Προκλητική χαρακτηρίζουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Βασιλική Κατριβάνου, Νίκος Βούτσης, Ιωάννα Γαϊτάνη, Θοδωρής Δρίτσας,Κώστας Ζαχαριάς, Μαρία Κανελλοπούλου, Χρήστος Καραγιαννίδης, Μαρία Μπόλαρη και Αφροδίτη Σταμπουλή) την παράνομη υπέρβαση του ανώτατου δεκαοκτάμηνου ορίου διοικητικής κράτησης αλλοδαπών, κατά παράβαση του Συντάγματος και της διεθνούς, ενωσιακής και εθνικής νομοθεσίας και νομολογίας και των ελληνικών δικαστηρίων , από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη
“Η παράνομη υπέρβαση του ανώτατου δεκαοκτάμηνου ορίου διοικητικής κράτησης αλλοδαπών, συνιστά χωρίς αμφιβολία το αποκορύφωμα των παραβιάσεων που τελούνται εδώ και χρόνια από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, σε βάρος των δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα μας και προσβάλλει κατάφωρα και ανενδοίαστα κάθε έννοια κράτους δικαίου” τονίζουν οι βουλευτές προσθέτοντας ότι η “επ’ αόριστον διοικητική κράτηση αποτελεί την κλιμάκωση της παράνομης πρακτικής της συστηματικής, μαζικής και συλλήβδην συλληψης και κράτησης αλλοδαπών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ελλάδα, χωρίς καμία εξατομικευμένη κρίση, που, από τον Αύγουστο του 2012, έχει λάβει διαστάσεις πογκρόμ, στο πλαίσιο της επιχείρησης «Ξένιος Ζεύς»”
“Η παράνομη στέρηση της ελευθερίας χιλιάδων ανθρώπων , μεταξύ των οποίων και πρόσωπα που χρήζουν διεθνούς ή ειδικής προστασίας και μέριμνας (αιτούντες άσυλο, οικογένειες, παιδιά, ασυνόδευτοι ανήλικοι, έγκυοι, θύματα βασανιστηρίων, ασθενείς, υπερήλικες), η κράτησή τους υπό άθλιες συνθήκες, η επί πολλά έτη προβληματική λειτουργία του συστήματος ασύλου, η απουσία μηχανισμού προστασίας και δομών πρώτης υποδοχής προσφύγων στα σύνορα, ευτελίζουν τους θεσμούς και διασύρουν τη χώρα διεθνώς”. σημειώνουν.
Οι βουλευτές επισημαίνουν ακόμη ότι η επιχείρηση “Ξένιος Ζεύς” σε συνδυασμό με την λειτουργίας στρατοπέδων κράτησης/συγκέντρωσης αλλοδαπών που συμπληρώνουν την πολιτική επαναπροωθήσεων και αποτροπής εισόδου και συνιστούν τα βασικά συστατικά της μεταναστευτικής πολιτικής και της πολιτικής ασύλου της κυβέρνησης γίνονται με όρους αστυνομικούς και επικοινωνιακούς, κατά παράβαση του διεθνούς και εθνικού δικαίου, αναδεικνύουν, δε, ρατσιστική αντίληψη.
“Η παράνομη παράταση της διοικητικής κράτησης αλλοδαπών και πέραν του ανώτατου ορίου του δεκαοκταμήνου που ορίζει ρητά ο νόμος, συνιστά έκφανση αυτής της παράνομης κυβερνητικής πολιτικής, που επιχειρεί να εισαγάγει καθεστώς εξαίρεσης από το Σύνταγμα και το νόμο, σε βάρος προσώπων που δεν διαθέτουν έγγραφα διαμονής.
Η κατασκευή, δε, μιας νομικής επίφασης και η “επιστράτευση,” από το Υπουργείο, του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, το οποίο και εξέδωσε σχετική, κατά παραγγελία,- κατόπιν αιτήματος-ερωτήματος της ΕΛ.ΑΣ- γνωμοδότηση-έκτρωμα, για την κάλυψη αυτής της πρωτοφανούς παράνομης παράτασης της κράτησης, εκθέτει ανεπανόρθωτα το Υπουργείο αλλά και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ως συνταγματικά κατοχυρωμένο θεσμό και γεννά πολλά ερωτηματικά για το εύρος της μη σύννομης λειτουργίας των θεσμών στη χώρα μας .” αναφέρουν ακόμη.
