Μια μεγάλη νίκη κέρδισαν δικαστικά οι εκπαιδευτικοί ενάντια στις πειθαρχικές διώξεις καθώς τη Δευτέρα δεκτή έκανε το Διοικητικό Εφετείο Πειραιά την αίτηση προσωρινής διαταγής αναστολής της Χρύσας Χότζογλου που είχε τεθεί σε αργία από το Υπουργείο Παιδείας για τη συμμετοχή της σε διαμαρτυρία με εκπαιδευτικούς ενάντια σε διαδικασία αξιολόγησης. Η Χρύσα Χότζογλου επιστρέφει στη σχολική της μονάδα ενώ την Παρασκευή 9 Μαΐου πλήθος εκπαιδευτικών συγκεντρώθηκαν στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά για την εκδίκαση του αιτήματος προσωρινής διαταγής.
Για τη σημασία αυτής της υπόθεσης δημοσιεύουμε την τοποθέτηση του δικηγόρου Χαράλαμπου Κουρουνδή που μαζί με τους Κώστα Παπαδάκη, Βασίλη Τσιγαρίδα, Θωμά Ντίντα και Άσπα Βαρδάκη αποτελούν την ομάδα δικηγόρων που κατάφερε να έχει μια πρώτη νίκη για τον αγώνα τον εκπαιδευτικών ενάντια στο κύμα διώξεων κατά όσων αντιστέκονται στις πολιτικές αξιολόγησης και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
Η τάση αυστηροποίησης κάθε είδους κύρωσης (ποινικής, διοικητικής, πειθαρχικής… ) από την κυβέρνηση είναι επικίνδυνη. Η ιδέα πως η απάντηση σε κάθε (υπαρκτό ή ανύπαρκτο) πρόβλημα είναι η καταστολή, δεν είναι μόνο συντηρητική αλλά λειτουργεί και ως συγκάλυψη και αποποίηση ευθυνών. Εξάλλου, αν η φυλάκιση είναι η λύση για κάθε κοινωνικό πρόβλημα, ποιος ο λόγος να χρηματοδοτούμε προνοιακές δομές; Και, βέβαια, ο πρώτος αντίπαλος μιας τέτοιας πολιτικής είναι πάντα η συλλογική κινητοποίηση.
Από αυτήν την άποψη, η περίπτωση της εκπαιδευτικού Χρύσας Χοτζόγλου είναι χαρακτηριστική. Η Χοτζόγλου στοχοποιήθηκε πέρυσι επειδή συμμετείχε στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση και σε σχετική κινητοποίηση στο σχολείο της και της ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη. Πριν από δύο μήνες, μάλιστα, τέθηκε σε αργία παρά την ομόφωνα αντίθετη γνωμοδότηση του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου. Δεν σκοπεύω φυσικά να αναλύσω εδώ τα νομικά ζητήματα που προκύπτουν και τους λόγους ακύρωσης (ενδεικτικά: παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας λόγω της παράλειψης ειδικής αιτιολόγησης της απόκλισης της προσβαλλομένης πράξης από τη γνώμη του Πειθαρχικού Συμβουλίου, πλημμελής ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 104 παρ. 1 ΥΚ, κακή χρήση της διακριτικής ευχέρειας εκ μέρους της Διοίκησης κοκ) ή τους λόγους αναστολής της απόφασης.
Θέλω όμως να τονίσω πως η έκβαση τέτοιων αγώνων είναι σημαντική όχι μόνο για έναν κλάδο αλλά για την πορεία μιας κοινωνίας. Η Βρετανία δεν ήταν η ίδια πριν και μετά τη νίκη της Θάτσερ επί των ανθρακωρύχων. Όχι μόνο για τους τελευταίους, που απολύθηκαν και φτωχοποιήθηκαν, αλλά για όλους. Στη χώρα μας, αντίστοιχα, το διακύβευμα δεν αφορά μόνο την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ή εν γένει των δημοσίων υπαλλήλων. Όσοι και όσες έχουμε παιδιά γνωρίζουμε από πρώτο χέρι πόσο χειρότερο έχει γίνει το δημόσιο σχολείο τα τελευταία χρόνια εξαιτίας των κυβερνητικών επιλογών και πόσο το έχει βλάψει η υποχρηματοδότηση.
Σε αυτό το πλαίσιο, το βλέμμα μας αυτήν την Παρασκευή θα είναι στραμμένο στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά, όπου συζητείται το αίτημα έκδοσης προσωρινής διαταγής που θα αναστέλλει την αργία της Χοτζόγλου ως τη συζήτηση της αίτησης αναστολής.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κώστας Παπαδάκης θα εκπροσωπήσει επάξια τη Χρύσα ως δικηγόρος εκ μέρους όλων όσοι εργαστήκαμε για αυτήν την υπόθεση. Το κρίσιμο όμως, μιλώντας γενικότερα, είναι να καταλάβουμε πως αυτός ο αγώνας (και η συγκεκριμένη υπόθεση ως αιχμή του σήμερα) αφορά τόσο την ελευθερία συλλογικής οργάνωσης και μαχητικής συνδικαλιστικής δράσης όσο και τα κοινωνικά δικαιώματα. Χωρίς την πρώτη, η πολιτική εξουσία δεν δίνει σημασία στα δεύτερα.
