με την ταχεία ανάπτυξη της τηλεργασίας, ανάλογο ήταν το ποσοστό των εργαζομένων που εκφράστηκαν αρνητικά, σχετίζοντάς την με τις μεταβολές που αυτή φέρνει στα εργασιακά δικαιώματα, την προσωπική τους ζωή, την ψυχική τους ισορροπία αλλά και τη μισθολογική τους κατάσταση.
Ακολουθεί η ανακοίνωση της Γ.Σ.Ε.Ε.:
«Η ΓΣΕΕ και το Ινστιτούτο Εργασίας δίνουν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα ειδικής θεματικής έρευνας κοινής γνώμης, η οποία απευθύνεται σε εργαζόμενους ιδιωτικού τομέα, για την καταγραφή-μέτρηση και συγκριτική αποτίμηση δεικτών κλίματος αναφορικά με την εξέλιξη των αμοιβών, την ασφάλεια της θέσης εργασίας τους, την τηλεργασία.
Σε συνέχεια ανάλογης έρευνας του Οκτωβρίου του 2020, καταγράφονται οι αρνητικές οικονομικές και εργασιακές επιπτώσεις της πανδημίας στους εργαζόμενους ιδιωτικού τομέα.
Τα ευρήματα που προκύπτουν είναι:
Το 56% των εργαζομένων αναφέρει ότι μειώθηκαν τα εισοδήματά τους κατά την διάρκεια της πανδημίας.
– Από αυτούς το 22% δηλώνει απώλεια εισοδήματος πάνω από 31%, ενώ το 14% δηλώνει απώλεια εισοδήματος από 21 – 30%.
– Το 48% των εργαζομένων που αναφέρουν μείωση εισοδημάτων, δηλώνουν απαισιόδοξοι για την εξέλιξη της αμοιβής τους για το επόμενο 6μηνο.
Το 40% των εργαζομένων δηλώνουν ότι έχουν εργαστεί με τηλεργασία στην διάρκεια της πανδημίας.
Παράλληλα, εμφανίζονται να αξιολογούν αρνητικά την ταχεία ανάπτυξη της τηλεργασίας σε σχέση με την επαγγελματική εξέλιξή τους, την εξέλιξη της αμοιβής τους, τις ώρες εργασίας τους, τα εργασιακά δικαιώματά τους, την προσωπική ζωή τους και την ψυχική ισορροπία τους.
Συγκεκριμένα:
Το 65% αξιολογεί ως αρνητικές τις επιπτώσεις της τηλεργασίας σε σχέση με τις ώρες εργασίας τους
Το 54% αξιολογεί ως αρνητικές τις επιπτώσεις της τηλεργασίας σε σχέση με τα εργασιακά δικαιώματά τους
Το 54% αξιολογεί ως αρνητικές τις επιπτώσεις της τηλεργασίας σε σχέση με την ψυχική ισορροπία τους
Το 52% αξιολογεί ως αρνητικές τις επιπτώσεις της τηλεργασίας σε σχέση με την προσωπική ζωή τους
Το 40% αξιολογεί ως αρνητικές τις επιπτώσεις της τηλεργασίας σε σχέση με την εξέλιξη της αμοιβής τους
Το 40% αξιολογεί ως αρνητικές τις επιπτώσεις της τηλεργασίας σε σχέση με την επαγγελματική εξέλιξή τους
Τα υπόλοιπα ευρήματα της έρευνας καταγράφουν ανάλογες απόψεις με αυτή του Οκτωβρίου του 2020. Συγκεκριμένα:
– Το 56% των ερωτηθέντων εκφράζει απαισιοδοξία για την πορεία της χώρας στους μήνες που έρχονται (+4% σε σχέση με τον Οκτώβριο).
– Το 58% δηλώνουν απαισιόδοξοι σε σχέση με την εξέλιξη των αμοιβών τους για το επόμενο 6μηνο (+1% σε σχέση με τον Οκτώβριο).
– Το 39% των εργαζομένων δηλώνουν απαισιόδοξοι για τη διατήρηση της θέσης εργασίας τους (+1% σε σχέση με τον Οκτώβριο) και το 53% δηλώνουν αντίστοιχα αισιόδοξοι (-1% σε σχέση με τον Οκτώβριο).
Η Έρευνα αποτυπώνει με ξεκάθαρο τρόπο την ένταση του κλίματος οικονομικής και εργασιακής ανασφάλειας και επισφάλειας και τον αυξανόμενο προβληματισμό των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα για τις αλλαγές που φέρνει η περίοδος της πανδημίας σε σχέση με τις αμοιβές και τα εργασιακά δικαιώματά τους.
Καλούμε την κυβέρνηση
• να αντιμετωπίσει, με συγκεκριμένες ενέργειες, την έντονη παραβατικότητα που παρατηρείται εντεινόμενη στην αγορά εργασίας,
• να προχωρήσει σε ενέργειες ουσιαστικής στήριξης της εργασίας και των πληττόμενων εργαζομένων,
• να αποκαταστήσει και να ενισχύσει το θεσμό των ανεξάρτητων συλλογικών διαπραγματεύσεων,
• να αναπτύξει ουσιαστικό θεσμικό πλαίσιο ρύθμισης της τηλεργασίας που αναπτύσσεται με άναρχο και άδικο τρόπο.
Όσο η εργασία και οι εργαζόμενοι δε λαμβάνουν την υποστήριξη και την ενδυνάμωση που τους αναλογεί, οι σοβαρές στρεβλώσεις, ο κατακερματισμός και οι ανισότητες στην αγορά εργασίας θα εντείνονται.
Σε αυτή την δύσκολη – από κάθε άποψη – συγκυρία, η πλήρης επαναφορά και ενεργοποίηση των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και η δυνατότητα των κοινωνικών εταίρων να διαμορφώνουν τον κατώτατο μισθό, αποτελεί περισσότερο από ποτέ πλέον επιβεβλημένη κοινωνική αναγκαιότητα.»