Οι βουλευτές επικαλούνται επιπλέον την υπ’ αριθμ. 44/2014 Γνωμοδότηση του -η οποία υιοθετήθηκε από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κύριο Δένδια με σχετική απόφασή του-, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. “Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδότησε, σε ευθεία αντίθεση με ρητή διάταξη νόμου, υπέρ της δυνατότητας να παραταθεί η κράτηση των υπό απέλαση / επιστροφή στη χώρα καταγωγής τους τελούντων αλλοδαπών, για αόριστο διάστημα, πέραν του ανώτατου ορίου των δεκαοκτώ μηνών που θέτει ρητά ο νόμος” δηλώνουν σχετικά.
Ειδικότερα, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, αποφάνθηκε ότι, «σε περίπτωση κράτησης αλλοδαπού επί 18 συνολικά μήνες κατόπιν προηγούμενης αποφάσεως επιστροφής ή απελάσεως […] τα αρμόδια όργανα […] δύνανται αυτομάτως […] να επιβάλουν σε αυτόν το μέτρο της υποχρεωτικής διαμονής στο χώρο κρατήσεως».
“Προκαλεί κατ’αρχήν κατάπληξη, η αιτιολογία για την ως άνω παρέκκλιση από τη νομιμότητα, που διατυπώνεται στην Γνωμοδότηση, αιτιολογία που δεν περιλαμβάνει νομικές κρίσεις, αλλά θεωρήσεις και απόψεις που εμφορούνται από καταφανώς ρατσιστικές αντιλήψεις και που δεν έχουν θέση σε έγγραφα του Δημοσίου, πολλώ, δε, μάλλον σε Γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, και σε Υπουργικές Αποφάσεις. Συγκεκριμένα, η διατύπωση κρίσης, περί ύπαρξης κινδύνου για το δημόσιο συμφέρον, από την υποχρεωτικά και εκ του νόμου προβλεπόμενη απελευθέρωση προσώπων που δεν διαθέτουν έγγραφα παραμονής, δεν συνιστά νομική κρίση αλλά υποκειμενική άποψη, που υπερβαίνει αφ’ ενός το ερώτημα που τέθηκε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, αφ’ ετέρου την αρμοδιότητα και την ιδιότητα των μελών του να εκφέρουν εν προκειμένω γνώμη για την χάραξη μεταναστευτικής πολιτικής.” αναφέρουν και προσθέτουν:
“Και είναι ανεπίτρεπτο νομικοί του ελληνικού Δημοσίου να γνωμοδοτούν υπέρ της παράβασης νόμου, όταν καλούνται να υποδείξουν το εφαρμοστέο νομικό πλαίσιο και αντ’ αυτού να προτείνουν καθεστώτα εξαίρεσης(!) επικαλούμενοι κίνδυνο για το δημόσιο συμφέρον, επί τη βάσει αυθαίρετων, υποκειμενικών εξω-νομικών και εν προκειμένω, ρατσιστικών αντιλήψεων, ενεργούντες σε ευθεία παράβαση του Συντάγματος: γιατί αυτό διατυπώνεται στην Γνωμοδότηση ως αιτιολογία, ότι δηλαδή κινδυνεύει το δημόσιο συμφέρον γιατί η απελευθέρωση των κρατουμένων αλλοδαπών, θα οδηγήσει σε “έμμεση νομιμοποίηση της παραμονής τους” -πιθανότητα που συνιστά κίνδυνο για τους συντάκτες – καθώς “στην ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των μη νόμιμων μεταναστών στο εσωτερικό, με τις εντεύθεν δυσμενείς συνέπειες στη δημόσια τάξη και ασφάλεια”-αφού για τους συντάκτες ο αλλοδαπός χωρίς έγγραφα παραμονής είναι εξ ορισμού επικίνδυνος(!) και ως εκ τούτου προτείνουν την εξωδικαστική καταδίκη του σε διοικητική κράτηση επ’ αόριστον, κατά παράβαση του ισχύοντος νόμου.”
