Οι πανηγυρισμοί των χρεωκοπημένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, στα όρια του παροξυσμού, για τη μαϊμού και προεκλογική έξοδο στις αγορές του χρήματος, υποβοηθούμενη μάλιστα και από τους γνωστούς τοκογλύφους που έβγαζαν, έναντι πολλών εκατομμύριων ευρώ, πανίσχυρη την ελληνική οικονομία την περίοδο 2004 – 2009, ήταν απόλυτα προβλέψιμοι. Κάτι θα έπρεπε να κάνουν, κάτι θα έπρεπε να πουν και νομίζω πως συμφωνούμε στ’ ότι αυτή η ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς και οι υποστηριχτές της δεν θα πήγαιναν με τα χέρια κατεβασμένα στην κορυφαία πολιτική μάχη του φετινού Μάη. Ξέρουν ότι πάμε για να τους ισοπεδώσουμε και προετοιμάζονται.
Αυτό που προσπαθούν να συσπειρώσουν τα χρεωκοπημένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με τους πανηγυρισμούς τους, φιλοδοξώντας και σε κάποιου είδους κινητοποίηση, είναι η… μεσαία τάξη. Η «σιωπηρή μεσαία τάξη που θέλει τη σταθερότητα» όπως έγραψαν, καρμπόν, πολλοί και διάφοροι χθες, και σήμερα και τις μέρες που έρχονται, στις ναυαρχίδες του φιλοκυβερνητικού Τύπου. Πράγματι η… μεσαία τάξη, με ότι κι αν αυτό σημαίνει, τον Ιούνιο του 2012 συσπειρώθηκε και κατά ένα τρόπο κινητοποιήθηκε δίνοντας μία εκλογική νίκη στη Νέα Δημοκρατία και κρατώντας σε, ας πούμε, αξιοπρεπή επίπεδο τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς, που έσπευσαν να μπουν στην κυβέρνηση του Σαμαρά και του Μπαλτάκου.
Αυτό που εγώ αναρωτιέμαι είναι αν η… μεσαία τάξη έχει παιδιά. Έχει; Κι αν έχει τι όνειρα έχει γι’ αυτά, ποιες είναι οι αγωνίες της, σε ποια χώρα θέλει να μεγαλώσουν, να παίξουν, να πάνε στο σχολείο, να σπουδάσουν, να ψάξουν και να βρουν κάποια δουλειά, να κάνουν δικά τους παιδιά; Σε ποια γαμημένη χώρα και με ποια γαμημένη σταθερότητα; Ας κοιτάζει λοιπόν η… μεσαία τάξη στα μάτια τα παιδιά της κι ας αποφασίσει σε ποια χώρα, αλλά να έχει καλά στο μυαλό της πως ο νεοφιλελεύθερος, και εκ των πραγμάτων ακροδεξιός, οδοστρωτήρας ένα πράγμα ξέρει να κάνει και αυτό θα κάνει αν οι πολλοί καλοί άνθρωποι δεν τον κάνουν θρύψαλα και βίδες.
O alterthess ιανός