Κρατάω στα χέρια μου μία φωτογραφία από το μέλλον και να σου πω την αλήθεια φοβάμαι να στην περιγράψω, θα σου πω μόνο ότι βλέπω πάρα πολλούς ανθρώπους στις πλατείες, όλες οι ηλικίες, κυρίως φτωχοί και άνθρωποι που φοβούνται ότι θα φτωχύνουν και που συζητούν για την καταστροφή που έφερε στην Ελλάδα το σχέδιο της γερμανικής ελίτ για να ξεπεράσει την οικονομική κρίση πατώντας τον ελληνικό λαό στο λαιμό, πίνοντας το αίμα του με το μπουρί της σόμπας. Από τις νέες τεχνολογίες δεν ξέρω πολλά πράγματα, αυτή όμως η φωτογραφία, από το μέλλον, που κρατάω στα χέρια μου έχει… ήχο και πέρα από τις συζητήσεις, τα βρισίδια στη γερμανική ελίτ, τα συνθήματα για να μακροημερεύσει η νέα – καλή διακυβέρνηση, ακούω και το τραγούδι που παίζουν τα μεγάφωνα: «Μικρός λαός και πολεμά, δίχως σπαθιά και βόλια για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι…» ξανά και ξανά, ανεβάζοντας τον πυρετό στις πλατείες.
Άλλα πράγματα δεν σου περιγράφω γιατί όπως σου είπα πιο πάνω αυτή η φωτογραφία, από το μέλλον, με φοβίζει. Προφανώς για τη σωτηρία των πολλών καλών ανθρώπων από την καταστροφή η προσέγγιση που λέει «ό, τι δουλεύει» έχει βάση, αλλά μην ξεχνάς πως για την απ’ εδώ πλευρά, για να υπάρξει προοπτική για να αποκτήσει η ζωή γεύση από γιορτή, δεν ισχύει το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», ισχύει το «τα μέσα αγιάζουν το σκοπό». Καθώς πλησιάζει η ώρα των μεγάλων αναμετρήσεων, των μεγάλων ρίσκων, οι βεβαιότητες για το… μικρό λαό που θα πολεμήσει γιατί είναι ένας μικρός λαός, ένας λαός, πρέπει να αντικατασταθούν από αμφιβολίες, όχι για τις μάχες που θα δοθούν, αλλά για το γιατί θα δοθούν. Για μία άλλη γεωγραφία και μία άλλη αριθμητική ή για να αποτινάξουμε κάποιο… ξένο ζυγό; Για έναν μεγάλο λαό, που τρέμει από οργή μπροστά στην αδικία στην Μενεμένη, στο Πέραμα, στην Μπενφίκα, στο Σαν Ντενί, στο Ζανκτ Πάουλι, στη Βαγέκα ή για ένα νέο εθνικό… έπος;
Ο alterthess ιανός