“Η Γνωμοδότηση, πέραν της προφανούς παρέκκλισής της από την ισχύουσα νομοθεσία, εμφορείται και προωθεί επικίνδυνες για τη δημοκρατία αντιλήψεις και πρακτικές -τις οποίες αποπειράται να επενδύσει με γελοίες επιφάσεις νομιμότητας-, σύμφωνα με τις οποίες το Σύνταγμα και οι νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά Εν προκειμένω, σύμφωνα με τους συντάκτες της και τον Υπουργό κύριο Δένδια που την υιοθέτησε, δεν θα πρέπει να εφαρμόζονται το Σύνταγμα και οι νόμοι στους αλλοδαπούς που δεν διαθέτουν έγγραφα διαμονής, γατί αυτό επιτάσσει το Δημόσιο Συμφέρον, το οποίο μάλιστα, δεν αποτυπώνεται στο νόμο ως όρος εφαρμογής του, αλλά αποφασίζουν να το εισαγάγουν και να το καθορίσουν αυθαιρέτως τρεις υπάλληλοι και ένα Όργανο της εκτελεστικής λειτουργίας(!).” δηλώνουν επιπλέον συμπληρώνοντας ότι:
“Επιπλέον, ο χαρακτηρισμός «της υποχρεωτικής διαμονής ενός ανθρώπου σε χώρο κρατήσεως» ως διοικητικό μέτρο που διαφοροποιείται της κράτησης, και μάλιστα από νομικούς του Ελληνικού Δημοσίου, συνιστά εμπαιγμό, παραβίαση της αρχής της νομιμότητας και ακόμα μια ντροπιαστική προσβολή της αξιοπρέπειας χιλιάδων ανθρώπων που βιώνουν την αθλιότητα, κρατούμενοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα αστυνομικά τμήματα της χώρας μας.”
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τονίζουν ακόμη ότι η πρακτική της διοικητικής κράτησης προσώπων πέραν του εκ του νόμου τιθέμενου ανώτατου ορίου των δεκαοκτώ μηνών, που ακολουθείται πλέον συστηματικά από το Υπουργείο συνιστά πια μια απροκάλυπτη και ευθεία παραβίαση του διεθνούς και ενωσιακού δικαίου, του Συντάγματος καθώς και ρητής διάταξης της εθνικής νομοθεσίας. Σύμφωνα με τους δίους, το ανώτατο όριο το οποίο τίθεται ρητά από την νομοθεσία δεν μπορεί να ξεπερνά τους δεκαοχτώ μήνες.
Συγκεκριμένα, “[..]Το ανώτατο όριο κράτησης δεν μπορεί να υπερβαίνει το εξάμηνο[..]” και “[..] μπορεί να παραταθεί για περιορισμένο μόνο χρόνο που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες παρά τις εύλογες προσπάθειες των αρμόδιων υπηρεσιών η επιχείρηση απομάκρυνσης είναι πιθανόν να διαρκέσει περισσότερο επειδή: α) ο υπήκοος της τρίτης χώρας αρνείται να συνεργασθεί ή β) καθυστερεί η λήψη των αναγκαίων εγγράφων από τρίτες χώρες. [..]” (άρθρο 30 παρ.5 και 6 αντιστοίχως Ν. 3907/2011 όπως ισχύει). Αντίστοιχες και οι διατάξεις του άρθρου 76 του νόμου 3386/2005, όπως ισχύει τροποποιημένος.
Σημειωτέον, δε, ότι, η ως άνω διάταξη του άρθρου 30 του νόμου 3907/2011, αποτελεί προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας προς τις διατάξεις του άρθρου 15 της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ «σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη − μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών», ενσωματώνει δηλαδή ενωσιακή νομοθεσία στο εθνικό δίκαιο.
