Η ανακοίνωση της πορείας διαμαρτυρίας στις Σκουριές για την Παρασκευή 20/3 έγινε μόλις 2 μέρες πριν και έδινε μικρό χρονικό περιθώριο για μια οργανωμένη κινητοποίηση. Γεγονός που δυσχεραινόταν περαιτέρω από το ότι θα πραγματοποιούνταν καθημερινή και όχι σαββατοκύριακο. Ήταν, επομένως, αναμενόμενο πως η προσέλευση διαδηλωτών από τη Θεσσαλονίκη και άλλες περιοχές θα ήταν περιορισμένη. Παρόλα αυτά, για λόγους που δε γνωρίζω, μικρή ήταν και η συμμετοχή κατοίκων της περιοχής, με αποτέλεσμα οι διαδηλωτές να μην ξεπερνούν τα 150 άτομα. Αριθμός υποπολλαπλάσιος των εκατοντάδων ή και μερικών χιλιάδων που έχουν ανέβει άλλες φορές στο βουνό. Δεδομένης επίσης της από καιρό σχεδιαζόμενης πορείας στις 28/3 στη Θεσσαλονίκη και στις 5/4 στις Σκουριές, η -μάλλον- εκτάκτως αποφασισμένη πορεία, θα μπορούσε να θεωρηθεί ξόδεμα δυνάμεων. Παρόλα αυτά, δεν έπαυε να έχει ισχυρό συμβολικό χαρακτήρα. Για τρεις λόγους. Πρώτον, συμπληρώθηκαν 3 χρόνια από την καταστροφή του φυλακίου αγώνα-παρατηρητηρίου των κατοίκων κατά τη συμπλοκή της 20ης Μαρτίου 2012. Δεύτερον, είναι είδηση της τρέχουσας εβδομάδας το θέμα των ελέγχων νομιμότητας των πρωτοκόλλων υλοτομίας της εταιρείας. Τρίτον, την ίδια μέρα λάμβανε χώρα στο Χονδρό Δέντρο απεργιακή συγκέντρωση των εργαζόμενων στην Ελ.Χρυσός υποκινούμενη και υποβοηθούμενη από τον εργοδότη τους.
Η μετάβαση μπορούσε να γίνει μόνο με τετρακίνητα οχήματα και αγροτικά με καρότσες. Οι διαδηλωτές ήταν αποφασισμένοι να φτάσουν μέχρι εκεί που θα μπορούσαν. Επιβιβάστηκαν σε τζιπ, ανέβηκαν σε καρότσες και ξεκίνησαν μια διαδρομή μερικών χιλιομέτρων σε έναν λασπωμένο χωματόδρομο, ο οποίος σε κάποιο σημείο διασταυρωνόταν και με ένα ρέμα που κατέβαζε αρκετό νερό.
Μόλις τα ΜΑΤ αντιλήφθηκαν αυτή την κίνηση, μια διμοιρία προχώρησε κατά μήκος του δρόμου με σκοπό να τους ανακόψει. Μια τρίτη κλούβα κινήθηκε προς εκεί. Πράγματι, λίγη ώρα μετά και ενώ ο κύριος όγκος των διαδηλωτών δεν είχε κάποια οπτική επαφή, ακούστηκαν φωνές, έπεσε μία κρότου λάμψης και φάνηκαν οι αστυνομικοί να επιστρέφουν έχοντας πιάσει έναν διαδηλωτή. Οι υπόλοιποι διαδηλωτές επέστρεψαν μέσα από το δάσος και είπαν ότι ήρθαν αντιμέτωποι με τη διμοιρία και οπισθοχώρησαν, ενώ ένας ασφαλίτης κατάφερε να πιάσει τον διαδηλωτή που είχε καθυστερήσει λόγω του δύσβατου της πλαγιάς.
Η προσαγωγή σήμανε και το τέλος της συγκέντρωσης, καθώς ήταν αναγκαίο να μεταβούν άμεσα οι διαδηλωτές στο Αστυνομικό Τμήμα Πολυγύρου, όπου μάλλον θα μεταφερόταν ο προσαχθέντας. Επιστροφή από τον ίδιο δρόμο, χωρίς καταδίωξη από ΜΑΤ, όπως συνέβαινε άλλες φορές. Ενδεχομένως να υπήρξε περιστατικό με κάποια ένταση μεταξύ μικρής ομάδας διαδηλωτών και των ΜΑΤ στο σημείο όπου ήταν οι κλούβες, γιατί έγινε αισθητή μια υποψία χημικού στον αέρα, αλλά το συγκεκριμένο αναφέρεται με επιφύλαξη καθώς δεν κατέστη δυνατό να εξακριβωθεί λόγω απόστασης.
Λίγη ώρα μετά, στον Πολύγυρο, έξω από το ΑΤ, η πρόσβαση στο οποίο είχε αποκλειστεί με κάγκελα και παρουσία διμοιρίας ΜΑΤ και ΟΠΚΕ, περίπου 70 διαδηλωτές εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στον προσαχθέντα. Κατέφθασε δικηγόρος ο οποίος μπήκε στο ΑΤ και ενημέρωσε κατόπιν πως η προσαγωγή μετατράπηκε σε σύλληψη με κατηγορία “αντίσταση κατά της αρχής και συμμετοχή σε στάση”. Με εντολή εισαγγελέα δεν θεωρήθηκε αυτόφωρο, επομένως ο διαδηλωτής θα αφηνόταν άμεσα ελεύθερος και θα οριζόταν τακτική δικάσιμος. Κατόπιν αυτού, οι διαδηλωτές αποχώρησαν.
