Το ΑΠΘ unchained ήταν ένα 10ήμερο φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τον περιορισμό και την παρακώλυση των δραστηριοτήτων μας μέσα στο πανεπιστήμιο από τις πρυτανικές αρχές και κοσμητείες.
Με συναυλίες, συζητήσεις, προβολές και παραστάσεις φοιτητές και φοιτήτριες του ΑΠΘ επιδίωξαν το αυτονόητο: τη παρουσία μας στο στους χώρους των σχολών πέρα από την ακαδημαϊκή μας καθημερινότητα και την οργάνωση συλλογικών δράσεων που να υπερασπίζονται τις ελευθερίες και τις ανάγκες μας.
Καλούν λοιπόν σε συνάντηση αύριο, Πέμπτη 6/11 στις 17:00, στη Σχολή Θετικών Επιστημών, στο αμφιθέατρο Εμπειρίκος.
Τι είναι το ΑΠΘ UNCHAINED
Πρόκειται για ένα διαφορετικό φεστιβάλ στο ΑΠΘ, ένα φεστιβάλ που ζητά “να σπάσουν οι αλυσίδες” που κρατούν κλειστό το πανεπιστήμιο από την δημιουργία και την ανταλλαγή ιδεών. Το “ΑΠΘ Unchained” συνιστά μια πρωτοβουλία φοιτητών που μέσα από την συμμετοχή τους σε πολιτιστικές ομάδες του πανεπιστημίου αποφάσισαν να δράσουν με όπλο τον πολιτισμό ενάντια στην αυθαιρεσία του κλειστού πανεπιστημίου. Το πρώτο φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2014, όπου επί δέκα μέρες στο ΑΠΘ σε ώρες λειτουργίας και μη πραγματοπιήθηκαν δρώμενα (θεατρικά, προβολές ταινιών, εκθέσεις φωτογραφίας, συζητήσεις, συναυλίες κ.ά) και δράσεις (τουρνουά, πικ νικ, συλλογική κουζίνα, πάρτυ) με σύνθημα “κόντρα στην αυθαιρεσία τους στον χώρο μας ναι στην αυθαιρεσία μας στον δύσκολο χρόνο μας”.
Η ιδέα για το φεστιβάλ αυτό ξεκίνησε με αφορμή την διαπίστωση ενός προβλήματος που πρόεκυψε σχεδόν παράλληλα με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Οι σχολές σταμάτησαν να λειτουργούν εκτός του ωραρίου μαθημάτων με απόφαση της Συγκλήτου με αποτέλεσμα οι πολιτιστικές ομάδες των πανεπιστημίων να μην μπορούν να βρουν χώρο και χρόνο για να δραστηριοποιηθούν.
Οι κοσμήτορες πολλών σχολών αρνούνται να βοηθήσουν, με αποτέλεσμα η δράση των πολιτιστικών ομάδων να περιορίζεται όχι μόνο λόγω της έλλειψης χρηματοδότησης, αλλά και λόγω μιας σειράς γραφειοκρατικών ζητημάτων που άπτονται της στάσης και της εκάστοτε διάθεσης των κοσμητόρων να δώσουν άδεια για χρήση χώρων του πανεπιστημίου εκτός μαθημάτων.
Οι φοιτητές και φοιτήτριες που πήραν την εν λόγω πρωτοβουλία θεωρούν ότι οι φοιτητές εξαιτίας της επισφάλειας στην οποία ζουν, αντιμετωπίζουν το πανεπιστήμιο με έναν μονοδιάστατο τρόπο, μεριμνούν δηλαδή μόνο για την ταχύτερη ολοκλήρωση των σπουδών χωρίς να συμμετέχουν στην ζωή του πανεπιστημίου. Ουσιαστικά θέλουν το πανεπιστήμιο τους να αποτελεί κομμάτι της υπόλοιπης κοινωνίας.
ΙΜ