“Παρότι δεν καταλείπεται καμία αμφιβολία, ούτε υπάρχει χώρος για αντίθετη ερμηνεία από την διατύπωση του ως άνω άρθρου, τόσο στον νόμο 3907/2011, όσο και στην Οδηγία 2008/115/ΕΚ, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει ήδη αποφανθεί δεσμευτικά επί των ως άνω διατάξεων της Οδηγίας και συγκεκριμένα ως προς το ότι «όταν έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος χρόνος κράτησης τον οποίο προβλέπει το άρθρο 15, παράγραφος 6, της Οδηγίας 2008/115 [18 μήνες] […] ο ενδιαφερόμενος πρέπει να απολύεται αμέσως […] το άρθρο 15, παράγραφος 6, της οδηγίας 2008/115 δεν επιτρέπει σε καμία περίπτωση την υπέρβαση του ανώτατου χρονικού ορίου που καθορίζεται με τη διάταξη αυτή.. […] Τα κράτη μέλη δεν μπορούν να επικαλούνται λόγους δημόσιας τάξης και ασφάλειας προκειμένου να συνεχίσουν την κράτηση προσώπου κατ’εφαρμογήν της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ και να αρνηθούν την απελευθέρωσή του μετά την συμπλήρωση διαστήματος 18 μηνών […]» [ΔΕΕ, Υπόθεση C-357/09 PPU Said Shamilovich Kadzoev (Huchbarov), παρ. 60, 69και 71 αντιστοίχως.]
“Εκτός από την ισχύοσα νομοθεσία και το ευρωπαϊκό δίκαιο η ελληνική δικαιοσύνη απεφάνθη περί του παράνομου χαρακτήρα της διοικητικής κράτησης πέραν των δεκαοκτώ μηνών, κρίνοντας ταυτόχρονα το προφανές, ότι δηλαδή, το περιοριστικό μέτρο της υποχρεωτικής διαμονής στο χώρο κράτησης αποτελεί ουσιαστικά συνέχιση της κράτησης και ότι η κράτηση πέραν των 18 μηνών «δεν ερείδεται σε κάποια νομοθετική διάταξη» και συνεπώς πρέπει να αρθεί. Συγκεκριμένα, μετά την πρώτη απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (υπ’ αριθμ 2255/23.5.2014), στο πλαίσιο της διαδικασίας αντιρρήσεων κατά κράτησης, που εκδόθηκε με το ως άνω σκεπτικό, πάνω από είκοσι αποφάσεις Διοικητικών Πρωτοδικείων έκριναν ήδη περί του παράνομου χαρακτήρα της συνέχισης της διοικητικής κράτησης για διάστημα πέραν του δεκαοκταμήνου” δηλώνουν οι βουλευτές κατηγορώντας το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης ότι συνεχίζει την παράνομη πρακτική της κράτησης αλλοδαπών μετά την παρέλευση του ανώτατου ορίου του δεκαοκταμήνου παρά την κρίση και των ελληνικών Δικαστηρίων για τον παράνομο χαρακτήρα της αλλά και παρά τις σοβαρές επικρίσεις από Διεθνή Όργανα, παρά τις καταγγελίες οργανώσεων του πεδίου των δικαιωμάτων του ανθρώπου και παρά τον κίνδυνο να επιβληθούν κυρώσεις από την Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για παραβίαση ενωσιακού δικαίου”σημειώνεται ακόμη μεταξύ άλλων.
“Στην παρούσα χρονική στιγμή εκατοντάδες άνθρωποι κρατούνται στα κρατητήρια και στα Κέντρα Κράτησης της χώρας, παρά την παρέλευση του ανώτατου ορίου των δεκαοκτώ μηνών κράτησής τους, βιώνοντας, πέραν της παράνομης στέρησης της ελευθερίας τους, επιπλέον απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, λόγω και των συνθηκών κράτησής τους.(τουλάχιστον 200 άτομα στο Κέντρο Κράτησης Αμυγδαλέζας, πάνω από 100 άτομα στο Κέντρο Κράτησης Κορίνθου, και άλλα τόσα στα υπόλοιπα Κέντρα Κράτησης της χώρας).” δηλώνουν τέλος οι βουλευτές καταλήγοντας ότι
“ Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς αδυνατούν να προσφύγουν στην Δικαιοσύνη για την άρση της κράτησής τους, γιατί δεν διαθέτουν τους πόρους για νομικό συμπαραστάτη, ενώ δεν προβλέπεται για την διαδικασία αυτή- αντιρήσεις κατά κράτησης- δωρεάν νομική συνδρομή. Είναι, δε έγγραφη διαδικασία που προϋποθέτει δικηγόρο.Οι άνθρωποι αυτοί καταδικάτηκαν χωρίς δικαστή, έξω από κάθε νομιμότητα, σε επ’ αόριστον κράτηση, της οποίας η διάρκεια είναι στο έλεος του Υπουργείου”